þverr

652

þyrn

þverr ESk 11, 2; ómun þverr, tager of, svigter, Sigsk 71, mættir þurru Lil 58 (V. l.J; lýti þ. Lil 47; þ-i raus, stanse sladderen, ÞKolb Lv 3; kvistir þ., svinder hen, Am 73; gr£ðr þvarr, grådigheden tog af, sulten stilledes, Hfr 2, 9, hungr þvarr Hást 5; nema þyrri snerri-blóð Þorns svira Þdr 7, (ó) þverri fyr þér, om den aftagende vandmasse, Gróg 8; þóat skúrir skógs gýgjar þyrrit, ikke stansede, Sigv 7, 4; — upersonlig, boga þvarr Hl 20 b, glaum þverr við VOl 1, glœpi þ-i Lil 88; — part. þorrinn, stanset, hlust es þ-in, hørelsen er stanset, Eg Lv 44, sigri borrinn, berøvet sejren, Rst 17.

2.  þverra, (-ða, -ðr), forminske, forringe, þ. auð Ht 40, þ. máreitar dag Eg Lv 47, þ. þrótt sinn at þriðjungi Hamd 15; vinna þ-ðan sult ylgjar vers Sigv 12, 27, p. odda Leiknar haukum hungr Hallv 6, þ. frið mpnnum Edád 8, þ. húskarla lið jarli PjóðA 1, 12; þ-endr háðs, som undgÃ¥r hÃ¥n (at hÃ¥ne andre), retskafne mænd, Pet 11.

3.  þverra, (-aða, -at), tage af, upers. mætti p-ar Lil 58.

bverrir, m, forminsker, forringer, b. Engla, Anglers (fældende) fjende, Steinn 3, 15, p. Marnar barna (jætternes), Tor, Pdr 7; p. ulfa sultar, kriger, Hfr 3, 27; seima b., gavmild mand, QDropl 5, hauk-strandar hyrjar p., d. s., QSvert 9, vpgnu hrynslóðar elda þ. Ód 7, þ. hodda Ód 14, þ. brimrpðuls Od 25; þ. malma hjprva raddar, kriger, Sindr 8, lpgðis eiðs lœ-brautar (skjoldets) þ., d. s., Gldr 8; b. flærðar, retskaffen mand, PI 7, p. svika, d. s., Likn 11. — ffr angr-, flug-, hring-, hungr-, men-, seim-, sól-, veg-.

þverúð, /, trodsigt sind, Hsv 49.

pvestslytta, /, afskårne stykker hvalkød, kasta p-um Orettis 7.

þvinga, (-aða, -aðr), tvinge, pine, þvinguð með líkþró Mey 55; ungt låneord.

Þvinnill,^c m, søkonge, Pul IV a 4, Þ-s dýr, skib, Steinunn l, Þ-s vigg, d. s., Hav 12, Þ-s fold, havet, PI 30.

þvílíkr, adj, deslige, slig, þ. þengill ESk 6, 11, með þ-ri kveðju Lil 29, í þ-u móðurmáli Lil 4; þ-t som adv, og þ-t sem andinn segði, ret som, Lil 39.

þykkja, (þólta, þótt), synes, tykkes, anses, (for andre, i andres öjne), hverr Þórfinnr þótti Arn 5, 23, þykkjum erróttr Kprm Lv 51, reini munk þér þ. HHj 21, p. baztr (underforstået vesa) Hhund I 2, Vafþr 12, afkór áðr þóttak Am 71, harm ljótan (o: vesa) mér þ-ir Hárb 13, þars forað þ-ir Gróg 15, hafnar mark þ-ir hlœgligt vesa HHj 30, einum þ-ir dauf-ligt saman Mhkv 5, fullstrpng hefr sú mannraun þótt Mhkv 7, þeim þótti markar bpl sveima Bkrepp 4, kvol þótti kvikri at koma Am 100, svát gaman þ-i, man skal finde det fornøjeligt, Ouðr II 26, þeygi dylk nema þ-i, at man vil finde, TorfE 3, langt b-i mér Eg Lv 46 (mærk her conj.), p-i mér Hfr Lv 24, pottak seggjum

