mánk, hyat mælter mein (enn R) of aptan Od li1 (conjectur von S).
Composita: mein-blandenn, mein-kráka, mein-stafer, mein-svare, mein-trege, meins -vanr.
meina (aþ; norw. fær. meina, aschived. mena, adän. mene; got. mainjan in: ga-mainjan tunrein machen% ahd. meinjan in: far-meinjan cprofanare') jmd (ehm) an etw. (eht) verhindern: prs. opt. pl. 3. segge vilk alla i sal ganga .. yita ef meine morþfQr kono Sg 43*.
* mein -blandenn, part. prt. (vgl. alts. ménu gimengið Oen. 127) mit schädlichen Stoffen vermischt, vergiftet: m. sg. nom. meinblandenn mjQþr Sd 78Vs.
* mein -kråka, f. unheilvolle, unselige krähe (Schimpfwort): sg. acc. ef ek øj)le ættak sem Ingunar - Freyr .. merge smæra rnølfak þá meinkrqko (d. i. Loka) ok lemþa alla 1 liþo Ls 433.
* mein - stafer, m.pl. kränkende reden: acc. enn vill Jm, Frigg! at ek fleire telja mina meinstafe Ls 282.
*meins-vanr, adj. fehlerlos, ohne maket, m. sg. nom. (sw.) manna þengell enn meinsvane (NjQrþr) hQtimbroþom hQrge ræj>r Orm 163.
mein-syare, sw. adj. (aschwed. men-sväri; ags. mán-swara, ahd. mein-swero) i meineidig: pl. nom. menn meinsvarar Vsp 392U; acc. (vQlva) sá þar (á NástrQndo) vaþa Jmnga strauma menn meinsvara ok morþvarga Vsp 392.
mein-trege, m. kummer wegen hegan- -genen Unrechts, reue: pl.nom. fullkvæne þá fylker være, ef m ein tregar mér an graj)et Orp 34*.
meire, adj. compar. (norw. meir, fær. meiri, aschwed. mer, adän. mere; got. L-maiza, alts. ahd. méro, ags. mara, afris. mara) 1) grösser, mächtiger, höher, bedeutender: m. sg.nom. varj) einn borenn Qllom meire Hdl 401, hQfomk miklo gløpr meire sóttan HHv 321; acc. þann (galdr) 4 gelk þér enn sétta, ef fm á sjó kømr meira an menn vite Og 112; pl. acc. hljóþs biþk allar helgar kinder, meire ok minne mQgo Heimdallar Vsp l2; f.sg.nom. heipt at meire verþr hQlþa sunom, at þann £ hjalm (ægeshjalm) hafe Fm 193, opt vas i tune teite meire, þás minn SigvQrþr SQþlaþe Grana Oþr 121n. sg.nom.
ókynjan meira kvama meþ asa sunom Ls 563, þitt varþ nu meira megen Fm 224; acc. hvat su grind (sá garþr) heiter, es meþ goþom SQat menn et meira foraþ? 5 Fj 9* 11% hann (Atle) mon ykkar Qnd síþare ok æ bera afl et meira Sg 33 f ; 2) mehr, zahlreicher: m. sg. acc. sákak brúþer bita breiþara ne enn meira mjQþ mey of drekka Í*rk25*, móþ hefr (Sig-LO vQrþr) meira an maþr gamall Rm l33; n. sg. nom. silfr yas þó meira Am 89*; acc. askr Yggdrasels dryger erfeþe meira an menn vite Orm 352, (adverbial) fjQlþ of viþrer á fimm dQgom, en meira á .5 manaþe Hqv 73% Sigurþr vá at Fáfni ok er þat meira vert en allt liki Gunnars FH31; pl. acc. mank at vér meire mæte Qttom, es vér heil hio heima vQrom Vkv 153; superl. mestr (norw. adän. mest, aschwed. to mäster; got. maists, alts. mest, ags. mæst, afris. mäst, ahd. meist) 1) der grösste, mächtigste: m. sg. nom. (sw.) þat var enn mesti hégómi, at Geirrøfu" konungr væri eigi matgóþr Orm 25, hann (Hjalmgunnarr) 5 var þá gamall ok inn mesti hermaþr Sd 4 pr 3; f. sg. nom. Yimur .. allra á mest FM 62; (sw.) OJ)inn segir at þat er in mesta lygi Orm 20; pl. acc. ykkar vissak åster mestar manna allra fyr mold 3 ofan OþrI162; n. sg. nom. (hvat's) mest manna val und Miþgarþe? Hdl li6, (þaþan) mest manna val und Mijþgarþe Hdl 16*; acc. ranna þeira es ek rept vita, mins veitk mest magar Orm 24% rekr þik 5 alda hver illrar skepno, sorg såra sjau konunga ok vinspell vifa mest Opr 123 V (adverbial) morgen mest vQgo (tam heftigsten, sehr heftig1) Am 49*; pl.{nom. þau (Þjaza augo) ero merke mest minna ) verka Hrbl 53; 2) der meiste, zahlreichste : n. sg. nom. þar (fyr Gnipalunde) 's miklo mest menge þeira HHI52s; acc. (adverbial) (am meisten' eitt ek mest undromk Am 12% sliks ek mest i kennomk Am 52*; 3) der schwerste, schmerzlichste: n. sg. nom. þat seger þú nu es hverjom þykker mest at vita, at min móþer dauf) sé Hrbl 9.
meirr, adv. compar. (norw. fær. meir, ► aschwed. adän. mer; got. mais, alts. ahd. mér, ags. má, mæ, afris. mér, 'mår) 1) mehr: oomk ek of Hugen, at hann aptr né kqme, þó seomk meirr of Mun en