li verjar 'o fær meyjar es lifa mar yfer? Vm48% søkfesk sif an sá fiskr i mar Hym 25% (sæ) kalla dvergar djupan mar Alv 24*.

2. marr, m. (ags. mearh, ahd. marh) pferd, ross: sg. nom. rinnea sa marr es und fér rinne, þót fiandr fina f orf ask eiger HHII30% skalf Mistar marr(?) livars meger fóro HHI49*; gen. mQgr (Vifarr) of læzk af mars bake frøkn at hefna fQfor Orm 17% mafr's hér ute stigenn af mars bake Skm 15 % mærr (Erpr) of lék á mars bake Hm 14², eifa skaltu mér .. vinna .. at mars bøge ok at mækes egg Vkv 35³; dat. ey lyser mQn af mare (Skinfaxa)Fm 12*, segfu mér fat, Skirner! áþr fú verper SQfle af mar Skm 41*, Atle mik hingat sende rifa eyrinde mar enom mélgreypa Akv 3²; acc. (skal) magran mar kaupa, en mæke saurgan Hqv 82², mar geffu mér fá, f anns mik of myrkvan bere yisan vafrloga Skm 8% mar ek fér fann gef, es fik of myrkvan berr visan vafrloga Skm 9 *, mar ok mæke gefk fér mins fear Ls 12 % vilkak mar minn mætan hløfa Hdl 5*, (Odrún) lét mar fara mold veg sléttan Od 3% minn veitk mar baztan Akv 7³, beittu, SigvQrfr! enn blakka mar Ohv 19*; pl. nom. marer hristosk HHv 28³, svima i móþo marer Fm 15*; gen. hlófosk mófger (SQrle ok Hamfér) á mara bógo Ohv 7*; dat. (3?rymr) niQrom sinom mQn jafnafe ßrk 5^G, sitjom hér feiger á mQrom Hm 10% lifo fa unger (SQrle ok Hamfér) úreg fjQll yfer niQrom húnlenzkom, morfs at hefna Hm 11*; acc. (Jarl nam at veita) meifrnar ok niQsma, mara svangrifja Rp 39³, mara þraut óra á megenfjalle HHv 5², séra fii sif an .. golz miflendr .. manar meita ne mara keyra Akv 40^h, fetom léto frøkner of fjQll at f yrja mare enamélgreypo Akv 13². — Als pferdename FM IO⁶.

Composita: segl-marr, stagstjórn-marr, våg-marr.

* matar-góþr, adj. freigebig mit speise, gastfrei: m. sg. acc. fankak mildan mann efa svá matargófan, at været figgja feget Hqv 40*.

*mat-gój>r, adj. dass.: m. sg. nom. fat var inn mesti liégómi, at Geirrøfr konungr væri eigi matgófr Orm 26.

-mátlegr, adj. (?) in: á-mátlegr.

mat-níþingr, m. iver mit der speise kargt, nngastfreier mann: sg. nom. hann (Geirrøfr) er matnifingr sa, at hann kvelr gesti sina, ef honum fykkja ofmargir koma 5 Orm 18.

matr, m. (norw. mat, feer. matur, aschwed. mater, adän. mat, mad; got. mats, alts. meti, mat, ahd. maz, vgl. ags. afris. mete) speise: sg. nom. matr sé fér leifare 10 an manne hveim enn fraue ormr mef firom Skm 27³, meis hefk á bake, verfra matr enn betre Hrbl 4; gen. matar ok váfa es manne fQrf feims hefr of fjall faret Hqv 3³, blófogt es hjarta feims bifja 15 skal sér i mål hvert matar Hqv 37% feyge emk mins mildr matar Fj 4², segfu mér fat, FjQlsvifr! .. hvárt sé matar nekkvat fats feim (gQrmom) menn gefe ok hláupe inn, mef an feir eta? Fj 23³, vængbráfer 20 tvær liggja i Yifofnes lif om .. f at eitt es svá matar, at feim menn of gefe Fj24³, hann (Andvari) var lQngum i forsinum i geddu liki ok fekk sér far matar RmlO, fu. hefr .. mQrgom til matar manz blóf 25 gefet Hlr2*F; dat. morgendQggvar f au (Lif ok Lif f raser) sér at mat hafa Vm 45³; acc. hér ok hvar munde mér heim of bofet, ef fyrftak at mQlunge mat Hqv 67 % mat fu villat né manzkes gaman 30 Hqv 113³, mér mange mat né bauf Orm 2², fege fu, Byggver! fu kunner aldrege deila mef mQnnom mat Ls 46², (mit suff. negat.) fa være hefnt fér Helga daufa, ef.. heffer matke, nema á hræom sprynger 35 HHII32*.

Composita: mat-gófr, matar-gófr,

mat - nif ingr; veif e - matr. maþr, m. (norw. mann, feer. maöur, aschwed. mafer, adän. man, mand; got. 40 manna, alts. afris. ahd. man, ags-, man, manna) 1) wesen von menschlicher gestalt (ohne riicksicht auf das geschlecht), daher zuweilen auch bezeichnung der anthropo-morphen götter und riesen; mensch: sg. 45 nom. mafr liverr lifer at munom sinom Od 32³, kveld lifer mafr etke ept kvif norna Hm 30*; gen. á manz tungo mæla hveija ₍in jeder menschlichen spräche zu reden' Orp 17³, fat var trúa feira i forn-50 eskju, at orf feigs manns mætti mikit Fm 1 pr 2, fu hefr .. af hondom manz blóf f veget Hlr 2*; dat. fat munde fá fjófkunt vesa mQrgom manne Sg 38%