hæfr HolmgB 6, geta p-jat mér glikligs Hfr 3, 23; p-i mér trækkes ofte sammen til pykkjumk, /. eks. Hfl 19 (gótt þ-umk bat); — medium þ-jask, synes (om sig selv), mene (om sig selv, at være), indbilde sig, rekkar pat þóttusk Hávm 49, auðigr þóttumk Hávm 47, þ-isk ér þjóð-konungar Sigsk 39, vitr þóttisk valkyrja Harkv 2, þ-jask vita Lok 54, Reg 8, Mhkv

2,   Harkv 18, jfr St 9, Eg Lv 43, Korm Lv 31, PmÃ¥hl 8, þ-jask verðr (ved rettelse) Eg Lv 37; ek pykkjumk purfa Lil 79, bana þóttusk þeir bíða vel Mhkv 8; — om drömmesyn, VOl 5. — jfr sundr-bykkjask.

þykkjustórr, adj, stolt, overmodig, Mv

III 3.

bykkr, adj, tyk, tæt (jfr þjokkr), þ. hleifr Rþ 4, þ-ir veggir Merl I 20, þ-ar randir Ofeigr 3; b. runnr Rv 28; þ-t, adv, fljúga (svá) þ-t, (så) tæt, ÞjódA 1, 10, Arn

3,  14.

bylja, (þulða, þulit), tale, fremsige, digte, hvé ek b. fet Hfl 3, þ. granstrauma Grimnis Pdr 3, b. vers Snjólfr 3, þ. of sigr PjóóA 1, 25, þ. of plselju Jorns 4; fremsige visdomme, mål es at þ. þular stóli á Håvm 111;— medium p-jask umb, snakke uafladelig hen for sig selv, Håvm 17.

Þyn, /, 1) elv (egl 'den brusende', jfr Þunð), Qri 27, Pul IV v 2, Þ-jar log, guld, Nj 17. — 2) brynje, som v. 1. Pul

IV t.

þyngja, (-ða, -ðr). göre tung, betynge, sannliga hverr at p-ir annan, o: ved synd, Lil 21.

þyrja, (þurða, þurit), fare frem, af sted, rase, láta mara p. Akv 13; veðr þyrr, raser, Ht 20, láta styrvind þ. of sik Ht 59; hrpnn þurði Pdr 8, þurði eldr hjaldrs of aldir Pmåhl 10; svanr blóðs þyrr til benja Anon (XII) C 11; (sverð) þurði ór hendi HolmgB 5, vals ormr byrr at vig-gjpll Ht 6; om skibe; kilir þurðu norðan Sigv 10, 4, veglig flaust þurðu Sturl 3, 15; — om mænd: þ. und randir Arn 5,

15,   landrekar þurðu framm (á skipum) Ve/l 23, austan þurðu teknir menn Arn 2, 5.

þyrma, (-ða, -t), 1) skåne, mun engi tnaðr oðrum þ. Vsp 45, þ. dolgi Haustl

16.  — 2) skÃ¥ne, holde hÃ¥nd over, overholde, p. véum Hak 18, þ. eiðum Grip 47, þ. griðum Ragn II 3, þ. sifjum Sigsk 28, þ. tíðum Leið 9; ef þ. valdi Gd ,8 60 (usikkert).

pyrn, Sigv 10, 5 i en fuldkommen forvansket vershalvdel, som v. 1.

þyrna, (-ða, -ðr), omgive med torne, i alm. omgive (med noget beskyttende), p. jorð oddum Ht 79.

Þyrnifótr, m, (-ar), 'torn-fod¹, tilnavn til Porgeirr (10. Ã¥rh.), Eg Lv 17.

þyrnir, m, 1) tjorn, Pul IV kk 3, sem askr berr af b-i Hhund II 38, maðr hjá þ-i Ragn XI 3, jprn flugu þykt sem þ. Arn 3, 14. — 2) om tornekronen, LU 49. — 3) b. hjarna, hår, Årni 2, 1, b. okla,