óss, m. (norw. os, m., aschwed. os, n.) mündung; in: år-oss. ossär, ossom, s. várr. Ó-sviþr, adj. unklug, töricht: m. sg. nom. ósviþr maþr kann ævage sins of mål maga Hqv 21*, ósviþr maf>r vaker of allar nætr ok hyggr at hvivætna Hqv 23*, mjQk 's (SigvQrþr) ósviþr, ef hann enn sparer fianda enn folkskaa Fm 37*, ósviþr maþr lætr opt kveþen verre orf an vite Sd24*; gen. norna dom Jm mont fyr nesjom hafa ok ørlQg ósvinz apa Fm li2; pl. gen. ormar fleire liggja lind aske Yggdrasels, an of hygge hverr ósviþra apa Orm 342; acc. orþom skipta þú skalt aldrege vif) os vinn a apa Hqv 1215.

ó-sýiin, adj. (norw. u-synt, n. (un-klar') ungeioiss, unsicher: n. sg. nom. ósýnt es, hvar at åpne kømr Bm 25*.

6 - sótt, f. nichteinwilligung: sg. dat. at ósQtt minne ((ohne meine einwilligung') skaltu þat unga man hafa Alv 63.

*o-teitr, adj.unfroh, mürrisch: m. sg. nom. óteitr jQtonn (Hymer) Hym 262.

ó-tíþr, adj. (vgl. ags. un-tidlic, ahd. un-zítlích) ungewohnt: n. sg. nom. þó's hQnom (Þóre) ótítt vif) jQtons brúþer (hat nicht gerne %u schaffen mit .Hdl 4*.

otr, m. (norw. aschwed. oter, adän. odder; ags. otor, ahd. ottar) fischotter: sg. gen. Otr hét bróþir várr .. er opt fór i forsinn i otrs liki Bm 11; dat. (mit suff. art.) æsir .. flógu belg af otrinum Bm 14. — Als männl. eigenname Bm 10. 9prl. Compositum: otr - belgr. ó-trauþr, adj. nicht träge, leicht bereit zu etw. (ehs): m.pl.nom. ek hins get, ef it Gymer finnesk vigs ótrauþer, at ykr tif)e vega Skm 244

otr-helgr, m. otterbalg, feil von einem fischotter: sg. acc. (mit suffig. art.) vér .. lQgfmm þeim (ásunum) fjQrlausn, at fylla otrbelginn mef) gulli Bm 16, æsir .. tráþu upp otrbelginn ok reistu á fætr Bm 5 pr 1.

otta, f. (norw. aschwed. otta, fær. ótta, adän. otte; got. uhtwo, alts. ühta, ags. úhte? uhta?, ahd. uh ta, uohta) der letzte teil der nacht vor dem eintritt der morgendämmerung: sg. acc. morgen mest vQgo (Gjukungar), unz miþjan dag lidde, ótto alla ok Qndurþan dag Am 492.

ó-varr, adj. (norw. u-var, fær. ó-varur, aschwed. o-var; ags. un-wær) unvorsichtig: m. sg. nom. óvarr haffje Atle óþan sik drukket Akv 43 \ 5 o-vlle, m. (norw. u-vilje, aschwed. o-vili; alts. un-willeo, ags. un-willa, ahd. un-willo) freudlosigkeit, eiend: sg. gen. hón (Brynhildr) 's æ boren ó vilja til Sg 455. ó-viltr, part. prt. unverfälscht: f. pl. 10 acc. (megenrúnar) ó vil tar ok óspiltar Sd 19*. ó-vinr, m. (norw. adän. u-vin, fær. ó-vin ur, aschwed. o-vin; ags. un-wine) feind: sg. gen. ó vin ar sins skyle enge maf)r vinar vinr vesa Hqv 43*; dat. þat 15 var trua feira i forneskju, at orf) feigs manns mætti mikit, ef hann bQlvafn óvin sinum meþ nafni Fm 1 pr 3; pl. nom. óvist es at vita, hvar óviner sitja á flete fyrer Hqv 14. 20 ó-viss, adj. (norw. u-viss, fær. ó-vist, n.adj., aschwed. o-vis, dän. u-vis; got. un-wis, vgl. ahd. un-gawis) ungewiss: n. sg. nom. óvist es at vita, hvar óviner sitja á flete fyrer Hqv i4, óvist es at vita, 25 nær verþr á vegom ute geirs of f)Qrf guma Hqv 38*, óvist es hvar at åpne kømr Bm 25 *E, þat's óvist at vita .. hverr es óblauþastr alenn Fm241.

ó-vægenn, adj. nicht zur nachgibig-30 keit geneigt, trotzig, eigenwillig: n.pl. nom. þriu vQrom systken, þóttom óvægen Am 92*.

oxe, uxe, m. (norw. ukse, fær. oxi, aschwed. adän. oxe; got. aúhsa, alts. ahd. 35 ohso, ags. afris. oxa) männl. rind, stier, ochse: sg. nom. uxe .. alsvartr Hyml92; gen. egnde á Qngol .. orms einbaue (Þórr) uxa hQfþe Hym 232; dat. þess vænter mik, at f)ér myne Qgn af uxa auþfeng 40 vesa Hym 18*; acc. einn át (Þórr) oxa, åtta laxa f rk 24 *, pl. nom. øxn alsvarter frk232; gen. gamalla øxna nQfn hefk gQrla f reget FM 11*; dat. opt's þat fyr øxnom, es Qrno dreymer Am 192; acc. kt 45 Sifjar verr .. einn mef) qIIo yxn två Hym es Hym 15*, øxn nam (Karl) at temja Bp222. Compositum: øxna - heite, óþal, n. (norw. adän. odel, óðal, aschived. oþol; alts. oðil, ags. éöel, afris. 50 éthel, ahd. uodal) ererbtes besitztum, erb-gut: sg. acc. á Danr ok Danpr dýrar haller, éþra óþal an ér hafef) Bp492.

Composita: óþal-torfa, óþal-vQllr.