sås vas baztr i heime HHII28*, skyldak skrcyta ok skua binda herses kvQn hverjan morgon Gßr 18⁴, vQn só sú vættr vers ok barna, es þik, Guþrún! gráts of beidde ok þér i morgon málrúnar gaf Gßr 122⁴, morgen mest vQgo (Niflungar) nnz miþjan dag lidde Am 49¹, morgen mér sagþer, mank enn J>ann gQrva, nu es auk aptann Am 76*, seg þú J)ér slikar sorger år morgen Am 82*, ar of morgen manna bQlva suter hverjar sorg of kveykva Hm 1 *; snemma of morgin fundu þeir (Vœlundr) á vazstrQndu konur J>rjár VJcv 5. — Als eigenname FM 12*. Compositum: morgen - dQgg. *morn, f. (aus morkn) abxehrung: sg. nom. J>ik morn morne! Skm 31*.

morna, älter morkna (aþ; norw. morkna) 1) hinschwinden, verwelken, verdorren: inf. hón (móþer Atla) skyle morna! Od 30²; 2) verdorren machen, verzehren: prs. opt. sg.3. þik morn morne Skm 31* (anders Bugge, Fkv. 95^h).

morþ, n. (nonv. adän. mord, fær. morð, aschwed. morþ; got. maúrþr, alts. afris. morth, ags. morð, morÖor, ahd. mord) mord, ermordung: sg. gen. liþo J)á unger (Ham{)ér ok SQrle) ureg fjQll yfer mQrom húnlenzkom morþs at hefna Hm li⁴; dat. Atle lét rinna lands sins á vit jó eyrskaan aptr frá morþe Akv 35², elde gaf hón (Guþrún) þá alla es inne VQro ok frå morJ>e Jjeira Gunnars kvQmo ór Myrkheime Akv 45², Atla J>óttesk Jm striþa at Erps morþe ok at Eitels aldrlage HmS¹. Composita: morj) - fQr, morf) - gjarn,

morj) - vargr. morþ - fQr, f. todesfahrt, tod: sg. acc. alt mon þat Atle epter finna, es mina spyrr morþfQr gQrva Sg 40⁴, segge vilk alla i sal ganga þina mej) minom .. vita ef meine morþfQr kono Sg 43⁴.

inorþ - gjarn, adj. (vgl. adän. mord-gerig, rnhd. mort-gir, mort-giric) mord-lustig: m. sg. dat. (Þórr) veifþe MjQllne morþgjQrnom fram Hym 37².

morþinge, m. morder: pl. nom. menn meinsvarar ok mor{)ingar Vsp 39²TJ.

morj)-vargr, m. mörderischer tvolf, m örder: pl. nom. skolo þar (á NástrQndo) vaþa þunga strauma menn meinsvara ok morþ-vargar Vsp39² Wr; acc. (vQlva) sá J>ar vaþa .. menn meinsvara ok mor{)varga Vsp 39².

mót, n. (norw. aschived. mot, adän. mod; ags. mot in: folk-mót, mót-ærn, mót - bell, mót - geréf a, mót - hus; vgl. md. mote, muote, f.) begegnung, nur in adverb. 5 ausdrücken; sg. dat. mote, praep. c. dat. entgegen: þar baþ hón mik koma, es kvæmtke veit, móte MenglQ{)0 Og 3⁴; i mote, adv. entgegen: Reginn kvaþ i móti entgegnete' Bm 16 prlNß; acc. 10 f>ar i mót ₍dagegen': ek strengf>ak heit þar i mót at giptaz øngum þeim manni er hræj>az kynni Sd 4 pr 10.

móþa, f. fluss: sg.dat. BilrQst brotnar es þeir (goþ) á bru fara ok svima i móþo 15 marer Fml5⁴. — Das wort begegnet öfter in skald, dichtungen, aber auch in der prosa; nach Bugge (Stud. 389) wäre es entlehnt aus ags. múða ₍mündung'. *móþ-alrarn, n. ₍ecker des geistes', 20 gehäuse das den geist in sich schliesst, wie die frucht den samen, poet. bexeichnung des herxens: sg. acc, sa haf{>e hilmer (Helge) hart mojjakarn HHI55* (vgl. verwandte ausdrücke wie hnot huga, akarn 25 dolgs, eple hugar u. a.).

móþer, f. (norw. adän. moder, fær. móðir, aschwed. moþir; alts. modar, ags. módor, afris. moder, ahd. muoter) mutter: sg. nom. dauþ hykk at J)in móþer sé Hrbl 8, 30 J>at seger Jm nu, es hverjom þykker mest at vita, at min mof)er dauj> sé Hrbl 9, estat VQlva né vis kona, heidr est þriggja Jmrsa móþer Bdr 13⁴, Frof)e vas faj>er (Hlédisar) en Fríaut mój>er Hdl 13³, vas 35 Hildeguf>r hennar (Almveigar) mój>er Hdl 17 \ hana (MenglQþo) mój>er of gat viþ Svafrþorens syne Fj 8¹, móþer min lå fyr mildings skipom HHv 19*, HjQrdis es hilmes (Sigvarþar) móþer Grp 3⁴, þú mont 40 hvila, hers odvite mærr! hjå meyjo, sem móþer sé Grp 43², faþer ok mój)er, f jorer bréþr, þau á vage vindr of lék Gßr 16⁵, þar's mær boren, móþer føj>er Sg 54*, mær vask meyja, mój)er mik fødde bjQrt 45 i bure Opr III¹, kvam en arma ut skæv-ande móþer Atla Od 30²; voc. bjarg Jm, mój)er! mege Og 5²; gen. su (dotter AlfrQþols) skal ríj)a, J)ás regen deyja, móþor brauter mær Vm47⁴, (Ketell) vas 50 móþorfaþer móJ)or J>ínnar Hdl 19², móþor orj) ber þú, mQgri heþan ok lát þór i brjóste bua Gg 16¹, hon (Brynhildr) krQng of kvamsk fyr kné móþor Sg 45 ⁴, (sveinar)