skr. 194); dat. full skal signa ok viþ fáre sea ok verpa lauke i lQg Sd 7G; 2) kraut überhpt: sg. dat. v as grund groen grønom lauke Vsp 4* (Bj. Magnusson Olsen, Timarit 15, 37 fg.).
Composita: geir-laukr, itr-laukr.
1. laun, f. (aschwed. lon, fær. loyn, adän. løn; vgl. got. ana-laugns, ana-laugnei, ahd. lougin, m., lougna, f.) Verborgenheit, Heimlichkeit, nur im sg. acc. in der Verbindung á laun heimlich: Helgi fór ok njósnaþi til hirþar Hundings konungs á laun HR II 10, it monoþ lúta á laun saman Sg 57% lag heyrþe (Guþrún) orfm, livat á laun mælto Am 32.
Compositum: laun - þing.
2. laun, n.pl. (norw. f ær.løn, f., aschwed. lon, n.pl. u. f., adän. løn, n. f.; got. laun, ags. lean, alts. lon, afris. lan, n., ahd. lon, m.n.) lohn, Vergeltung, gegengábe: nom. fankak mildan mann .. ef>a sins fear sváge . . at leiþ só laun þegen Hqv 40*; acc. af illom manne mondu aldrege góþs laun of geta Hqv 1222, er heyrt hafejþ .. liver af hraunbua liaun (Þórr) laun of íeÍkHym 393.
launa (aþ; norw. fær. løna, aschwed. löna, adän. lønne; ags. léanian, alts. ahd. lon on) 1) jmd (ehn) oder etw. (eht) mit etw. (eho) belohnen: prs. ind.pl. 2. veitkak ef verþ launej) at vilja ossom Am 293; prt. ind. sg. 2. illom huga launa{)er Jm þá góf)ar gjafar Hrbl 61; part. prt. n. sg. acc. hefr hQnom alt illo launat Br 183; 2) jmd (ehm) etio. (eht) vergelten od. heimzahlen, etw. an ihm rächen: inf. skyldak launa kQgorsveine þínom kangenyrþe, ef ek komomk of sundet Hrbl 29, launa monk pér farsynjon, ef vit finnomsk i sinn annat Hrbl 144, vilkak læs leita, nema launa eigem Aml32; imper. sg. 2. launa svá leiþom lyge Sd 251.
laun - þing, n. heimliche Zusammenkunft : sg. acc. lek ek vif) ena linhvito ok launþing háþak Hrbl 91.
-lausa, f. das fr eisein von etw.; in: staþ-lausa.
lausn, f. (norw. løysn, aschwed. losn, adän. løsn; vgl. got. lauseins in: us-lauseins, ahd. losani in: á - lösaní) lösung, erlösung: sg. gen. (runar kvaþ ristnar) á lausnar lófa, auf der erlösenden hand', d. h. auf der hand der geburt shelfer in Sd 16*.
Compositum: fjQr-lausn.
lauss, adj. (norw. laus, fær. leysur, aschwed. lös, adän. løs; got. laus, alts. ahd. los, ags. léas, afris. las) ledig, frei: m. sg. nom. svá komer manna meirr aptr 6 á vit, es lauss Loke líþr ór hQndom Bdr 143, fm fant at ek lauss life Fm 8% sémþarorþa lauss hefr fm, seggr! of lif at Fj 33; dat. monattu lenge svá leika lausom hala Ls492; acc. engi maþr 10 grandaþi Qþrum, f)ótt hann hitti fyrir ser fQfmrbana eþa brófmrbana lausan ef)a bundinn Ort 12.
Composita: angr - lauss, åsta - lauss, bráþa- lauss, kosta-lauss, miskunn-15 lauss, móþor-lauss, munar-lauss, rot-lauss, sak-lauss, sif)-lauss, sorga-lauss, stjorn - lauss, vamma - lauss, ver - lauss, vilja - lauss, vin - lauss, vit - lauss, ørlQg - J auss. 20 lausung, f. (and. losunga) unzuverläs-sigkeit, trug: sg. acc. hlátr vif) hlátre skyle hQlþar taka en lausung vif) lyge Hqv 42*, skalt .. gjalda lausung vif) lyge Hqv 45*. lax, m. (norw. laks, fær. laxur, aschived. 25 adän. lax; ags. leax, ahd. lahs) lachs: sg. gen. falz Loki i Fránangrs forsi i lax liki Ls 65 prl; acc. hann (Otr) haff>i tekit einn lax Rmll; pl. acc. einn åt (Þórr) oxa, åtta laxa Þrk243. 30 lé, m. (norw. Ijaa, aschwed. adän. le; mnd. lehe, le) sichel; sichelförmige f eder im schwanze des hahnes: sg. acc. ljósan lea skaltu i lúþr bera þanns liggr i Viþofnes VQlom Fj 30 \ 35 léa (léf)a; aschwed. läa, adän. læ; vgl. got. leihran, alts. ahd. lihán, ags. léon, afris. lia) jmd (ehm) etw. (ehs) leihen: inf. mont mér, Freyja! íjaþrhams lea, ef minn hamar mættak hitta? ßrk33, vápn 40 til vigs at lea Fj 30*; opt.pl. 3. lopt ok lQgr gange J)ér i lujjr saman ok lé þer æ frij)drjúgrar farar Og 11*; prt. ind. sg. 3. OJ)inn léj)i Dag geirs sins HHII27pr 3. leggja (lagj)a; norw. fær. leggja, aschwed. 45 läggia, adän. læggiæ, lægge; got. lagjan, alts. leggian, ags. lecgan, afris. lega, ahd. leggan) 1) eine person oder eine sache (ehn, eht) an einen bestimmten ort bringen (legen, werfen): imper. sg. 2. legg munn 50 vij) grQn Opr 1123; pl. 2. leggej) MjQllne i meyjar kné Þrk303; prt. ind. sg. 1. (mit suffig. pr on.) und fen fjQtors føtr of lagþak Vkv 36*; sg.3. hann (Oþenn) á