gjQf Hqv 42 vin sinom skal majjr vinr vesa, J>eim ok þess vin Hqv 43*'2, vin fnnom ves Jm aldrege fyrre at flaum-slitom Hqv 1204; acc. óbrigþra vin fær maf>r aldrege an manvit miket Hqv 66, veiztu ef þú vin ått .. geþe skaltu vij) J>ann blanda Hqv 44 \ veiztu ef þú vin ått . . farjm at finna opt Hqv 118 4, vin Borgunda (Gunnar) Akv 194; pl. nom. vQpuom ok vQþom skolo viner glef>jask Hqv 41viþrgefendr ok endrgefendr erosk lengst viuer Hqv 41*, of þik vela viner Orm 522; gen. hann (auþr) es valtastr vim, Hqv 754, kaupom vel saman! þat's vina kynne HHv 34, nam at vaxa fyr vina brjoste almr itrborenn (Helge) HH 19*, ef Jm vaxa næþer fyr þínna vina brjoste, sæe maj>r þik vreif>an vega Fm 71; dat. elde heitare brinnr meþ illom vinom friþr fimm daga Hqv 511, f>at ræþk þér et ellifta, at Jm vij) illo seer hvern veg at vinom Sd 3 72; acc. ósnotr majyr hyggr sér alla vesa viþhlæjendr vine Hqv 242 252; 2) geliebter, gåtte: sg. nom. Ketell vas vinr J)eirar (Hildegunnar?) Hdl 191 (s. S. z. st.), þyrmþak sifjom, svQrnom ei{)om, sijjr værak heitenn hans (Gunnars) kvánar vinr ((der buhle seiner frau') Sg 284; acc. ilt es vin véla J>anns J)ér vel truer Am 865.

Composita: vin-lauss, vin-skapr, vin-spell, vin-traust; holl-vinr, lang-vinr, mål-vinr, é-vinr.

vill-skapr, m. (norw. vin-skap, fær. vin-skapur, aschwed. vin-skaper, dän. ven-skab; ags. wine - seipe, m., ahd. wini-scaf, f.) freundschaft: sg.nom. J)á sloknar (friþr), es enn sétte (dagr) kømr, ok versnar vinskapr allr Hqv 514.

* vin - spell, n. Zerstörung der freundschaft: sg. acc. rekr J)ik alda hver illrar skepno, sorg såra sjau konunga ok vinspell vif a mest ((die du von allen weibern die grösste zerstörerin von freundschaften gewesen bist') Gßr 1236.

vinstre, adj. compar. (norw. aschived. adän. vinstre, fær. vinstri; alts. ahd. winistar, ags. afris. winster) link: m.sg. gen. haltu svá til vinstra vegsens unz Jm hitter Verland Hrbl 137.

* vi n-traust, n. vertrauen auf den freund: sg. dat. gætenn ok geymenn skyle gumna hverr ok varr at vintrauste Hqv 652 (nur in pap.liss.).

virgell, m. (alts. wurgil) terwürger', strick zum henken eines menschen, gal-genstrick; in: virgel-nár.

*virgel-nár, m. leiche eines gehenkten: 5 sg. acc. ek sé á tré uppe váfa virgelná Hqv 1572.

virke, n. (norw. vyrke, fær. aschwed, virki, adän. wirkæ; got. waurki in: ga-waurki, alts. wirki in: gi-wirki) handlung, 10 tat; in: þrek-virke.

*virtr, n. {norw. vyrter, fær. virtur, schwed. vört, f.; vgl. ags wyrt, mhd.würze) junges ungegorenes bier: sg. dat. (runar ristnar) i vine ok i virtre Sd 172. i5 virþar, m. pl. männer: gen. heill skalt, vise! virj>a njéta HHI57*, vápnsQngr virjja Akv 354, afkárr SQngr virþa Akv 411; dat. auþr mon ørenn, ef eflek svá vig meþ vildom Grp 122. 20 virþe, n. (Bugge, Fkv. 394&) 1) speise: sg. dat. á fjalle ef>a firj>e ef þik fara tiþer, fásktu at virþe vel Hqv 115*; 2) gelage: sg. dat. gumnar marger erosk gagnholler, en at virþe vrekask Hqv 322. — Vgl. 25 1. yerþr.

1. visa, f. (norw. aschwed. visa, fær. visa, dän. vise; alts. ahd. wísa, ags. wise) strophe; gedieht; in: Kälfs-visa.

2. visa (aj>; norw. aschwed. visa, fær. 30 visa, adän. visæ; ags. wisian, vgl. alts.

wisian, ahd. wisen) weisen, zeigen: prs. ind. sg. 2. visar augom á oss (zeigst mit den aug en auf uns, blickst uns an' Hdl 62; pl. 3. f;am visa skqp folklijxjndom 35 < nach vorwärts weisen die geschicke die wanderer' Fm412; opt. sg. 2. J)ó kømr fylker fára nátta . . nema hQnom viser valstefno til (wenn du ihn nicht zum kämpf herausforderst' HH 120*; imper. 40 sg. 2. visa Jm mér nu leij>ena Hrbl 134, leij) visa Jm .. mér Grp 24*; prt. ind. sg. 3. sétti Helgi sverþit er Sváva vísaþi honum til (das S. ihm angewiesen hatte' HHv 11 pr 3; part. prt. n. sg. nom. var 45 þeim vísat fyrst i gostahús til herbergis FM612; v. á andeuten: part.prt. n. sg. nom. svá vas á vísat, sem under være bane ykkarr beggja, ef bráþla kvæmeþ Am 12*.

50 1. vise, m. (aschwed, vise, alts. wiso in: balu-wiso, ags. wisa, ahd. wiso (weisel') führ er, herr scher: sg. nom. sjalfr gekk vise (Sigmundr) ér vigjmmo