981

stjúp - sunr

stoþ

982

stjúp-sunr, m. (norw. styv-son, fær. stjúk-sonur, aschwed. stiup-son, adän. stiup-sun; ags. stéop-sunu, afris. stiap-sunu, ahd. stiof-sun) stiefsohn: sg.nom. SinfjQtli stjúpson hennar (Borghildar) ok .. báfm einnar konu báþir Sf4.

stofn, m. (norw. aschwed. stomn, feer. stovnur, adän. stofn; ags. stofn) stamm, stumpf; in: hjalm-stofn.

stokr, m. (norw. stokk, feer. stokkur, aschwed. stokker, adän. stok; ags. stocc, afris. ahd. stok) 1) stock (nach OV, Gpb I, 489 ein als brücke dienender bäum-stamm): sg.gen. (mit suffig. art.) stund es til stoksens, Qnnor til steinsens Hrbl 136; 2) einer der wagerechten balken, die das erhöhte podium (set) an der saalwand einfassten (= setstokr): sg. dat. (Guþrún) lokkaþe liti a ok lagþe viþ stokke Am 723; pl. acc. bjQrn hugj>ak inn komenn, bryte upp stokka Am 16*. Compositum: timbr - stokr. stoll, m. (norw. aschwed. dän. stol, feer. stólur; got. stols, alts. ahd. stol, stuol, ags. stol, afris. stol) 1) stuhl: sg. nom. var einn stoll at sitja á ok sat Þórr far FM 6*% (mit suffig. art.) stóllinn for undir honum upp undir ráfit FM 615; dat. GunnlQþ gQfomk gollnom slóle á drykk ens dýra mjaþar Hqv 105*, mål es at þylja þular stóle á Hqv HO1, (mit suffig. art.) þar hafþi verit undir stólinum dœtr Geirraþar FM 620; acc. (mit suffig. art.) lét (Þórr) sígaz á stólinn fast FM6*Ü; 2) herrscherstuhlj thron: sg.dat. montat halda Hleiþrar stóle Ort 20*. Compositum: røk - stóll. stopalt, adv. unsicher, gefährlich: stopalt monoþ ganga, ef it stundeþ þangat (ihr iverdet eine gefährliche reise machen' Am 14 *.

*stór-brQgf)ótr, adj. überaus verschlagen: m.sg.acc. (SQiie ok Hamþér) fundo á stræte stórbrQgþóttan (Erp) Hm 12*.

stór-liugaþr, adj. grosse pläne hegend: f. sg. nom. strQng yas stórhugoþ (Guþrún) Am 72*.

stór-mikell, adj. überaus viel: n.sg. acc. þar fann Sigurþr stórmikit gull Fm 44 pr 4.

stormr, m. (nonv. dän. storm, feer. stormur, aschived. stormber; alts. ags. storm, ahd. stürm) stürm: sg. acc. þeir

(Sigurþr) fengu storm mikinn Rm 15 pr 2, (mit suffig. art.) lægþi storminn ok kómu þeir (Helgi) heilir til lands HHII 16pr 4. stÓrr, adj. (norw. aschwed. adän. stor, 5 fær. stórur; ags. stor, afris. stor) gross, geioaltig, bedeutend: m. sg. nom. stórr þóttesk Atle Am 64*; dat. svaraþe HQgne sinne eino trauþr góþs hugar af trega stórom QJjrIIlO2, nam at setjask sorg-10 móþ kona (Odrun) at telja bQl af trega stórom Od 12% (frák) trauþmQl taleþ af trega stórom Ohv'l2, kvadde þá Gunnarr . . af móþe stórom Akv 94; acc. (hefr) greipt gløp stóran Am 816; pl. acc. runar 15 mont Jm finna ok ráfma stafe, mjQk stóra stafe, mjQk stinna stafe Hqv 1422, er þeir (HjQrvarþr) kómu upp á fjall. ok sá á Svávaland landsbruna ok jóreyki stóra HRv 5 pr 3; f. sg. acc. (Atle) feide stoþ 20 stóra Am 2S; pl. nom. stukko stórar steþr frá lúj>re járne varþar Ort 213; gen. sagf>er, Helge! at Heþenn være gójjs ver{>r frá J)ér ok gjafa stórra HHv 342; acc. vqII lézk (Atle) ykr ok gefa mundo víf)rar 25 Gnitaheiþar .. stórar meiþmar ok staþe Danpar Akv 53; n.pl. gen. gråtande Grimhildr greip vif) orþe es burom sinom bQlva vætte ok mQgom sinom meina stórra Oþr II333; dat. (adv.) stóromgewaltig, sehr: 30 misser J)ó stórom Am 323 (s. missa), eggjak yþr, jarlar! auka harm stórom vifs ens veg-lega Am 54*, naut VQro éren, nutom af stórom Am88 3, hófsk J)ú J)ó stórom Am 912. Composita: stór-brQgþóttr, stór-hugaj)r, 35 stór-mikell, stór-ráþr, stór-ræj)e, stór-úþegr; hugom - stórr. stór-rájr, adj. hohe ziele verfolgend, hochfahrend: f. sg. acc. leyfj) vastu ekkja, léto stórráþa Am 872. 40 stór-ræþe, n. grosses unternehmen: sg. acc. heipt óx Hniflunge, hugþe á stór-ræj>e Am 833.

stór-úl>egr (d. i. stór - liugþegr), adj. übermütig,stolz: m.sg.nom.(siv.)E.Y\nignev 45 .. sá enn stórúþge jQtonn Hrbl 34; superl. m. sg. ace. þann kveþa stille (Heimdall) stórúþgastan Hdl 403.

1. stoþ, f. (aschwed. stuj>; ags. stod, studu) 1) säule, pfeiler: sg. dat. stój> hon 50 (Brynhildr) und stoj) OþrI25*; pl.nom. stukko stórar steþr frá lúþre járne varþar Ort 213; 2) stütze (bildl.): sg. acc. (Atle) feide stoþ stóra Am 23.