r

at þú skalt viþ illo sea Sd32\ þat ræþk í túne Oþr 115* Sg 29*, kvqþo vif> kalkar þér et ellifta, at f>ú viþ illo seer hvern i vq Sg 29*, ef þú vif) þeger, f>á þykker fm veg at vinom Sd 371; þeyge vit mqttom meþ bleyþe hovenn Sd 25*; 2) dabei: viþ munom vinna Od 21*, hvat montu, draup eitrit á Loka; þá kiptiz hann svá rikr! vinna viþ Huna harmbrQgþom? Akv 5 hart viþ, at þaþan af skalf jqrþ qII Ls 65 16*; (Guþrún) v.arnaþe viþ tQrom Akv 31*, pr 7, hraut viþ ræser (JQrmonrekr) .. sem varnaþet hann (Atle) viþ Guþrúno Akv 432; bjQrn hryte Hm26í; 3) davor: hann þat (ljóþ) þér hjalpa mon viþ sorgom ok (Fáfnir) átti ægishjálm er qII kvikvendi SQkom ok sútom gQrvQllom Hqv 146*, hrædduz viþ Bm 14 pr 3; 4) dadurch: litt monk þik viþ bQlve brenna ganga Oþr 10 mon viþ bøftask hlute hváregra Am 96*; Il409; 5) den, gegenständ den jmd in 5) bregþa eho v. etw.preisen: þeire (þjQrko) empfang od. besitz nimmt, nach dem vas viþ brugþet Am 48*; retta v. davon jmd fasst od. greift u.a.: jQrþ tekr viþ kommen: (Hjalle lézk) vinna et vergasta, Qldre en eldr vif) sóttom, eik vif) abbinde, ef hann vif) rétte Am 59*; v. kom ask %u ax vif) fjQlkynge, vif) haulve hýroge .. 15 etw. im stande sein: ek munda þér fm beite vif) bitsóttom, en vif) bQlve runar, þat (lif)) veita, ef ek vif>r of kvæmomk fold skal viþ flóþe taka Hqv 136tak Hrbl 95; Am 20* ist infolge der lücke vif) hrimkalke fullom forns mjaþar Skm die bedeutung des adv. nicht erkennbar. 38*Ls53l, hann (Loki) tók vif) horni Composita: viþ-fQr, viþr-gefande, viþ-Ls 53 prl, Geiter! tak vif) Grana sjQlfom 20 hlæjande, viþr-nám. Orp 5*; gein vif) agne . . umbgjQrþ 1. viþa (aþ? zu viþ?) sich richten gegen neþan allra landa Hym 23s; übertr.: (Sig- jmd, jmd vernichten (?): inf. mono vigskaa vQrfjr) tók viþ trygþom tveggja bréþra of viþa eiþar Br 5* (s. FJz. st.). — Vgl. Sg l8, gråtande Grimhildr greip vif) orþe Yngl. saga str.38 (Heimskr. ed.FJI,25*9): Oþr II33*; 6) wort od. handlung als 25 siklinge vigþes geira vágr vindlauss of viþa erwiderung einer andern (gegen, auf, skylde; ib. str. 25* (57*): Af>els fjQrve für): (ambQtt) orf> of fann vif) jQtons vitta véttr of viþa skylde; ib. str. 40* måle ßrk 262 282, f>Qgf>o aller viþ f)vi (85*): fótverkr .. virþa vin of vif)a skylde, orþe Br 15* Sg 49*. vin sinom skal maþr 2. vi Ja, adv. (norw. vida, fcer. víða, vinr vesa ok gjalda gjQf viþ gjQf, hlátr 30 aschwed. vidha, dän. vide; alts. wido, viþ hlátre skyle liQlþar taka en lausung ags. wide, ahd. wito) weit, weithin, weit vif) lyge Hqv 42 2~*, (skaltu) gjalda lausung umher: vits es f)Qrf f>eims vif)a ratar vif) lyge Hqv 45*; 7) andere verbin- Hqv 5*, sá einn veit es víþa ratar ok hefr dungen: sumer Gotþorme gQfo gera hold fjQlþ of faret, hverjo geþe styrer gumna vif) mungáte (mit, in dein Mere' Br 46* 35 hverr Hqv 18*, ek hef vif>a ratat Alv 6*, (s. 353 anm.); hlæja skaltu viþ þeim hugen gladde YQlsungr víþa Bml82Nþ. (sie anlachen' Hqv 46*; sýter æ gløggr viper, m. meer : sg. dat. sá mik vekr, vif) gjQfom (ist traurig über die empfan- es af víþe kømr, morgon hverjan mQr genen geschenke' (weil er sie erwidern FM 2**.

muss) Hqv 48*; bauþ hann (Gunnarr) enn 40 *viþ-fiskr, m. (waldfischpoet. be-vif) mér bú fimmtán (bot für mich' Od Zeichnung der schlänge: sg. acc. sumer 20*; vif) hleife mik SQddo né viþ hornege viþfisk tóko Br 4b* (s. 353 anm.). tsättigten mich weder mit speise noch víþ-frtégr, adj. weitberühmt: m. sg. mit trank' Hqv 139* (vgl. aber seþja); nom. (sw.) verr enn víþfræge (Erpr)

II. adv. 1) dagegen, darauf: hitke hann 45 Hm 28*. (ósnotr maþr) veit, hvat hann skal viþ viþ - fqr, f. behandlung: pl. nom. kvQmo kveþa, ef hans freista firar Hqv 26*, i hug henne (Guþrúno) HQgna vif)farar Fáfnir ok. Reginn krQfþu Hreiþmar niþ- (die art wie man H. behandelt hatte' gjalda eptir Otr bróþur sinn, hann kvaþ Am 84*.

nei vif) Bm 9pr 2, beiddiz Reginn at hafa 50 vif)-hlæjande, m. (part.prs.) jmd der ÍQþurarf sinn, en Fáfnir galt þar nei vif) einem andern zulächelt: pl. acc. ósnotr Bm 11 pr 2, hQrskrýdd kona (Brynhildr) maþr hyggr sér alla vesa viþhlæjendr vine .. orf> viþr of kvaþ Sg 502, gullo viþ gæss Hqv 242 252.

Gering, Edda-Wörterbuch. 38

Í i