sg. 3. fróþr sá þykkesk es fregna kann schonen: inf. mon enge maþr Qþrom þyrma
ok segja et sama Eqv 28*, margr þá fróþr Vsp 456.
þykkesk,ef hann fregenn esatEqv30*, fróþr þyrner, m. (norw. tyrner, aschtoed.
þykkesk sás flótta tekr gestr at gest hæþenn þyrnir, dän. tjørn; ags. þyrne, f.) dorn-
Eqv 311; prt. ind. sg. 1. auþogr þóttomk 5 strauch: sg.dat. svá bar Helge af hildingom
es ek annan fann Hov 473; sg. 3. stórr sem ítrskapaþr askr af þyrne HE II 372>
þóttesk Atle Am64l; opt. sg. 1. sæll ek þyrstr, adj. {norw. tyrst, fcer. tystur,
f)á þéttomk, ef ek sea knættak Hamf>é ok aschwed. f>yrster) durstig: m. sg. nom.
S<?rla i hQllo minne Em 21*; c) mit dem emk af gQngo komenn þyrstr til funna
part. prt.: prs. ind. sg. 3. Brynhildr 10 sala Vm 82, þyrstr ek køm þessar ballar
þykkesk brúþr vargefen Orp 453; d) mit til Loptr of langan veg Ls 6l.
dem inf.: prs. ind. sg. 1. einn ek veit, *þys-hQll, f. halle in der es stürmisch
svát ek vita þykkjomk, hór ok af Hlorrif>a zugeht: sg.dat. Gufjrun .. varnaþe vif>
Ls 54*, ero f>at svik ein es sea þykkjomk? tQrom vaþen i þyshQllo Akv 31*.
HHII 39*, þat vita þykkjomk Bm 81, (mit 15 þyss, m. (ags. f>ys) lärm, getümmel;
suff. negat.) langt lif þykkjomka (conjectur) in: þys - hQll.
loffmngs vita Sd 37*; sg. 2. esa þat svik J>ytr, m. (norw. tyt; vgl. aschwed. thut,
ein es sea þykkesk HEH401, seg .. ef n., got. þut in: þut-haúrn, mhd. duz, m.)
sea þykkesk Orp 82 302; sg. 3. ósnotr 1) lärm, getöse: sg. acc. þær (Fenja ok
maþr þykkesk alt vita, ef hann á sér i vq 20 Menja) þyt þulo JjQgnhorfennar (kvernar)
YQToEqv26L; prt. ind. sg. 1. unna þótt- Ort 32) geheul: sg.nom. ulfa f>ytr
omk Eqv 98 \ skalk vif) mey f)á mQlom þóttomk illr vesa hjå SQngve svana FM 21S.
slita, es alz hugar unna þóttomk? Orp — Zu þjóta.
324, vesa þóttomk full ilz hugar OþrU383, þýþverskr, adj. deutsch: m.pl. nom.
ógnhvQtom unna þóttomk sverþa deile, 25 þýþverskir menn Br 20 pr 3.
sem sjalfre mér Od 31*; sg. 2. Atla jþ<{, f. {norw. taa) schneefreier, nicht
pottesk f)ú stríþa at Ei-ps morþe Hm 8\ gefrorener boden; in: þá-fjall.
(mit suffig. negat.) þótteska þú þá Þórr þQgn, f. (norw.togn, fær. tögn) schwei-
vesa Hrbl 78 Ls 604; pl. 3. þóttuz æsir gen: sg. acc. SQgn ef>a þQgn hafþu þér
mjQk hepnir verit hafa Bm 13, meirr 30 sjalfr i hug! Sd203.
jþóttosk mér of stríþa, es mik Qþlingar Compositum: f)Qgn-horfenn.
Atla gQfo Ohv li3. " *J)Qgn-horfenn, adj. (part. prt.) vom
þykr, adj. (norw. tjukk, kjukk, fær. schweigen entfernt, geräuschvoll,lärmend:
tjúkkur, aschwed. þiukker, þiokker, adän. f. sg. gen. fiær (Fenja ok Menja) þyt fmlo
thiukk; alts. thikki, ags. þicce, afris. 35 þQgnhorfennar (kvernar) Ort 31.
thikke, ahd. dicchi) dick: m.sg. acc. tók þQgoll, adj. (nor w. togo\\ tagall) schweig-
Edda økkvenn hleif, þungan ok þykkvan, sam: m. sg. nom. f>ás horskr ok þQgoll
þrungenn SQþom Bþ42. kømr heimesgarþa til, sjaldan verþr vite
þylja (þulþa) reden: inf. mál es at VQrom Eqv 63, hann (sonr HjQrvarþs) var
f>ylja þular stóle á Eqv 110*; þyljask vor 40 f)QguK HHv 5 pr 14.
sich hin murmeln: prs. ind. sg. 3. kóper þoll, f. (norw. toll, aschwed. tall) f Öhre,
afglape es til kynnes kømr, þylsk hann kiefer: sg. nom. hrørnar }>q11 sús stendr
umb eþa þrumer Hqv 172. _ , þorpe á, hlýrat henne bQrkr né barr
þyija (þurþa) laufen: inf. fetom léto Eqv 50*.—Name eines flusses Orm 27*.
frékner (Gjukungar) of fjQll at þyrja mare 45 J)Qi'f, f. (norw. torv, aschwed. þarf,
ena mélgreypo Myrkviþ ókunnan Akv 13*, adän. tharf; got. þarba, alts. tharf, ags.
þyrja þjóf) yfer SkmlO*B. þearf, afris. therve, ahd. darba; vgl. fær.
þyrma (mf>; norw. tyrma) 1) etw. (eho) tarvur, törvur, m.) 1) bedürfnis: sg. nom.
unverletzt lassen, halten: prt. ind. sg. 1. elds es f)Qrf þeims inn es komenn ok á kné
(mit suff.pron.) þyrmþak sifjom, svQrnom 50 kalenn (der bedarf des feuers' Eqv 3*,
eiþom Sg 28*; sg. 2. (Brynhildr) mon matar ok váf>a es manne f)Qrf fjeims hefr
Gunnare gQrva segja, at eige vel eiþom of fjall faret Eqv 38, vats es f>Qrf þeims til
þyrmþer Orp 472; 2) jmd (ehm) verþar kømr, þerro okþjóþlaþar Eqv4x, vits