Stud. 389, anm. 2; anders FJ, Ark. þrunget HHII23*, lifeþ einer ér þátta
14,198. ættar minnar Hm 5*; dat. (gof>) of f>at
ære, n. dit %u einem boot gehörigen gættosk, hverr hefþe lopt alt læve blandet
riemen od. ruder, ein satz riemen; in: eþa ætt JQtons Of>s mey gef na Vsp 25*,
and-æres. 5 at ætt ok nafne skalk jartegn vita Fj,46 3,
-8§rr, adj. lebig,* lebend; in: skamm-ærr. faret hafþe (Helge) allre ætt geirmimes
æsta (st; ags. éstan ßppig leben') HHI 14*, (Guþrun) stridde ætt Buf>la Am
wünschen, begehren (ehs): prt. ind. sg. 2. 721; acc. (geffm mér) þat sverf> es sjalft
æster, JQrmonrekr! okkarrar kvQmo Hm yegesk viþ jQtna ætt Skm 8*, (Pórr) ætt
25 \ — Zu Qst. 10 jQtons alla lamf>e ßrk 31*, ólosk i ætt þar
sfete, n. (fcer. æti, vgl. norw. æta, f. øzter kappar Hdl 182, ætt ara oddom
taas') speise: sg. acc. (bygg kalla) æte saddak HHII8*, ætt ått, en góþa! es
jQtnar Alv 32*. eige seomk HHII16*, eigot fær (norner)
* æt - gQfogr, adj. von vornehmer her- ætt saman Fm 132, samer eige mér viþ
kunft: superl. m.sg. acc. J>ann (Atla) hefk 15 sun Buþla ætt at auka Gßr II2 8*, ef vér
allra ætgQfgastan fylke fundet Gpr II311. fimm suno føpom lenge, Qtt of gofa øxla
afetla (aþ; norw. etla, fcer. ætla, aschwed. knættem Sg 18*; pl.nom. þar (ér Éle-
ätla, adän. ætlæ) 1) sich vorstellen, den- vQgom) órar ætter kvQmo allar saman
ken, glauben: prs. ind. sg. 1. (mit suffig. Vm31*, þaþan (frá Þræle ok fir) eio
pron.) lifa ætlak mér langan aldr, þóttu 20 komnar þræla ætter Bþl3*, þaj>an (frá
høter hamre mér Ls 62*, draums ætlak Karle ok Snor) ero komnar karla ætter
þér tich glaube dass du in einem traum Bþ 25*; acc. (Jarl ok Erna) ætter jóko
befangen bist' Hdl 71; part.prt. n.sg. (mehrten die geschlechter', d.h. zeugten
acc. hafþak þat ætlat, at myndak aldrege kinder Rß 41*, (skolom) of jQfra ætter
unna vaningja vel Skm 38*; 2) gedenken, 25 dóma Hdl 82, låt forna niþja taljþa ok upp
beabsichtigen: prs. ind. sg. 1. (mit suffig. bornar ætter manna Hdl li2, þeir Angantýr
pron.) spilla ætlak bQþom (sveinom) Am ætter rekja Hdl 46*.
73*; 3) bestimmen, beschlies sen: part. Composita: æt-gQfogr, æt-maþr; át-
prt.m. sg.nom. døgr eitt es þér dauþe niþr, át-runnr, át-rénn, át-stafr.
ætlaþr Grp 25*; n. sg. nom. forþomka 30 setterne, n. herkunft, abstammung: sg.
furþo, alz þó's fara ætlat Am 26*. dat. kaust þú (ambátter) at afle ok at
&t - maþr, m. verwandter: pl;, nom. álitom, en at ætterne etke spurþer Grt 8*;
Sigmundr konungr ok hans ættmenn hétu acc. ætterne mitt kveþk þér ókunnekt vesa
VQlsungar ok Ylfingar HHH7. ok mik sjalfan et sama Fm 4*.
sétt, ðtt, f. (norw. fcer. aschwed. ætt, 35 éttinge, m. (norw. ætting, vgl. aschwed.
adän. æt\ got. aihts, ags. ælit, ahd. eht) ättingi) verwandter: sg. voc. seg, itr kon-
geschlecht, familie: sg.nom. mikel munde ungr, ættinge! mér heldr horsklega, es
ætt jQtna, ef aller lifþe Hrbl 67, qII þótte hugat mælom Grp 10*.
ætt sii (Fróþa)]meþ yfermQnnom Hdl 13*, æva, adv. (d.i. æv-a?) 1) niemals:
alt's þat ætt þín, Óttarr heimske! Hdl 40 (Vále) J>ó æva hendr né hQfoþ kembþe,
165 173 20* 21* 23* 246 26* 275 295 áþr á bál of bár Baldrs andskota Vsp 34*,
30*, esa þat karis ætt es á kvernom stendr ørna mæler sås æva þeger staþlauso stafe
HHII2*, mon qII yþor ætt Niflunga afle Hqv 29*, meþalsnotr skyle manna hverr,
gengen Br 17*, þá's qII faren ætt Sig- æva til snotr sé Hqv 542 552 562, þat
varþar Sg 63*; gen. stóf> fyr norþan á 45 kann ek et átjánda, es ek æva kennek
NiþavQllom salr or golle Sindra ættar mey né manz kono Hqv 163*, f>ar skaltu
Vsp 372, eige vas Goþormr Gjuka ættar , ganga, es þik gumna syner síþan æva sea
Hdl 27*, (Gerþr) vas Gymes dotter, jQtna Skm 26*, far Jm nu æva J>ars foraþ J>ykker
ættar ok Aurboþo Hdl 322, (HQf>brodr) Gg 15*, æva skylde , es hätte nie geschehen
hugþe jóreij) ættar sinnar HHI502, hirþ 50 sollen' Vkv 43*, hvi blær æva? Gßr IUI2,
eige þú HQgna reiþe né illan hug ættar hón (GuJ>rún) æva grét bréþr sina ber-
þinnar HHII 162, hann (Helge) hefr øj>le harj>a ok bure svása Akv 41*, æva fljoj)
ættar jnnnar, arf FjQrsunga, und sik etke gáþe fjarghúsa Akv 42*; 2) nir-