OþrI25 pr 5, \ Ásgarþi er hann (Glasir) sem hér segir FM 72, svá segir í Sigurþar-ltviþu FH41, enn segir gløggra ((noch ausführlicher ist davon gesprochen') i Atlamálum enum grœnlenzkum Akv 46 prl; prt.ind. sg. 3. satt's þat, NíþQþr! es sagþe þér (iuas man dir sagte' Vkv 431; 5) mit praepp. u. advv.: segja apt r noch einmal sagen, widerholen: inf. knákak segja aptr ævage: fm'st, Qlþr! of heitt Hym 33*; s. (ehm) frå eho (jmd) von etw. erzählen: inf. ørlQgom ykrom skyleþ aldrege segja seggjom frå Ls 252, austrfQrom þínom skaltu aldrege segja seggjom ixkLs 602; prt. ind. sg. 3. hann (Reginn) sagþi Sigurþi frá forellri sínu Rm 6, sagþe mer HQgne frá Sigvarþar SQrom dauþa GþrII7L; part.prt. n. sg. nom. her er sagt í þessi kvifm frá dauþa Sigurþar Br 20 pr 1; s. eht frá eho (ehm) etiv. über etiv. erzählen, mitteilungen über jmd machen: inf. frå jQtna rúnom ok allra goþa ek kann segja satt Vm432; prs. ind. sg. 2. frå jQtna rúuom ok allra goþa seger fm et sannasta Vm 424; prt. ind. sg. 3. (Grimnir) sagþi ekki fleira frá sér Orm 28; s. eht 1 eyra ehm^Vwrf etiv. ins ohr sagen: prt.ind. sg. 2. ey manne þat veit, hvat fm í árdaga sagþer i eyra syne Vm 552; s. til ehs jmd mitteilung machen: prt. opt. sg. 3. buþom vit þegnom bauga rauþa, at þeir eige til Atla segþe Od242; s. ehm til jmd anreden: inf. yfer rQþomk ganga Atla til segja Am 75*; prt. ind. sg. 3. hQfþe vatt þá Gunnarr ok HQgna til sagþe Akv 6*; s. til nafns sins sn nåmen nennen: inf. segja monk til nafns mins Hrbl 20; imper. sg. 2. (mit suffig. pron.) segfm til nafns þins Hrbl 19; s. vel ehm jmd gutes verheissen: prt. ind. sg. 3. (mit suff. negat.) sagþet hQnom hugr vel, þás sá gýgjar grøte á golf komenn Hym 141; 6) segj ask: inf. létoat heidr segjask , sie Hessen sich dennoch nicht raten' Am 285.
segl, n. {norw. fær. adän. segl, aschwed. säghl; alts. ags. segel, ahd. segal) segel: pl. nom. ero segl yþr sjóve stokken Rm 163EF; dat. hlófm VQlsungar seglum HHII 16 pr 7.
Composita: segl-marr,segl-vigg; hQ-segl. * segl -marr, m. (segelross', d. i. schiff: pl. dat. brimrúnar skaltu kunna, ef {ni
vill borget hafa á sunde seglniQrom Sd 9 2.
* segl-vigg, n. dass.: pl.nom. segl vigg ero sveita stokken Rm 163. 6 seilask (ld; norw. seila) die hände ausstrecken: inf. ek munda þik i hel drepa, ef ek mætta seilask öf sund Hrbl 82, hvat skylder fm of sund seilask es sakar 'o alz øngvar? Hrbl 83. 10 seina (af); aschived. sena; vgl. got. sainjan, ags. á-sánian, mhd. seinen) versäumen: part.prt. n. sg.nom. seinat's nú ((es ist jetzt zu spät'), syster! at samna Nifl ungom Akv 1.82, seinat's at segja (die rede kommt 15 zu spät' Am 26*.
seinn, adj. {norw. sein, fær. seinur, aschwed. adän. sen; ags. sæne, mhd. seine) 1) langsam, saumselig: m. sg. nom. seinn estu at fQr þínne Hrbl 126, seinn es 20 gQltr minn goþveg trofm Hdl53; 2) langwierig: n. sg. acc. seint kvaf) (konungr) at <telja .. langliQfþoþ skipHHI252; 3) n.sg. acc. (adv.) seint mit mühe, kaum, gar nicht: þat kann ek et sjautjánda, at mik mon 25 seint firrask et manunga man Hqv 1622. *seil)-berande, m. (part.prs.) Zauberer: pl. nom. seiþberendr (ero komner) frá Svart-hQfþa Hdl 353.
seiþr, m. Zauberei: sg.acc. (Heiþr) seiþ 30 hvars kunne seif) hugleikenn e trieb wo sie konnte sinnbetörende Zauberei' (?) Vsp 223; vgl. Gisla s. 3126: BQrkr kaupir at Þorgrími nef, at hann seiddi seif). Compositum: seif) - berande. 35 sekr, adj. (fær. sekur, aschwed. saker; ags. sæo) eines Verbrechens schuldig, daher geächtet, friedlos: m. sg. nom. segja monk til nafns mins, þót ek sekr seak Hrbl 20 (vgl. FJ z. st.). 40 selja (ld; norw. fær. selja, aschwed. sälia, adän. sæliæ; got. saljan, alts. sellian, ags. ahd. sellan, afris. sella) 1) fortgeben, ßbergeben, darreichen, ausliefern (ehm eht): inf. mundak gefa þér (fjaþrham), þót 45rJvære ór golle, ok þó selja, at være ór silfre ßrk 44, íjósan lea skaltu i lúþr bera .. SinniQro at selja Fj 303; prt. ind. sg. 1. (mit suffig. pron.) skålar .. sveipk útan silfre, seldak Niþaþe Vkv 372, seldak þér 50 síþan (hjQrto) Am 782; sg. 2. golle keypta léztu Gýmes dóttor ok seider þítt svá sverþ Ls 422; sg. 3. skålar .. sveip hann (Yølundr) utan silfre, selde Níþaþe Vkv 252,