ero segl yþr sveita stokken Rm 16 ⁹FF, vasat hann (SigvQrþr) i augo yþr of glikr Sg 36⁹, eige hann (d. i. mik) jotnar, ef at yf>r lyge Am 30⁸, høkk yf>r galga Am 36*, yf>r es f>at kenna Am 50*; das pron. ist des metrums wegen gestrichen Sg 34*;

acc. yþr (norw. øder, ør, aschwed. iþer; got. izwis, alts. iu, ags. éowic, éow, afris. iu, io, ahd. i wih): fått hykk yþr seask HHv 12⁹, hvert lyster yf>r leij> at kanna? HHII 5*, biþja yþr Aki)3⁹R, fyrr vQrom fullráþa at íirra yþr life Am 40*, eggjak yf>r, jarlar! Am54^x.

þúfa, f. (norw. tuva, aschwed. thuva, dän. tue; vgl. ags. þúf, m.) hügel: sg. dat. ara fmfo á skaltu ár sitja Skm 27 \

Compositum: bana - þúfa.

1. þula, f. strophenreihe, lied; in: Rigs - fmla, Þorgríms - fmla.

2. *þúla? (þaul ? ?) erdröhnen lassen (?): prt. ind. pl. 3. f) ær (Fenja ok Menja) f>yt þulo þQgnhorfennar (kvernar) Ort 3¹ (s. Rugge, Fkv. 325*).

Jmlr, m. (ags. þyle) 1) redner, fahrender sänger: sg. nom. skal freista hvaþarr fleira vite, gestr (Oþenn) ef>a enn gamle þulr (Vafþrúþner) Vm 9*; gen. mål es at þylja þular stóle á Hqv llO¹; dat. at hqrom þul hlæfm aldrege Hqv 133*; 2) schwätxer: sg. acc. hqfþe skemra låte hann (SigvQrþr) enn håra þul (Regen) fara til heljar heþan Fm 34¹.

Compositum: fimbol-þulr.

þumlungr, m. (norw, tumling) däum-ling (am hundschuh): sg. dat. i hanzka þumlunge hnúkþer þú, einhere! ok þótteska þú þá Pórr vesa Ls 60³.

þungr, adj. (norw. dän. tung, fær. tungur, aschwed. þunger) 1) schwer von gewicht: m. sg. acc. tok Edda økkvenn hleif, fmngan okþykkvan, þrungenn SQj>om Rp 4²; 2) schwer %u durchwaten, reissend: m. pl. acc. sá þar vaþa þunga strauma menn meins vara ok morþ varga Vsp 39^l.

*þunn-geþr, adj. leichtsinnig, wankelmütig (anders FJ x. st.): f. sg. nom. þeyge skal þunngeþ kona annarrar ver aldre leiþa Sg41\

J)urfa (fmrfta; norw. fær. turva, aschwed. þurva, þ0rva, adän. þorvæ, þurvæ; got. þaúrbau, alts. thurban, ags. þurfan, afris. thurva, ahd. durfan) nötig haben, bedürfen

(eht): prs. ind. sg. 3. þat kann ek annat, es þurfo ýta syner þeirs vilja læknar lifa Hqv 147fornjósnar augo þurfo fira syner, hvars skolo vreiþer vega Sd27^l; prt. 6 opt. sg. 1. (mit suffig. pron.) her ok hvar munde mer heim of boþet, ef þyrftak at mQluuge mat Hqv 67*; sg. 3. hitke hann (vesall maþr) veit, es hann vita þyrfte, at hann esa vamma vanr Hqv 22³. 10 þurfe, sw. adj. (vgl. got. þaúrbs in: ga-þaúrbs) bedürftig (ehs): m. sg. nom. emk af gQngo komenn þyrstr til þínna sala, laþar þurfe .. ok þínna andfanga Vm liþs þins værak f>á þurfe, fórr! at ek helda 15 þeire enne linhvito mey Hrbl 94.

þurr, adj. (norw. turr, fær. turrur, aschwed. þör, J>yr, dän. tør; got. þaúrsus, alts. thurri, ags. þyrre, ahd. durri) trocken: n. sg. acc. vér sjau daga svalt land riþom, 20 en aj>ra sjau unner kníjþom, en enaþriþjo sjau þurt land stigom OþrlI36⁵; pl. gen. J)urra skij>a ok J>akenna næfra, þess kann maþr mj(?t Hqv 60¹; dat. Þqkk mon gråta þurrom tQrom Baldrs bálfarar 25 FM5^V*.

Composita: þurr-fjallr; all-þurr, vind-þurr.

*þuiT-flallr, adj. mit trockener haut: m. sg.nom. margr þá fróþr þykkesk, ef 30 hann fregenn esat, ok nae hann þurrfjallr þruma Hqv 30*.

|>urs, m. (norw. tuss; vgl. fær. tussi, dän. tosse ₍dummkopf'; ags. þyrs, ahd. duris, durs) 1) riese: sg. nom. Hrím-35 grimner heiter þurs es þik hafa skal fyr nágrindr neþan Skm 35 \ Loþenn beiter es þik skal eiga .. så byr i folleyjo þurs HRv 25*; gen. fmrs ráþbane (Þórr) Hym 19³; dat. meþ þurse þríhQfJ>oþom fm 40 skalt æ nara eþa verlaus vesa Skm 31¹; pl. gen. þriar kvQmo fmrsa meyjar ámQtkar mjQk or jQtonheimom Vsp 8³, þursa brúþer Vspl7¹H, mál kveþk okr fara úreg fjQll yfer, fmrsa f>jóf> yfer Skm 10\ Þrymr (..) 45 bursa dróttenn ßrk5* 10* 22¹ 25¹ 30¹, Prym . . f>ursa drotten ßrk 31³, þursa like þykkjomk á þér vesa Alv2^s, estat VQlva né vis kona, heidr est þriggja f>ursa móþer Rdr 13*, utan garþa sá hann (Svip-50 dag) upp of koma fmrsa þjóþar sjQt íj V; 2) name der rune þ : sg. acc. þurs ristk þér ok þria stafe Skm 3 7 K

Composita: fmrsa-mær; hrim-þurs.