5) þar á darauf: leiþ eromk íj'qII, vaska þar lenge á FM2¹¹, var framleiddr sonar-gQltr, lQgþu menn þar á hendr sínar HHv 30 pr 11; þar a f davon: sverþit stóþ í gegnum hann (Geirrøf)) ok fekk þar af bana Orm 54 pr 6 A, hann (Freyr) så i jotunheima ok sá þar mey fagra .. far af fekk hann hugsóttir miklar Skm 3; þar at dabei: at vas þar liþskjalfr Loke Fj34*; þar i dort hinein: gørj>i Sigurþr grqf mikla á veginum, ok gekk Sigurþr J>ar i Fm 3; þar i mót dem entgegen: ek strengþak heit þar í mót, at giptaz øngum þeim manni er hræþaz kynni Sd 4 pr 10; þar meþ damit: (Sigurþr tók) marga dýrgripi ok klyfjaþi þar me|> Grana Fm 44 pr 6; næst þar demnächst, darauf: Nanna vas næst þar NQkkva dotter Hdl20*; þar or daraus: Skaþi tók eitr-orm einn ok festi upp yfir annlit Loka, draup þar ór eitr Ls 65 pr 4; þar viþ dagegen, darauf: beiddiz Reginn at hafa fyþurarf sinn, en Fáfnir galt J>ar nei vif) Rm 11 pr 2; þar yf er darüber: Sqkkva-bekr heiter enn fjórþe (bør), en þar svalar knego unner glymja yfer Orm 7¹, (Oþenn) lét of sal minn .. brinna her alz viþar, þar baþ einn þegn yfer at riþa, þanns mér férþe goll þats und Fáfne lá Hlr 10*.

þarfe, sw. adj. (norw, tarve; got. þarba, ags. þearfa) bedürftig (ehs): m. sg. nom. måls es þarfe maþr ókunnegr Orp 2 *

þarfr, adj. (got. þarbs) 1) notwendig: f. sg. nom. (mit suffig. negat.) þeira (þjóþ-konunga) f(?r þ<?rfge være _twäre nicht notwendig gewesen, wäre besser unterblieben¹ Sg35⁴; 2) nützlich, erspriess-lich: n. sg. acc. (maþr) mæle þarft eþa þege! Hqv 19², óauþogr maþr, es til auþogs kømr, mæle þarft eþa þege! VmlO²; n.pl. nom. ljóþa þessa mondu, Loddfáfner! lenge vanr vesa, þót sé þér góf>, ef fm getr, nýt, ef þú nemr, f>Qrf, ef þú þiggr Hqv 162*.

Composita: all-þarfr, ó-þarfr. þarmr, m. (norw. dän. tarm, fcer. tarm ur in: tarma - lop, aschwed. tharmber; alts. tharm, ags. þearm, afris. therm, thirm, ahd. darm) darm: pl. dat. þá kná Våla vigbQnd snua — heldr VQro harþgQr liQpt — or þQrmom Vsp 35²H, hann (Loki) var bundinn meþ f>Qrmum sonar sins Nara Ls 65 pr 2.

þaþan, adv. (aschwed. þæþan, adän. þæþæn) 1) dorther, von dort: ask veitk standa, heiter Yggdrasels, hQr baþmr ausenn hvita aure; þaþan koma dQggvar þærs i 5 dala falla Vsp 19*, þaþan koma meyjar margs vitande þriar ór þeim sal es und þolle stendr Vsp 20 \ fell ek aptr þaþan (af meiþe) Hqv 139⁴, méldropa feller hann (Hrimfaxe) morgon hverjan, f>af>an kømr 10 dQgg of dala Vm 14⁴, af hans (Eikþyrnes) hornom drýpr i Hvergelme, þaþan eigo vqtn qII vega Orm 26⁴, (Óþenn) reiþ niþr þaþan Niflheljar til Bdr 2*, (Rigr) reis upp þaþan Bþ 5², þaþan ero komnar þræla 15 (karla) ætter Bþl3* 25⁴, gekk Rígr f>aþan réttar brauter Bp 26 \ (Jarl) reiþ meirr þaþan myrkvan viþ Bp 37*, jbaþan SkjQld-ungar, þaþan Skiltingar, þaþan Qþlingar, f>af>an Ynglingar, þaþan hQlþboret, þaþan 20 hersboret Hdl 16¹-*, varþ Loptr kviþogr af kono illr©, þaþan's á foldo flagþ hvert komet Hdl 43⁴, haf gengr hríþom vif> himen sjalfan, líþr lQnd yfer, en lópt bilar; þaþan koma snjóvar ok snarer vindar Hdl 25 442, Svipdagr ek heite, Sélbjartr hét-minn faþer, þaþan vrQkomk vindkalda vega Fj 47², (segger) stigo ór sQþlom at salar gafle, gengo inn þaþan endlangan sal Vkv 9², stóþ af mQnom þeira (mara) dQgg i djúpa ³⁰ dale, hagl i hQva viþo; þaþan kømr meþ Qldom ár HHv 28*, sende Qro all valdr þaþan of land ok of lQg leif>ar at bif>ja HHI22^L, þaþan (órBrandeyjo) beiþ þengell, unz þinig kvQmo haler hundmarger HH ³⁵ 123*, gestr emk Gjúka ok gengk þaþan Orp 14*, numen ero fréþe ok em braut þaþan buenn at rif>a Orp 18², Guþrún gekk þaþan á braut til skogar Opr 125 pr 1, hvarfk ein þaþan andspille frá á vi{) lesa ⁴⁰ varga leifar OþrHlV, meirr þaþan men-VQrþ bitols dolgrQgne dró til dauþs skókr Akv 33*; 2) þ. af (af þ.) davon: morgen-dQggvar þau (Lif ok Lífþraser) sér at mat hafa, en þaþan af alder alask Vm45⁴, ⁴⁵ kiptiz hann (Loki) svá hart vi{>, at þaþan af skalf jQrJ> qII Ls 65pr 7; armar (Germar) lýsto, en af þaþan alt lopt ok iQgr Skm 6*.

þaþra, adv. (got. þaþro) dort: konung drQpom fyrstan, kurom land þaþra Am 93^l. ⁵⁰ þéa (aþ; norw. tjaa) zwingen, nötigen: prs. ind. sg. 3. mart's þats þQrf þear Bm IO².

þegar, adv. sogleich, alsbald: inn gekk Yggr þegar Vm5⁴, þegar mono jQtnar