mæltom, þás vit á beþ bæþe SQtom Qhv 20 *.

1. minne, n. (norw. aschwed. minne, feer. minni, adän. minnæ, minde; got. minþi in: ga-minþi) gedächtnis, erinne-rung; in: minnes - veig, minnes - q1 ; ó- minne.

2. minne, adj. compar. {norw. mindre, feer. minni, aschwed. minne, mikdre, adän. minnæ, mindre; got. minniza, ahd. minniro, afris. minnira, minra) weniger, geringer: m. sg. nom. opt mér mQnoþr minne þótte an sjá liQlf hýnQtt Skm43*; pl. acc. hljóþs biþk allar helgar kinder, meire ok minne mQgo Heimdallar Vsp V; f. sg. nom. sorg at minne Qhv 222B; pl. nom. sleit ek f)á sátter, es VQro sakar minne Am 672; n. sg. acc. nu. skolo ganga þærs goll yile ok minna þvi at mér þiggja Sg 482, fyr kvef>k mér minna at fremja leik þenna Am 60*; superl. n.sg. acc. (adverb.) minzt am wenigsten, so gut wie gar nicht: sofna ek minzt slz mina suno dauþa Vkv 332, glaþa mon þik minzt, ef gQrva reyner Am 75*.

minnes-veig, f. erinnerungstrank, trank der das gedächtnis stärkt: sg. acc. hon (Brynhildr) tók þá horn fult mjaþar ok gaf honum (Sigurþi) minnis veig Sd 1 pr 2.

* minnes - ol, n. (er inner ung sbier' (= minnes-veig): sg. acc. ber minnesQl minom geite, syát q11 mune orþ at tina Hdl 46*.

minnogr, adj. (norw. minnug, aschwed. minnogher) mit starkem gedächtnis begabt: m, sg. nom. (gume skal vesa) minnogr ok mqlogr, ef hann vill margfróþr vesa Hqv 102*. miskor(?) in: miskor-blindr. *miskor-blindr, adj. (?): m. sg. dat. (sw.) sat bergbue (Æger) barnteitr fyrer mjQk glikr mege miskorblindaift/mi?2. — Rask u. Finn Magnusen vermuteten mistorblinda (nebelblind} (vgl. Bugge u. Grdtv. x. st. sowie QV, Cpb I, 512).

mis-kunn, f. (norw. feer. mis-kunn, aschived. mis-kun, adän. mis-kund) auf-gabe des gr olis; barmherxigkeit, erbarmen; in: miskunn-lauss.

miskunn-lauss, adj. wer keine barm-herxigkeit findet, des mitleids verlustig: f.pl. nom. nu erom komnar til konungs husa miskunnlausar ok at mane hafþar Ort 162.

miss, m. (norw. aschwed. miss, feer. missur, adän. mis in compos.; vgl. got. misso, adv. wechselseitig', ahd. missi verschiedenartig', missa-, misso-, missi-5 (miss-'j alts. ags. afris. mis-) Verschiedenheit; fehlgriff\ verkehrtes oder nutzloses unternehmen; in: mis -kunn, mis-svefne.

missa (st; norw. feer. missa, aschwed. mista, adän. miste; ags. ahd. missan, 10 afris. missa) 1) verfehlen, fehlgreifen: prs. ind. sg. 3. misser þó stórom man greift doch gewaltig fehl, hat schweres unglück (trotx der guten wünsche, die einem auf den weg gegeben werden) Am 32 *; 2) ver-15 Heren (ehs): prs. opt. sg. 3. fq mon syster, þót fqþor misse, hefna hlýra harms Bm 10 *; prt. ind. pl. 1. bréþr vér fimm vqrom, es Buþl a mistom Am 51*; part. prt. n. sg. acc. vel skolom drekka dy rar veigar, 20 þót mist hafem munar ok landa HHII452, mist hefr þér hollra Am 64*, maga hefr fm þínna mist Am 77*; unpersönl.: prs. ind. sg. 3. ulfar mono ráþa arfe Nifl-unga .. ef Gunnars misser wenn man Q. 25 verliert Akv lí2.

misser, m. vertust: sg. nom. kvQl f)ótte kvikre (Guþrúno) at koma i hus Atla, åtte áfu' kappe, illr vas så misser Am 94*. missere, n. (ags. missare, missere) 30 halbjahr: sg. gen. varf)k hapta ok hernuma sams misseres síf>an verþa Qþr 182; pl. acc. kann maþr mjQt þess viþar es vinnask mege mQl ok missere Hqv 60*, þat alt of beif)k ein missere Qþr 17*, 35 (Guþruu) var f>ar (i Danmark) mef) Þóru Hákonardóttur sjau misseri Qþr 125 pr 3, satk meþ Þóro sjau missere døtr Hákonar i DanniQrko QþrII14*, fram heldom f)vi }>au missere, at at kQppom yit kendar 40 VQrom Ort 15*.

*mis-syeftie, n. schlaf xu verschiedenen xeiten: sg. nom. missvefne miket vas f>eim (gQrmom) mjQk of laget. . annarr of nætr sefr en annarr of daga Fj 22*. 45 mistell, m. (adän. schwed. mistel; ags. mistel, ahd. mistil) mistel (viscum album); in: mistel-teinn.

mistel - teinn, m. (adän. mistel-ten; ags. mistel - tån) mistelxweig: sg. nom. 50 stóf) of vaxenn vQllom hære mær ok mjQk fagr mist elt einn Vsp 32*.

miþ-garþr, m. (norw. mid-gard, vgl. adän. mid-gærde; got. miþ-garþs in: