superl. m. sg. nom. sjå mon ræser (SigvQrfr) ríkstr und sólo Rm 14Frófi var allra konunga ríkastr á norfrlQndum Ort 8.
Composita: rik-menne; kyn - rikr.
-rim, f.; in: vét-rim.
rinna, jünger renna (rann; norw. fær. renna, aschwed. rinna, adän. rinnæ; got. alts. ags. ahd. rinnan, afris. rinna in: ont-rinna) 1) laufen, rennen: inf. festr mon slitna en freke rinna Vsp 442 492 5821 sii (dotter AlfrQfols) mon rinna efa lifa regenbrauter mær Vm47*TJ, Rata-toskr heiter ikorne es rinna skal at aske Yggdrasels Orm 32% (hafrar) skyldo vel rinna Þrk212, låt hann (ulf) rinna mef runa minom Hdl 52, þeir af rike rinna léto Svipof ok Sveggjof Sólheima til HH I491, Atle lét rinna lands sins á vit jó eyrskaan aptr frá morfe Akv 35% hest enn hrafføra lat hinig rinna Ohv 192; prs. ind. sg. 3. hon (Gná) á hest fann er rennr lopt ok lQg FM43; pl. 3. rakkar þar rinna Am 23l; opt. sg. 3. (das erste mal mit suffig. negat.) rinnea så marr es und fér rinne, fót fiandr þina forfask eiger! HHII30% rinne und visa Vígblær finig HHII35*; pl. 3. rinne rQkn bitlof til Regenfinga HHI53*; prt. ind. sg. 2. rant at Ofe ey þreyjande Hdl 481; sg. 3. Grane rann af þinge Oþr 114 % hitti Sigrun hann (Helga) ok rann á håls honum tfiel ihm um den hals' HHII 12 pr 9; opt. pl. 3. sva hafþe Helge hrædda gQrva fiandr sina alla .. sem fyr ulfe of ar rynne gei tr af fjalle HH II36*; 2) fliessen, strömen: inf. open rinna hón (Ifing) skal of aldr-daga Vm 16% q hugfak inn rinna at endlQngo húse Am 241; prt. ind. sg. 3. regns drope rann nifr of kné Opr 114*; part. prt. f. sg. acc. (Guf run) sá dQglings skQr dreyra runna (mit blut überströmt' Oþr 1133; 3) schwimmen: prs. ind. sg. 3. hvat's fat fiska es rinn flóþe i? Rm 1*; 4) aufwachsen, entspriessen: prs. ind. sg. 3. ek hekk . . á þeim meif e es mange veit, hvers hann af rótom rinn Hqv 138% fat mange veit, hvers hann (Mimameifr) af rótom rinn Fjl42.
Compositum: up - rinna.
ript, f. (norw. rift, ryft) stiick zeug, lumpen, ärmliche kleidung: sg. acc. rekkar fat fóttosk, es Jeir (trémenn) ript hQfþo Hqv49*.
Compositum: val-ript.
ripte, n. (norw. ryfte, ags. rifte) 1) %eug, tuch: sg. dat. kona sveip ripte raufan ok rjófan (Karl) Rß 212; 2) gewand: sg. acc. (huskona) strauk of ripte Rþ 282; 3) schleier: 6 sg. dat. (SnQr) settesk und ripte Rp 238; 4) betttuch: sg. acc. han?Q(Guf nino) Sig-VQrþr sveipr i ripte Sg 8*i
risa (reis; norw. aschwed. risa, fær. risa, adän. risæ; got. reisan in: ur - reisan, 10 alts. ahd. risan, ags. risan, afris. risa) 1) aufstehen, sich erheben, sich aufrichten: inf. ár skal risa sås annars vill fé eþa fjQr hafa Hqv 58*, år skal risa sås á yrkjendr få ok ganga sins verka á vit 15 Hqv 591; imper. sg. 2. (mit suff. negat.) nQtt J)ú risat, nema á njósn sér eþa J>ú leiter þér innan út staþar Hqv 111*, (mit suffig. pron.) ristu nu, Skirner! Skml*, ristu þá, Viþarr! Ls 10% ristu nú, FjQrner! 20 Akv 10*; prt. ind. sg. 3. (Ofenn) nam vittogre valgaldr kveþa, unz nauþog reis Bdr 4*, (Rigr) reis frá borþe Rþ 192, reis hann (Rigr) at þat Bp 322, harþr reis á kné hafra dróttenn (erhob sich halb mit 25 gebeugten knien, nahm die zum toer fen passende Stellung ein' Hym 32*; 2) sich erheben, entstehen: part. prt. n.pl. nom. l'Qmm ero rog of ri&en Sd37*; 3) risa upp a) sich erheben, sich aufrichten, 30 aufstehen: imper. sg. 2. (mit suff. pron.) upp ristu, Þakráþr! Vkv 412; prt. ind. sg.3. upp reis Óþenn Bdr 2% (Rigr) reis upp þaþan Bp 52, rammhugaþr (SigVQrþr) reis upp viþ beþ Sg 25 % upp reis Gunnarr 35 Sg 42% (mit suffig. negat.) annan réþ (Guþrún) hQggva, svát sá upp reisat Am 47*; b) aufbrechen: inf. létosk þeir (Gjúkungar) fuser aller upp risa Am 272; prt. ind. sg. 3. far hann (fundr) upp umb 40 reis, es hann aptr of kvam (dort ist er aufgebrochen, wohin er (später) wider zurückkam' (?) Hqv 145*.
Compositum des part. prt.: vig - risenn. rise, m. (norw. dän. rise, fær. aschwed. 45 risi; ahd. riso u. risi; vgl. alts. wrisilic jiesenhaft') riese: pl. gen. vel tom grjóte of garþ risa Ort 12*. Compositum: berg-rise. - risne, f.; in: vig - risne (ableitung 50 von vig-risenn). ^
1. rista (reist; norw. fær. aschwed. rista, adän. ristæ, überall sw. vbm, infolge Vermischung mit dení folg.) ritzen,