763

ofr-gj Qld

ó-hvatr > 764

*ofr-gjQld, n.pl. harte strafe: acc. ofr-gjQld faa gumna syner þeirs Vaþgelme vaþa Bm 4*.

*ofr-liefiid, f. furchtbare rache: pl. acc. (Guþrun) vilde ver sinom vinna ofrhefnder Am 72\

of-rike, n. Übermacht: sg. nom. kostom drepr kvenna karla ofrike Am 69*.

ö-friþr, m. (norw. dän. u-fred, feer. ó-friöur, aschwed. o-friþer; ags. un-frið, n., afris. \in-fretho, ahd. un-frida) Unfriede, feindschaft: sg. nom. ófriþr ok dylgjur váru á milli þeira Hun dings konungs ok Sigmundar konungs HHII5, ófriþr var þá milli Gjukunga ok Atla Dr 1.

*ofr-m£§lge, f. geschwätxigkeit: sg. nom. ofrmælge mikel hykk at illa gete hveims viþ kaldrifjaþan kømr VmlO³.

ó-fróþr, adj. (got. un-froþs, ags. un-fród, ahd. un-vruot) unklug, unverständig: m.pl. acc. hón (Guþrún) æva grét bréþr sina berharþa ok hure svása, unga, ófróþa þás hón viþ Atla gat Akv 41^b; compar. m. sg. acc. vit skolom Gotþorm gørva at vige, yngra bróþor, ófróþara Sg 20².

*ofr-Qlve, adj. allxu sehr berauscht: sg. nom. qIi* ek varþ, varþ ofrQlve at ens fróþa Ejalars Eqv 14*.

*of-sóenn, part. prt. xuviel verdorben, vergeudet: n. sg. nom. betra er ósent an sé ofsoet Hqv 145*.

*of-striI>, n. schwer druckender kummer: sg. acc. mono viþ ofstríþ alz til lenge konor ok karlar kvikver føfrnsk Hlr 14*.

of-trege, m. übermässiger kummer: sg. dat. mon fyr reiþe rik brúþr viþ J)ik ne af oftrega allvel skipa Grp 49²; acc. hver sagþe þeira (jarla brúþa) sinn oftrega þanns bitrastan of beþet liafþe Gþr 13*.

of-valt (d. i. of alt; R schreibt stets avalt), adv. fortwährend, unaufhörlich: sat hann (Vølundr), né hann svaf, ofvalt Vkv 20*, vake ek ofvalt Vkv 33*, lQtto ofvalt ljósar Am 28*, vil der ofvalt vægja en vætke halda Am 95⁸.

*of-varr, adj. allxu vorsichtig: m.sg. acc. varan biþk þik vesa ok eige oiYSLY&uHqvl30*.

of-viþre, n. unwetter: sg. acc. (þeir Helgi) fengu i hafi ofviþri mannhætt HH II16 pr 2.

*of-vs§ne, n. (?) hoffnungslosigkeit, ver-xweiflung: sg. dat. ásmeger (ero) i ofvæne Bdr 7*.

*of-þrungenn, part. prt. übermässig gedrängt: f. sg. nom. varþka til 0ngþ né ofþrungen Sg 34 *; (vgl. jedoch Detter, IF, Anx. XI, 114). ;

5 ó-gagn, n. (norw. u-gagn) schade, unheil: pl. nom. kvQmo þer ógQgn q11 at hende, þás bréþr þínom brjóst raufaþer HHI43*.

ó - glíkr, adj. (norw. u - lik, fær. ó - líkur, 10 aschwed. o-liker, dän. u-lig; ags. un-gelic, ahd. un-galih; vgl. alts. un-gilíco) ungleich: n. sg. acc. hér hefk hjarta Hjalla ens blauþa (HQgna ens frøkna) ^^pglikt hjarta HQgna ens frøkna (Hjalla ens Mauþa) 15 Akv 24* 26*.

ógn, f. (nonv. ogn) 1) furcht, schrecken: sg.nom. ógn 's i odde (sverþs) HHv9²; 2) schrecken erregende nachrieht, schreck-nis: sg. acc. oomk ek aldrege, þót vér 20 ógn fregnem Am 13*; 3) poet. bexeich-nung für fluss (Sn.E. 1, 5 76¹), daher sg. gen. ógnar ljome ₍stromglanx', d. i. gold: sende Qro allvaldr þaþan .. iþgnógan ógnar ljóma brQgnom bjóþa ok burom feira 25 HHI22*, þann (sal á Hindarfjalle) hafa horsker haler of gQrvan or odøkkom ógnar ljóma Fm 42* (vgl. jedoch Bugge, Helge-digt. 18 anm. 4).

Compositum: ógn-hvatr. 30 *ógn-hvatr, adj. schnell bereit xum kämpfe: m. sg. dat. ógnhvQtom .. sverj>a deile (Gunnare) Od 31*.

ógorlegr, adj. (norw. ogeleg, fær. ógvuligur) furchtbar: f. sg, nom. ógorleg 35 Æges dótter stagstjórnmQrom steypa vilde HHI 30*.

ó - góþr, adj. (ags. un-gód, ahd. un-guot) nicht gut, schlimm: n. sg. acc. hraþmælt tunga, nema haldendr eige, opt 40 sér ógótt of geli'Hqv 29*, Aq's þér tunga, hykk at þór fremr myne ógótt of gala Ls 31'².

ó-gQi'la, adv. ungenau: opt vito ógQrla þeirs sitja inne fyrer, hvers þeir 'o kyns es koma Hqv 132*. 45 6 - happ, n. (norw. u - happ, fær. o - happ) unheil, unfall: pl. acc. illan mann láttu aldrege óliQpp at þér vita Hqv 116*.

ó-hróþogr, adj. niedergeschlagen, missmutig: m. sg.nom. hvarf^ser óhróþogr 50 (Gunnarr) andspille frå Sg 46 *.

*<5 - hvatr, adj. mutlos, feige: m. sg.dat. hvQtom 's betra an sé óhvQtom i hildeleik hafask Fm 29 *.