óx unz ór varþ jQtonn Vm 31*, ox áin svá (óx svá mjQk áin Wr), at braut um herþar-Þór (at uppi braut á qxI honum Wr) FM 6⁴-⁵, heipt óx Hnifiunge Am 83*; pl. 1. i lunde óxom Am 68²; part. prt. m. sg. nom. stóþ of vaxenn vQllom hære mær ok mjQk fagr mistelteinn Vsp 32*, svå vas minn SigvQrþr hjå sunom Gjuka, sem være geirlaukr ol* grase vaxenn Öþr 117², svå vas SigvQrþr of sunom Gjuka, sem være grønn laukr ór grase vaxenn Opr II2²; pl. acc. hugþak hér i tune teina fallna þás ek vildak vaxna låta Oþr II 41²; v. u p p aufwachsen: prt. ind. sg.3. upp ox þar Jarl á fletjom Rp 35¹; ox Sigurþr þar upp i barnæsku Sf29; pl. 3. upp oxo þar Jarle borner Rp43²; 2) bewachsen mit etw. (eho): prs. ind. sg. 3. hrise vex ok hQvo grase vegr es vætke trøf>r Hqv 118⁶, hrise vex ok hQvo grase Viþars land Yiþe Orm 17*; 3) aus-tuachsen, reifen: inf. slíQp léthón(Guf)iiiín) vaxa Akv 42³; prt. ind. pl. 3. skQp óxo (oxto R) skjQldunga Am 2¹; 4) erwachsen, sich erheben, entstehen: inf. veþr mon þar vaxa Am, 17¹; prs. ind. sg. 3. hvars hatr vex meþ hildings sunom, þat mák bøta brått Hqv 153*; opt. pl. 3. vaxe þér tQr meþ trega! Skm 29²; prt. ind. sg. 3. óx geira gnýr HHI56².

vaz-sti'Qnd, f. ufer eines landsens: sg. dat. fundu þeir (Vælundr ok hans brœþr) á vazsti'Qndu konur þrjár Vkv 6.

vaþa (óþ; norw. vada, fær. vaöa, aschwed. vadha, dän. vade; ags. wadan, afris. wada, ahd. watan) 1) waten, durchwaten (eht, of eht, á eht, i eho): inf. (vQlva) sá f>ar vaj>a þunga straum a menn meins vara ok morþ varga Vsp 39 árstraumr þykker ofmikell valglaume at vaj>a Orm 21% KQrmt ok Qrmt • ok Kerlaugar tvær þær skal Þórr vaþa Orm 29², hann ljótan mér þykker i f)vi at vaþa of vågen n til þín Hrbl 28, orþkringe þin mon þér illa koma, ef ek ræþ á våg at vaj>a Hrbl 119, 45 vaxat þú nu, Yimor! alz mik þik vaþa ⁶ tiþer jQtna garþa i FM 6% urþom siþan Sæmorn vaþa HHv 5³, aumleg norn skópomk i árdaga, at skyldak i vatne vaþa Rm 2^X, ofrgjQld faa gumna syner þeirs Yaþgelme vaþa Rm4²; prt. ind. pl. 3. blóþe i bragnar óþo (lágo R) Hm 24*; 2) sich vorwärts bewegen, eilen, wandern: inf.

þat kann ek et fimta, ef ek sé af fáre skotenn flein i folke vaþa Hqv 150², láttu á flej) vaþa greppa gollskáler meþ gumna hQndom Akv IO¹, (Guþrún let) skiran malm 5 vaþa ₍liess das gold wandern, schenkte es fort' Akv 42*; prs. ind. sg. 2. þat's fár miket, ef þú føte drepr þars þú at vige veþr Rm 24²; part. prt. f. sg. nom. (Guþrún) varnaþe viþ tQrom vaþen i 10 þysliQllo _f die < in die halle geeilt war³ Akv 31*; n. sg. acc. vaþet hefr at vige Am 86*; 3) part. prt. vaþenn at eho einer sache beraubt: f. sg. nom. vaþen at vilja vask meþan lifþak Sg 56*, (emk) 15 vaþen at vilja sem viþr at laufe Hm 4* (vgl. afle gengen Br 17*).

váþe, m. (norw. vaade, fær. váði, aschwed. vaþe, adän. vaþi, vathæ) unheil, verderben: sg. nom. veitk á fjalle 20 folkvitt sofa ok leikr yfer lindar váþe ₍das verderben der linde', d. i. das feuer Fm 43².

vaþr, m. (norw. vad, n., fær. vað, n.) angelschnur: sg. acc. Yeorr vij) vélar vaþ gørj>e sér Hyyn22*. 25 vé, n. (norw. ve, aschw. adän. ve, vi — überall nur in eigennaynen —; alts. wih, ags. wih, wéoh; vgl. got. weihs, n.) heimstätte, wohnsit%, bes. der geheiligte wohnsitx eines gottes: sg. acc. bua HQþr 30 ok Baldr Hrópts sigtopter, vé valtiva Vsp 62*, Vijmrr ok Yále byggva vé goþa, f)ás sloknar Surta loge Vm 51*; gen. 0{>rører es nu upp komenn á alda vés jaj>ar Hqv 106*, riþa vit skolom til Yal-35 hallar, til vés heilags Hdll*; pl. dat. HimenbjQrg ero en Qtto, en þar Heimdall kveþa valda .. veom Orm 13², fii veom minom ok vQngom skolo J)ér æ kQld rQþ koma Ls 51*. 40 *véar, m.pl. (vgl.got.visihs, alts. ahd. wih ₍heilig^p) die heiligen, die gotter (?): nomvear hverjan vel skolo drekka Qlþr at Æges eitt liQrmeitef) Hym 40*.

vefa (vaf; nonv. fær. veva, aschwed. veva, vefva, adän. veviæ; ags. wefan, ahd. weban) zusammenflechten, verknüpfen: prs. ind. sg. 3 þær (málmnar) of vindr, þær of vefr, J>ær of setr allar saman á f) vi þinge , es þjóþer skolo i fulla dorn a 50 fara Sd 11 * (vgl. jedoch FJ z. st.).

Compositum des part. prt.: jarn-ofenn. vefja (vafþa; nonv. fær. vevja, aschwed. væfia) jmd (ehn) mit etw. (eho) um-