af honum Bm 4 pr 2, móþ hefr (SigVQrþr) meira an maþ gamall ok es mér fangs VQn at frekom ulfe (d. i. Sigverþe) Rm 13 *B, Sigurþr var f)á jafnan mef) Regin ok sagfn hann (Reginn) Sigurþi, at Fáfnir lá á Gnitaheiþi Rm 14 pr 1, hlés hann (Fáfnir) eitri ok hraut þat fyr ofan hQfuþ Sigurþi Fm 4, er hann (Sigurþr) hugf>i, at (hjartat) fullsteikt væri ok freyddi sveitinn or hjartanu, þá tók hann á fingri sínum Fm 31 pr 2, hann (Hjálmgunnarr) var f)á gamall . . ok hafþi Oþinn honum sigri heitit Sd 4 pr 3, sende Atle Qro sina .. ok J>eir kvQmo þars koma né skyldot Od 233, leitaþak i likna at letja ykr heiman . . ok skolof) J)ó hér komner Am 45 2B, var honum (Fróþa^ kendr friþrinn um alla danska tungu ok kalla menn þat Fróþa-friþ Ort 10, (Mýsingr) baj) þær (Fenju ok Menju) mala salt, ok at miþri nótt spurjm þær, ef eigi leiddiz Mýsingi salt Ort 29; das subjekt des einen satzes ist in dem objekt des arideren enthalten: hann (Helgi) sá ríþa valkyrjor niu ok var ein gQfugligust HHv 5 pr 15; das objekt des ersten satzes ist mit dem subjekt des zweiten synonym: svá brá stýrer stafn-tjQldom af, at mildinga menge vakþe .. ok siklingar snøro upp vij) tré vefnistingom HHI27*; c) die beiden satze haben ein gemeinsames objekt: (rúnom) þeims gøijbo ginnregen ok fáþe iimboljmlr Hqv 783, á hverf anda hvéle VQro þeim (konom) hjarto skQpof) ok brigþ i brjóst of lageþ Hqv 83*, (stafe) es fáþe iimboljmlr ok g0rþo ginnregen ok reist røgna hróptr Hqv 142*'5 (polysyndeton), eino døgre VQromk aldr of skapaþr ok alt lif of laget Skm 13*, (Sigurþr) lét reka ullarlagþ fyr straumi ok tók i sundr lagþinn sem vatnit Rm 14 pr 5, veitk á fjalle folkvitt sofa ok leikr yfer lindar váþe Fm 432, á fjallinu sa hann (Sigurþr) ljós mikit .. ok ljómaþi af (ljósinu) til himins Sd 3; das objekt des ersten satzes wird im zweiten durch einen anderen ausdruck umschrieben: þá's Guþrúno grimt of hjarta .. ok at øngo verþr ynþe siþan vitro vife Orp 513; d) die beiden s'dtze haben ein gemeinsames praedikat: Oþenn (reist rúnár) mef) Qsom .. Dvalenn ok dvergom fyrer Hqv 143 2R, så vas viser (SigvQrþr) frá YqIs-unge ok HjQrdis frá HrauþungeHdl262,

þýþverskir menn segja svá, at þeir dræpi hann (Sigurþ) úti i skógi, ok svá segir i Guþrúnarkviþu inni fornu, at Sigurþr ok Gjuka synir hefþi til þings riþit, þá er 5 hann var drepinn Br 20 pr 4, eldr nam at øsask, en jQrþ at skjalfa, bk hQr loge vif) himen gnæfa FH29; die praedikate sind synonym: vargr hanger fyr vestan dyrr ok druper Qrn yfer Orm 10*, or hans 10 (Ymes) brQm gørf>o blif) regen miþgarþ manna sunom ok ór hans heila VQro f>au en harþmóþgo ský q11 of skQpof) Orm 413U, senn VQro æser aller á þinge^k) åsynjor allar á måle ßrk132 Bdrl2; e) die beiden 15 sätze haben weder subj. noch obj. noch praed. gemeinsam, hängen aber logisch, rhetorisch od. chronologisch zusammen, und zwar a) der zweite satz variiert den im ersten ausgesprochenen gedanken: 20 f)á sloknar (frifu'), es enn sétte (dagr) kømr ok versnar vinskapr allr Hqv 51*, segfm f)at .. ef f)itt øf)e duger ok Jm, Vafþrúfmer! viter Vm 202 222, hrævakulþe meget þíno holde fara ok halde J)ér lik at liþom Og 25 12*, far Jm nu æva þars foraj) þykker, ok standet þér mein fyr munom Og 152; ß) der zweite satz enthält die näheren umstände zu dem im ersten mitgeteilten oder fügt eine erklärung oder ergänzung 30 hinzu (ok kann hier häufig durch und zwar übersetzt werden): (Geirrøf)r) hafJ)i sverj) um kné sér ok brugþit til mif>s Orm, 54 pr 1, sverfnt slapp or hendi honum ok vissu hjQltin niþr Oißm 54 pr 4, einn 35 ek veit .. hór ok af Hlórriþa, ok vas þat sá enn lævise Loke Ls 545, þau (Sigmundr ok Borghildr) hétu son sinn Helga, ok eptir Helga HjQrvarþssyni HH 112, Sin-fjQtli .. svaraf)i, ok er þat enn ritat HH 40 1116 pr 11, øfre ferr (dyrkalfr) Qllom dýrom, ok horn gloa viþ himen sjalfan HHII375, þetta f)orf)i engi at gøra fyrr, ok var sem hann (Sigurþr) riþi i myrkva FH25, hvat mælte Oþenn, áfir á bål stige, 45 ok sjalfr, i eyra syne? Vm 54*A (hierher?), váru gQi' bål tvau, annat Sigurf)i, ok brann f>at fyrr Hlr 2; y) der inhalt des zweiten satzes wird zu dem des ersten in gegensatz gestellt (meist ist in 50 diesem falle das adv. f)ó hinzugefügt): flárQþ tunga varf) hQnom at fjQrlage, ok Jeyge of sanna SQk Hqv 117*, f)at var inn mesti hégóini, at Geirrøf)r konungr væri -