kyrjur niu riþu HE II 16 pr 3; acc. (vQlva) sá valkyrjor vitt of komuar gQrvar at ríþa til Gotþjóþar Vsp 31 *, hann (Helgi) sá ríþa valkyrjur niu EEv 5 pr 15, reiþ hon (Sigrun) meþ valkyrjur um lopt ok um lQg at leita Helga HEII12 pr 5.

* valneskr, adj. (vgl. ags. wilisc, wælisc, ahd.walhisk)wälsch (d.i. keltisch); fremdländisch: n. pl. nom. vif valnesk Oþr II362. — Vgl. val skr.

1. valr, m. (nonv. val- in: val-stad, fær. valur, aschwed. valer in: val-ruf, adän. val in: val-rof; ags. wæl, n., ahd. walu, wal, n.) gemetzel (strages); dann auch, wie das lat. wort, die niedergemetzelten, die leichen [vgl. W. Golther, Studien zur german, sagengeschichte (München 1888) s. 16 fg.]: sg. dat. vqIo vilmæle, val nýfeldom ((vor kurzem erschlagenen lcriegern') .. verþet maþr svá tryggr at þesso true Hqv 862, stQndom á val Gotna (auf den körpern gefallener Goten' Em 30*; acc. val þeir (einherjar) kjósa (suchen sich im kämpfe die gegner aus die sie fällen wollen' Vm413, halfan 25 val hón (Freyja) kyss hverjan dag ((sucht die hälfte der gefallenen für sich aus'), en halfan Oþenn á Grm 14s, eggmóþan val (, einen verwundeten dem tode geweihten mann') mi mon Yggr hafa 30 Grm 53*, nú 'mk svá fegen funde okrom sem átfreker Oþens haukar es val vito ((die von getöteten krieg em ivissen') HE 11423; val fella ,krieger töten': vega vér þar knQttom ok vai fella Erbl 39, val 35 nam (Jarl) at fella Rp 384, vas á hvQrfon hugr minn of þat, hvárt skyldak vega eþa val fella Sg 382; falla i val , durch den tod in der schlacht dem valr zufallen, im kämpfe umkommen': Oþenn á jarl a 40 þás i val falla, en Þórr á þræla kyn Hrbl 72, miner sjau syner sunnanlands, verr enn åtte, i val fello Qþrl64; (mit suffig. art.) Sigrun gekk i valinn (begab sich auf das Schlachtfeld' EE II 16 45 pr 17.

Composita: val-baugr, val-blóþ, val-brQþ, val-bQst, val-dreyre, val-dreyrogr, val-dýr, val-dQgg, val-galdr, val-gjarn, val-glaumr, val- 50 hQll, val-kyr ja, val-rauþr, val-ript, val-runar, val-sinne, val-stefna, val-tivar, val-und.

Gering, Edda-Wörterbuch.

2. valr, m. (norw. val in: val-hygg, val - not, aschwed. Yal; ags. "Wealh, ahd. Walh) wälscher (d. i. keltischer) sklave; sklave, knecht überhpt: pl. gen. valript

5 vel fQþ ok vala menge (?) Sg 658. Compositum: val-bygg (?).

3. *valr, adj. (vgl. ahd. wel in: sina-wel) rund: m. sg. nom. vinferell valium 324{

10 *val-rau|>r, adj. blutrot (?): m.pl. acc. serke valrauþa Akv 4*.

* val-ript, f. leichentuch: sg.nom. valript vel fQþ Sg 653 (valaript in R ist sicherlich nur ein Schreibfehler, der durch

15 das nachfolgende vala veranlasst wurde). *val-rúnar, f.pl. tkamp f runen', poet. Umschreibungen des kämpf es: dat. teile sløgjan Sigmundar bur, es i valrúnom vígspjQll seger HE II 114. 20 val-sinne, n. todesfahrt, fahrt nach Valhqll: sg. dat. hefr ver þínn i valsinne Edl 68, draums ætlak þér, es kveþr ver minn i valsinne Edl 72 (anders FJz. st.).

valskr, adj. (ags. wielisc, ahd. walhisk) wälsch; fremdländisch: n. sg. dat. vas vig veget vQlsko sverþe Od 17*. — Vgl. valneskr.

* val-stefna, f. zusammentreffen zum kämpfe, kämpf: sg. gen. kømr fylker fåra nátta .. nema hQnom viser valstefno til EEI203.

val-tivar, m. pl. schlachtgötter, kriegerische gotter: nom. år valtivar veiþar nQmo Eym l1; gen. skinn af sverþe sól valtiva Vsp 522, bua HQþr ok Baldr Hrópts sigtopter, vé valtiva Vsp 624 (vgl. J. Eoffory, Eddastud. s. 27 fg.).

valtr, adj. (ags. wealt) beweglich; unbeständig, unzuverlässig: superl. m. sg. nom. svå es auþr sem augabragþ, hann es valtastr vina Eqv 754.

* val-und, f. todeswunde: pl. dat. bøkr VQro þínar enar bl åh vito roþnar valundom (ofnar varlondom R) Hm 72.

vá-lyndr, adj. (norw. vaa-lynd) übelgesinnt, unfreundlich: n.pl. nom. svQrt verþa solskin, of sumra epter veþr q11 válynd Vsp 414.

vamm, n. (norw. vam, fær. vamm; got. wamm, ags. alts. wam, afris. wam in: wliti-wam) 1) fehler, gebrechen, laster: sg. acc. hon (Brynhildr) ser at life lQst né visse ok at aldrlage etke grand, vamm 35