en þú, gramr! þriþe Grp 3 72, Yaldarr Dquoui meþ Jarizleife, Eymóþr þriþe meþ Jarizskáre Gþr 11202; dat. á þriþja morne Hdl46*; acc. þanri (galdr) gelk þér enn þriþja Gg 8*; pl.acc.Yév sjau daga svalt land riþora, en aþra sjau unner kniþom, en ena fniþjo sjau þurt land stigom Gþr II365; f. sg. nom. VinQ heiter ein (q), Qnnor Vegsvinn, þriþja Þjófmuma Grin 282, Hlif heiter ein (mær), Qnnor Hlífþrasa, þriþja fj óf) vara Fj 382, þar váru tvær dœtr HlQþvess konungs, Hlaþ-guþr Svanhvít ok Hervor Alvitr, en þriþja var Qlrún Kjárs dóttir af Yallandi Vkv 9, ein nam þeira (meyja) Egel at verja . . Qnnor vas svanhvít .. en en þriþja, þeira syster, varþe hvítan hals Vølundar Vkv 38, ein (kona) hét Alf hildr . . Qnnur hét Særeiþr .. in þriþja hét Sinrjóþ HHv 3, in þriþja (igþa) kvaþ Fm 34 üb.; dat. Hel hýr und einne (rót), annarre Hrim-fmrsar, f)rif>jo menzker menn Grm 31*; acc. Urþ héto eina (mey), aþra Verþande .. Skuld ena þriþjo Vsp 20*; n. sg. nom. fmt's et f>rif)ja (heill), ef fm þjóta heyrer ulf und asklimom Rm 221; dat. þriþja sinne (%um dritten male3 Ghv 142; acc. ves þú viþ q1 varastr ok viþ annars kono ok vif) fmt et þriþja, at þik þjófar né leike Hqv 130*, þat kann ek et þriþja Hqv 148*, segþu þat et þriþja Vm24*, þat ræþk þér þriþja Sd241, it þriþja sinn (%um dritten male' Sfl5. — AlsbeinameOdins Grm46*.

þriþjungr, m. (norw. tridjung, fær. triðjungur, aschwed. þrifnunger, adän. þriþing) drittel: sg. dat. þverþo þeir (SQrle ok Hamþér) þrótt sinn at f>rif)junge: léto niQg ungan (Erp) til moldar hniga Hm 15*.

þrjóta (þraut; norw. trjota, fær. tróta, aschwed. þryta, adän. thrytæ; got. þriutan in: us-þriutan, a/ís.thriotan in: a-thriotan, ags. þréotan in: á-þréotan, ahd. driozan in: ar-driozan, hi-driozan) 1) unpersönl. þrýtr eht es hört au f mit etiv.: prs.opt. sg.3. þá's i ráþe, at regen of fnjéte (dass es mit den göttern %u ende geht' Hdl 44*; 2) unpersönl. þrýtr ehn jmd wird müde: prt. ind. sg. 3. mara f)raut óra á megenfjalle HHv 52.

þróask (aþ; norw. troast?) zunehmen, wachsen: prs. ind. sg.3. ósnotr maþr, ef eign ask getr fé eþa fljóþs munugf), metn-aþr hQnom þroask, en manvit aldrege Hqv 79*.

*þroskr, adj. stark, kräftig: m. sg. dat. (siv.) nær fm at fange rrtont enom þroska nenna Njarþar syne? Skm 39*. þrot, n. (norw. fær. trot; mhd. druz 5 in: ur-druz, ver-druz, m.) abschluss, ende; in: vig-þrot.

þrótr, m. (norw. trott; ags. þroht) kraft, stärke: sg. acc. þverþo þeir (SQrle ok Hamþér) þrótt sinn at þriþjunge Hm 158. 10 Compositum: Jbrótt - Qflogr. -þrótte, m.; in: i-þrótte. þrótt-Qflogr, adj. strotzend von kraft: m. sg. nom. þróttQÍlogr (Þórr) kvam á þing goþa Hym 40*. 15 1. þruma (mf>) 1) liegen, gelegen sein: prs. ind. sg. 3. Glaþsheimr heiter enn fimte (bér), þars en gollbjarta ValhQll viþ of þrumer Grm82; 2J weilen, verweilen, sich ruhig od. untätig verhalten, 20 ruhen: inf. margr fm frojbr f>ykkesk, ef hann f regenn esat, ok nae hann fmrrfjallr þruma Hqv 30*, hvat þat bjarg heiter, es ek sé brúþe á þjóþmæra þruma? Fj 35*; prs. ind. sg. 3. éminnes hegre heiter sås 25 of Qlþrom þrumer Hqv 13 *, koper afglape, es til kynnes kømr, þylsk hann umb ef>a fjrumer Hqv 172.

2. *þruma(af>?; norw. truma) erdröhnen: prs.opt.sg.3. þat's litel vq, þót lúþr þrume, 30 es mær konungs mQndol hrører HHII4*. þrúþ - hamarr, m. mächtiger hammer: sg. nom. f>ege fm, i'Qg vætr! þér skal minn þrúþhamarr MjQllner mål fyrnema Ls 5 7 * 59* 61* 63*. 35 *þrúþ-móþogr, adj. tatkräftig: m.sg. acc. (sw.) ek drap Þjaza enn þrúþmóþga jQton Hrbl 50.

*þrúþogr, adj. (ags. þrýðig) stark, kräftig: m. sg. nom. Þórr, þmþogr qssÄ-ä; 16*. 40 þrúþr, f. (ags. þrýð, ahd. drüt in eigen-namen) stärke, kraft; in: þrúþ-hamarr, þrúf>-méf>ogr, þrúf>- valdr. — Als name einer walküre Orm 36s.

*þrúþ- valdr, m. mächtiger herr scher: 45 sg.nom. þrúþvaldr goþa (Þórr) Hrbl 23. þrymja (þrumþa) ruhen, lagern, sich ausbreiten: prs. ind. sg. 3. þrymr of qII lQnd ørlogsimo Rml4*(zur constr.s. Bugge, Fkv. 413*).

50 þrymr, m. (alts. thrum in: heru-thrum, ags. þrym) lärm, getöse: sg.nom. þrymr vas alma HHI 17*. — Als name eines riesen ßrk 5* u. o.