roð 470 róg
roðna, (-aða, -aðr), rødnes, blive rød, hlýr r-aði Quðr I 15, vellir r., af blod, Ht 9, stpl r-uðu Ãv 39, herr sér framkló fenris fitjar r. Ht 56.
roðra, /, blod, séum þá r-u Am 20.
roðull, m, rulle, skrift, — lat. rotulus, lesa boekr ok roðla Merl II 96.
rof, n, brud, afbrydelse, þagnar rof, tavshedens afbrydelse, tale, bera á þagnar r., fremføre noget ved tale, Hfl 20 (jfr BMOlsen Arkiv XIX, 117). — Jfr aldar-, frið-, nætr-, sátta-, tryggð-.
rofa (eller rufa v. l.J, f, Jord, Pul IV æ 1.
rofna, (-aða, -aðr), brydes, sák (skJ9ldu) r. Vigf 1, dagr r-aði (v. 1. -isk) ESk 6, 47.
Rogaland, n, i Norge, Nkt 10.
Rogheimr, m, mytisk sted, = det foregående^), HHj 43.
roka, /, stormpust, pludseligt stormkast, fjallgarðs r-ur harðar Sveinn 1, engi sér við ollum r-um Mhkv 19. Jfr sæ-.
rokkr, m, rok, spinderok, sveigja rokk, dreje rokken, Rp 16.
ropi, m, ræben, opstød, Pvazf 2.
roskinn, adj (egl. part.), fuldt udviklet, moden, engi maðr es r. begår Mhkv 23.
rosmufjoll, n. pi, rødlige f/ælde (jfr S. Bugge, Arkiv I, 11 f, der dog vil læse Rosmon-, og sætte ordet i forbindelse med Rosomones), r. Rinar Akv 17.
rostungr, m, hvalros, Pul IV y 1; jfr Arkiv I, 6.
rotinn, adj, (egl. part.), rådden, hår-berøvet, r. skalli Eg Lv 31.
rotuveðr, n, regn- og blæsevejr, /v 15 ,, (vokalen er metrumbestemt).
1. ró, /, (pi roer), jærnplade med hul, hvori et söm nittes, Pul IV z 10. — Jfr(?) hug-.
2. rð (i 748 skr. rp), /, blandt træers navne, Pul IV kk 2.
3. ro, /, ro, hvile, dróttinn minn gefi dauðum ró Sól 82, ráða e-m ró, bringe en til at være rolig, tavs, Lok 55, ró skyldu menn reiði gefa Mhkv 4, jfr Hjålmp VI 6, skpmm mun ró reiði, kort vil vredens stilhed — afholdenhed fra vrede —, være, Am 78. — Som elvenavn Pul IV v 1.
róa, (roe, røra, róinn), 1) ro, røm vik-ingar Hhund I 27, r. aptr Hym 25, r. riki (dativ) Am 37, r. kropturligan Hym 28, r. lengra Hym 20, r. i vindi Fåfn 11, skýtk ok ræk svát nýtir Rv 1, greppar r. Ht 72, r. pingat Am 3, 13; r. á vág Hym 17, veðri á sæ r. Håvm 82, r. verðr fyrst til ens næsta ness Mhkv 2, r. skal fyrst fjarri reyði Nkt 2, r. á merarhofði, ro siddende pa el. over, Anon (XI) Lv 13; r. báti Hárb 53, Gdþ 53, r. naðri PjóðA 4, 21; r. med acc, r. mar (marr, es menn r.) Alv 23, húfi róinn hafs botn PjÓdA 3, 34; r. nesit, ro omkring, forbi, næsset, Bárð 3. — hpnum vas róit nær f óra auðvon, han blev så hårdt angrebet (der blev trængt så hårdt ind på ham), at vi kunde
vænte (at vinde) guld, Sigv 2, 9; — part. pass., mjpk róin pr, åre, man har rót meget med, slidt åre, Ótt 2, 4. — 2) rokke frem og tilbage (med overkroppen som en roende gör), róm vit ok róm vit Anon (XIII) B 3, nef rær, næsen bevæger sig, dingler, Hæng V 8.
róða, /, krucifiks (engelsk låneord), ESk 6, 34.
1. Róði, m, søkonge, Pul III 1, IV a 3; i kenninger, for hav: R-a rein Sigv 2, 3, R-a rost Tindr 1, 1, R-a glymvollr HSn 2, 1, — for skib: R-a stóð Ht 21, — for skjold: R-a ræfr ESk 11, 2.
2. róði, m, kun i udtrykket láta fyr r-a, forlade, vrage, láta Óðins ætt fyr r-a Hfr Lv 10, láta Ijót lasta verk fyr r-a Has 56, (goð) mun aldri láta mik fyr r-a Has 53; udtrykket findes også i prosa, men det er ikke fundet, hvad der ligger til grund derfor; hvis r. var navn på 'vinden', kunde udtrykket let forklares. I det bekendte sted i St 8 synes det på grund af metrum ikke at kunne foreligge.
róðr, m, (-rs og -rar), roning, r. vas greiddr Steinn 2, stinnr róðrs þrpmr, ronings-kant, (skibets) ræling, PSær 2, 4; vindára r., vingernes roning, flyvning, Anon (XII) C 11. — Jfr at-.
róðrarskúta, /, robåd, Qrv IX 59.
róg, n, 1) bagvaskelse, smædeord, renna með r-i Hsv 75, berask r. milli Am 97, Gizurr varð at r-i saðr Mhkv 22, pungligt r. Gdfi 31, geysiligt r. Qdr$ 35, vekja r. BjH 7, ausa hrópi ok r-i á e-n Lok 4. — 2) strid, ufred, (ramt) rekka r. PI 29, Hfr 2, 7, aldar r. HÃ¥vm 32, fé veldr frænda r-i Run 1, r-s hegnir Mark 1, 20, rpmm eru r. of risin, anledningen til megen strid er opstÃ¥et, Sigrdr 37, vesa, verða at r-i, blive anledning til, volde, strid, Hhund II 28, Reg 5, alin at r-i, om en kvinde, født til at stifte strid, Ounnl Lv 12, leiddr nær r-i Hamd 10, r-s ræsir, Odin, Eg Lv 15. — / kenninger, for kamp: skjaldar r. PKolb Lv 7, nadda r. QDropl 2, — for guld: r. Niflunga Bjark 6. — 3) kamp, Pul IV k 1, valda r-i Ãsldr 19, háligt r. kendi mprgum at hniga Am 5, 20, gera r. Kolli 3; — ramsnákr r-s, sværd, Ht 6. Jfr aldar-, hjpr-, hý-, malm-, odd-.
rógalfr, m, lkamp-alv\ kriger, Ht 75.
rógandi, pi. rogen dr, Korm Lv 59, er uden tvivl forvansket, af rógviðr(?), s. d. Jfr Aarbb. 1888 s. 86.
rógapaldr, m, 'kamp-abild', kriger, HHj 6.
rógberi, m, bagvasker, Mag 2 (v. 1.).
rógbirtingr, m, 'mand der er beromt (bjartr) på grund af kampe", kriger, Harkv 16.
rógeisa, /, 'kamp-ild', sværd, Sindr 8, Qlúmr 1, 2.
róggeisli, m, 'kamp-stråle', sværd, B krepp 5.
rógherðandi, m, 'som kæmper kraftig', kriger, Hfr Lv 23; v. 1. er róghnykkjandi.
róghnykkjandi, m, v. 1. til foregående,