dat. ossom (seil. hug) Sg 604, vilja ossom Am 29*; acc. garþ várn FM 414 TJ; pl. nom. órer niþjar HHv li2; gen. sala várra Rm 132; dat. ossom niþjom HHII 104; acc. ora aura Vkv 146, hame våra Hlr 71, mara ora HHv 52, joa ora HHII 403; f. sg. nom. or fqr Sg 684; acc. ora SQk Sg 504 612; pl.nom. órar ætter Vm 313; dat. órom hQÜom Vm 73; acc. orar ferþer Am 88hendr ossär Am 52í; n. sg. nom. hvert vårt Jeder von uns' Am 923; dat. ovo hofe Hym 342, óro skipe HHv 233; acc. vårt laud Vkvl52; pl. gen. várra ranna Hlr l4 E; dat. ossom l'Qnnom Skm 142; acc. vQmm vqi* Ls 524, or salkynne Skm 174. — Zur erklärung der verschiedenen formen vgl. J. Hoffory, Tidskr. f. fil. 3, 297fg.

vart, adv. mangelhaft, schlecht: konor .. vart bunar ((in trauerkleidern}) Am 252 (s.FJ.z.st.).

varzla, f. (vgl. norw. varsl (reserve', schwed. dän. varsel tvorxeichen') wache, wäehteramt: sg. nom. missvefne miket vasþeim (gQrøiom) mjQk of laget, síþansþeim vas varzla vitoþ Fj 222

var Ja (af>; norw. varda, fær. varða, aschived. varþa, værþa, adän. varthæ; alts. wardon, ags. weardian, afris. wardia, ahd. warten; vgl.got.wardja, m. (wächter') 1) wache halten, etw. (eht) bewachen: prs. ind. sg. 2. segfm þat, hirþer! es fm á hauge sitr ok varþar alla vega Skm li2; pl. 3. verþer 'o Qflger, en þeir varþa unz rjufask regen Fj 203; 2) nach jmd (ehm) ausspähen, jmd auflauern: inf. verþer SQto úte at varf)a þeim Gunnare Akv 153; 3) unpersönl. von Wichtigkeit od. bedeu-tung sein: inf1. (Gjúkungar) hugþot þat varþa Am 54; prs. ind. sg. 3. varþar at vite svá Edl 17418*.

vás, n. (norw. vaas, fær. vás) mühe, anstrengung; mühevolle arbeit: sg. gen. vesall lézk (Hjalle) vigs þeira, es skylde váss gjalda (dass er büssen solle für seine mühevolle arbeitd. h. dass ihm diese so übel gelohnt werde Am 588 (anders Bugge, Fkv. 436*); dat. qII VQro SQþoldýr sveita stokken ok of vanef) våse und vegQndom Opr II44.

vá - skapaþr, part. prt. missgestaltet: sg.nom. váskapaþr varþ síþbuenn, harþráþr Hymer, heim af veiþom Hym 10

*vá-stígr, m.unheilspfad: pl. acc. (SQrle ok Hamþér) fundo vastigo Ilm 17*.

vatn, n. (norw. fær. vatn, aschwed. vatn, vaten, adän. vatn, vadn, van; got. 6 wato, alts. watar, ags. wæter, afris. water, ahd. wazar) wasser, gewässer: sg. nom. gørret vatn vægja Am244, þar er vatn ((ein landsee') er heitir Ulfsjár Vkv 5; gen. vats es f)Qrf þeims til verþar kømr 10 Hqv 4 Sigurþr ok Reginn .. hittu þar slóþ Fáfnis, þá er hann skreiþ til vaz Fm 2; dat. þat kann ek et þrettánda, ef ek skal þegn ungan verpa vatne á Eqv 1582, jóþ ól Edda (Amma), jóso vatne 15 Bþ 71 211, svein ol Móþer .. jóso vatne Bp 342, á lande ok á vatne borget's Qþlings flota EEv 293, (eiþa unna) at eno ljosa Leiptrar vatne HEII298, aumleg norn skópomk i árdaga, at skyldak i vatne vaþa 20 Bm 24, i vatne fm druknar, ef i vinde rør Fm 11*, i veltanda vatne lýsask val-baugar Alcv293; acc. (mit suffig. art.) tok i sundr lagþinn sem vatnit Bm. 14 pr 6; pl. nom. af hans (Eikþyrnes) hornom 25 drýpr i Hvergelme, þaþan eiga vQtn qII ((alle fliisse') vega Orm 264, heilQg VQtn hloa Orm 29*, hnigo heilQg VQtn af himenfjQllom EEI12. Compositum: vaz - strQnd. 30 vaxa (óx; norw. vaksa, veksa, fær. vaxa, aschwed. vaxa, væxa, adän. vaxæ; got. wahsjan, alts. ahd. wahsan, ags. weaxan, afris. waxa) 1) wachsen, aufwachsen, grösser werden, zunehmen: inf. 35 mono ósáner akrar vaxa Vsp 62 namk frævask ok fróþr vesa ok vaxa ok vel hafask Eqv 1412, und hende vaxa kvQþo hrímfmrse mey ok mQg saman Vm33l, hann (fræll, Karl) nam at vaxa ok vel 40 dafna Bp 91 22\ nam at vaxa fyr vina brjóste almr itrborenn (Helge) ynþes ljóma HE 19*, ef þú vaxa næþer fyr þinna vina brjóste, sæe maþr þik vreiþan vega Fm 71; prs. ind. sg. 2. 3. veiztu, ef þú vex, at þá 45 vex mér ásmegen jafnhQtt upp sem himenn FM6*; sg. 3. hvé sá viþr heiter es vex fyr alda sunom? Alv 27*; opt. sg. 3. vaxe J)ér á bafmie barr! HHv 164; imper. sg. 2. (mit suffig. negat.) vaxat fm nú, Yimor! 50 FM67; part. prs. m. sg. dat. vaxanda våge, vellanda katle .. verþet maþr svá tryggr at þesso true Hqv 844; prt. ind. sg. 3. órÉlevQgom stukko eitrdropar, svá