Orm 20*, mæltera þú þat mål, es mik meirr trege Vkv 39\ liQtt mono hlæja Hundings syner . . ef meirr tyggja munar (ef mik tregar meirr Np) at søkja hringa rauþa an hefnd fQþor Rm 153, lék mér meirr i mun meiþmar þiggja Sg 392, mjQk bifask (hjarta Hjalla) es á bjóþe liggr, bifþesk hQlfo meirr es i brjóste lá Akv 24b, meirr þóttosk mér of stríþa, es mik Qþlingar Atla gQfo Ghv 11*; 2) darauf, sodann: val þeir (einherjar) kjosa ok ríþa vige frå, sitja meirr of sátter saman Vm 41*, meirr settesk hann (Rigr) miþra fletja Bþ32 172 292, meirr lagþesk hann (Rigr) miþrar rekkjo Rp 5319* 32*, meirr settesk hón (Þír) miþra fletja Rp 11*, (Jarl) reiþ meirr þaþan myrkvan viþ Rp 37*, meirr þaþan menvQrþ bitols, dolgrQgne, dro til dauþs skókr Akv 33l; m. at þat dass.: (Rigr) gekk meirr at þat miþrar brautar Rß21 62 202 332, (Edda) bar meirr at þat miþra skutla Rp 4 *, liþo meirr at f>at mQnoþr nio Rp 6* 20* 33*, (fræll) nam meirr at þat megens of kosta Rp 92;
3) ferner, fernerhin: Konr ungr kunne 25 rúnar .. meirr kunne hann mQnnom bjarga Rp 44*, hvat mon meirr vesa minnar æve? Grp 18*, mart sagþa ek, mundak fleira,
ef meirr mjQtoþr málrúin gæfe Sg 702;
4) später, in zukunft: svá komer manna 30 meirr aptr á vit Bdr 142, svá kømsk meirr aptr móþor at vitja geirnjQrþr hnigenn á Gotþjóþo, at þú erfe at q11 oss drekker Ghv 82.
meiss, m. (norw. meis, aschwed. adän. mes; vgl. ahd. meisa) korb: sg. acc. meis hefk á bake Hrbl 4. — Zur etymol. vgl. ELiden, Reitr. 15, 512 fg.
meita (tt; norw. meita; got. maitan, ahd. meizan, red. verb) besehneiden: inf. séra þú síþan .. golz miþlendr geira skepta, manar meita né mara keyra Akv 405. — Zur etymol. vgl. Rugge, Beitr. 24, 437.
-meiteftr, m. ernte(?); in: hQr-meiteþr.
meiþmar, f. pl. (vgl. got. maiþms, alts. méthom, ags. máðum) kostbarkeiten, klei-node: gen. fjQlþ ák meiþma, fjQlþ ák menja ßrk 23*, mey buþo hQnom (Sig-verþe) ok meiþma fjQlþ Sg 2mund galt ek mærre (Guþrúno), meiþma fjQlþ þiggja Am 89L; dat. fyrr skalk mino fjQrve lata an þeirar meyjar (Brynhildar) meiþmom týna Sg 15*, niQrk menja (Brynhildr)
meiþmom deilde Sg 462; acc. auþ nam (Jarl) at skipta, Qllom veita, meiþmar ok mQsma, mara svangrifja Bp 39*, lék mér meirr i mun meiþmar þiggja Sg 392, (Atle) lézk ykr ok gefa mundo . . stórar meiþmar ok staþe Danpar Akv 53.
meiþr, m. (norw. meid (Schlittenkufe', adän. med, vgl. schwed. mede) 1) baum-stamm, bäum: sg. gen. Goenn ok Moenn .. hykk at æ skyle meiþs (meiþar J.) kvisto maa Grm34G, hann (Viþofner) stendr verglase á meiþs kvistom Mima Fj 182; dat. varþ af meiþe es mær sýndesk (mistelteine) harmflaug hætleg Vsp 331, veitk at ek hekk vindga meiþe á nætr allar nio .. á þeim meiþe es mange veit, hvers hann af rótom rinn Hqv 1381,B, (hrafn) sat á hQm meiþe andvanr Qto RH 15 a1, hrafn at meiþe hQtt kallaþe Br52; acc. maþr telgþe þar meiþ til rifjar Bp 152; 2) galgen: (SQrle ok Hamþér) fundo vástigo ok systor-sun såran á meiþe Hm 172.
Composita: hilde - meiþr, hrotta-meiþr,
sess-meiþr. mél, n. (norw. mel; ags. midl: vgl. Bugge, Fkv. 42lh) (mittelstück, mittel-glied', und xwar 1) Verbindungsglied Zivischen den beiden zäumen, gebiss; 2) Zwischenraum, Zeitraum, zeit: sg. dat. segge vilk alla i sal ganga .. vita ef meine morþfQr kono, unz af mele ((mit der zeit, allmählich') enn mein kome Sg 435.
Composita: (1) mél-drope, mél-greypr. 35 meldr, m. (norw. melder, fær. meldur, aschived. mälder) das mahlen: sg. gen. (Menja) vas til meldrs [meldr r] komen Grt 4 *; dat. hafa fullstaþet fljóþ at meldre Grt 24*.
40 mél - drope, m. (gebisstropfen', schäum der am gebiss der pferde herabtrieft: pl. acc. méldropa feller hann (Hrímfaxe) morgon hverjan Vm 14*. mél-greypr, adj. am gebisse kauend,
45 beiwort der pferde: m. sg.dat. (sw.) mar enom mélgreypa Akv 32; pl. acc. di'Qsla mélgreypa Akv 4*, (sw.) mare ena mél-greypo Akv 132. melta (lt; norw. melta, schwed. dial.
50 mällta; ags. meltan, st. v., ahd. smelzan; vgl. got. ga-malteins (auflösung') verdauen: inf. melta knáttu, móþogr! manna valbráþer Akv 393.