ok gáfu henni (Guþrúnu) óminnisveig at drekka Dr 4, ok meirr þaþan menvQrf) hitols .. dro til dauþs skókr Akv 33*, ok fyrir því at Fróþi var allra konunga rikastr á norþrlQndum, þá var honum kendr frifjrinn um alla danska tungu Ort 8, ok áþr létti kvæþinu, mólu þær (ambáttir) her á hendr Fróþa Ort 25; ok zwischen zwei zusammengehörige Wörter eingeschoben: litlo ok lengra .. bø sqo þeir standa es Buþle åtte Am 35*;

0) bæþe — ok soiuol — als auch: til gengu bæþi konur ok karlar at hugga hana (Guþrúnu) Br 20 pr 11;

D) zuweilen scheint ok die stelle einer relativpartikel zu vertreten: at hQllo hann (Óþenn) kvam ok åtte íms faþer Vm53, Geirrøf)r .. åtti þá son . . ok hét Agnarr Orm 31, segfm þat, Freyr! . . ok ek vilja vita Skm 32, Blóþoghófe hét hestr ok bera kvQþo Qflgan Atriþa FM 10**r, fundu f>eir (Vælundr) . . konur þrjár ok spunnu lin Vkv 6, þeim SigVQrþr reif) i sinne .. ok vega kunne Sg 33;

H. adv. auch: hirter 'o ok fjórer þeirs af hefingar á gaghalser gnaga Orm 33*, ulfge hefr ok vel Ls 393, einn ek veit .. hór ok af Hlórriþa Ls 54*, heyrþa ek ok Fáks getet FM IO9 v. I, f>ar vas ok Gylles of getet FM 10**, lQgfmm þeim fjQr lausn at fylla otrbelginn me|) gulli ok hylja utan ok mef) raufm gulli Bm 17, af járni váru ok allir timbrstokkar i husinu Fm 44 pr 2, ek f)óttak ok þjóþans rekkom hverre hære Herjans dise Gßr 118*, þat mon ok verþa f)viget lengra, at Atle mon Qndo tyna Sg 59L, vqII lézk (Atle) ykr ok gefa mundo víþrar Gnitaheiþar Akv 5*, bruano ok skjaldmeyjar Akv 45*, glQf) vas ok GlaumvQr Am 63, fmr vas ok þrQmmon þeyge svá litel Am 16*, ilz gengsk þér aldre, nema ek ok deyja Am 65*, (Guþrún) øxte Qldrykkjor at erfa bréþr sina, samr lézk ok Atle at sina gørva Am 712, mér lætr ok sjQlf om millom ilz litet Am 80*, f)á var ok engi þjófr né ránsmaþr Ort 12.

ó-kátr, adj. unfroh, traurig: m. sg. nom. hlæjande Yølundr hófsk at lopte, en ókátr Níþoþr sat f)á epter Vkv 402.

Compositum: all - ókátr.

okkarr,^pr on. poss. (norw. okkar, aschwed. okar, ukar; got. *ugkar, alts. unka, ags. uncer) unser (uns beiden gehörig): m. sg.

nom. ylfskr es vegr okkarr Akv 8*, Erpr . . bróþer okkarr enn hQf)frøkne Hm 282; dat. nu'mk svá fegen funde ^okrom sem átfreker Oþens haukar HH II42*, vit 5 skolom okrom aldre slita, SigvQrþr! saman Hlrl43; acc. gakk at beíþa okkarn måla mQg Skml2, inn bif> fm hann ganga i okkarn sal Skm 16*, mondu of vinna verk halft vif) mik, at flotbrusa fester okkarn? 10 Hym 272; pl. nom. Iþe ok Qrner, okrer niþjar Ort93; dat. vake fm, Fróþe! ef vill hlýþa SQngom okrom ok SQgom fornom Ort 18*; f. sg.nom. ek mon okkor øf)re þykkja Hlr 33; gen. æster, jQYmonrekr! 15 okkarrar kvQmo Hm252; pl. nom. aþrar VQro okrar spekjor Oþr III43; n.sg.nom. meþan okkart fjQr lifer Skm 203, skamt mon nu mal okkat Hrbl 143, hvártke knatte hQnd of annat åtta nQttom okkart 20 leggja (hvártke okkart keiner von uns beiden) Hlr 12*; acc. øf)le . . okkart Hlr 3*; pl. nom. qIíiiqI .... okkor beggja HHv 33 2B; acc. létom siga sáttmQl okkor Sg 39*.

25 ó-kunnegr, adj. (norw. u-kunnug, o-kunnig, fær. ó-kunnigur, aschived. o-kunnogher, adän. u-kundig; mhd. un-kiindic) unbekannt: m. sg.mom. måls es þarfe mafjr ókunnegr Orp 23; n. sg. acc. 30 ætterne mitt kveþk þér ókunnekt vesa Fm 4*.

ó-kuþr, adj. (fær. ó-kunnur, aschwed. o-kunder, adän. u-kund; got. un-kunþs, ags. un-cúÖ, ahd. un-kund) 1) unbekannt: 35 m. sg. nom. hér's maþr ute ókuþr komenn Orp 42; dat. aufje betra þykker þat (manvit) i ókunnom staf) Hqv IO3; acc. Myrkvif) ókunnan (enn ókunna R) Akv 32 132; pl. gen. hvat's manna þat mér 40 ókunnra Bdr 5*; 2) prägn. unberühmt: m. sg. acc. myndega losteg at liþenn fylke jQfor ókunnan arme verja HHv 42* (Edzardi, Oerm. 23,164).

Ó-kvil)enn, a(Ü- nicht furchtsam, nicht 45 zurückschreckend vor r etw. (ehs): m. sg. dat. gengr fet nio FjQrgynjar burr nepr frá naþre niþs ókviþnom Vsp 56* (vgl. jedoch z.st. FJ, Ark. 4, 37 u. Eddal. 1,116, sowie KG, Efterl. skr. 1,272). 50 *6-kynjan, n. person die eine schände - ihres geschlechtes ist, auswurf: sg. nom. ókynjan meira (als Beyla) kvama mef) ása sunom Ls 563.