anpassenden scher % mit jmd treiben') in: kangen - yrþe.
* kangen - yrje, n. pl. spöttische reden: acc. skyldak laun a kQgorsveine þínom kangenyrþe, ef ek komomk of sundet Hrbl 30.
1. kanna, f. (norw. aschwed. kanna, adän. kande; ags. canne, ahd. kanna) hanne: sg.dat. vin vas í kQnno Rp 31*.
2. kanna (aþ; nonv. feer. kanna) 1) kennen lemen: inf. léter .. Huna skjald meyjar herve kanna Akv 176 (s. herve); prs. ind. sg. 3. mqrg es gof) mær, ef gQrva kannar, hugbrigþ viþ hale Hqv 1011; 2) untersuchen, erproben: inf. hvert lyster yþr leij) at kansa? (in welcher richtung gelüstet es euch den weg %u erproben d. h. wohin wollt ihr eure heer fahrt unternehmen? RHU 5*, austr lyster oss leiþ at kanna HHI16*; 3) erspähen, recog-noscieren: prt. ind.pl. 3. þeir sjalfer frå Svarenshauge mej) hermþarhug her kQnn-oþo RH 132*; part. prt. m. pl. acc. hefr kannaþa kone óneisa? HH 124*.
kaupar, m.pl. (feer. kampur, m.) Schnurrbart: acc. hló f)á jQrmonrekr, hende drap á kanpa Hm 201.
kapp, n. {norw. fær. aschwed. kapp, adän. kap; ags. camp, comp, afris. kamp, komp, ahd. kämpf) 1) eifer: sg. gen. (adv.) kona kapps gáleg (die überaus besonnene frau' Am 62; 2) kämpf, Schlacht: pl. dat. at kQppom vit kendar vQrom Ort 152.
Compositum: kap - sviþr.
kappe, m. (norw. kappe, fær. kappi; vgl. ags. cempa, ahd. kempho) kämpe, held: sg. nom. (Guþrúno) åtte áþr kappe Am 94*; pl. nom. ólosk í ætt þar øzter kappar Hdl 182.
* kap - svi]) r, adj. tatkräftig, energisch: f. sg. nom. (sw.) brá þá barnésko bréþra en kapsvinna (Guþrún) Am, 741.
karl, m. (norw.kall, fær.kallur, aschiocd. adän. karl; ags. ceorl, ahd. karl) 1) mann: sg.nom. karl (Hymer) orf) of kvaf) Hym 33*; gen. vas karis es kvam kinnskógr frørenn Hym 10*; dat. heill vas karle hjalmstofn of an Hym 32*; pl. nom. til gengu bæf)i konur ok karlar Br 20 pr 11, mono vif) ofstrif) alz til lenge konor ok karlar kvik ver føfmsk Hir 142, klukko þeir karlar es kun no gørst heyra Am 62*; gen. brigþr os karla hugr konom Hqv 902,
kostom drepr k venna karla of rike Am 691; 2) im bes. alter mann, greis: sg. nom. kerling (Frigg) fóstraþi Agnar, en karl (Ofúnn) fóstraþi Geirrøf) Orm 6, at vári 5 fekk karl þeim skip Orm 7, mælti karl ein-mæli vif) Geirrøf) Orm 8, karl (Oþinn) mælti at Sigmundr skyldi fara fyr innan fjQrþinn Sf 22, karl hratt út skipinu ok hvarf þegar Sf23, gekk karl (Oþinn) á skip ok lægþi þá 10 veþrit Rm 18 pr 1; kviks né dauþs nautka ek karis sonar (d. i. Oþens sonär, Baldrs) FM 514; acc. mått kalla karl af berge Feng eþa FjQlne Rm 18*; 3) freier grund-besitxer, bauer: sg. gen. esa þat karis ætt 15 es á kvernom stendr HRII2*; pl. gen. þaþan (frá Kai'le ok SnQr) ero komnar karla ætter Rp 25*; 4) überhpt mann aus niederem stande, kerl: sg. nom. pl. gen. hverr es sa karl karla es kallar of 20 vágenn? Hrbl 2. — Als männl. eigenname Rp212 232.
Composita: ferjo-karl, hus-karl. kárr, adj. (?) in: áf-kárr. kartr, m. lastiuagen: pl. acc. (Karl 25 nam) karta at gørva ok keyra plóg Rp 22*. — Wol ein lehnwort (aus dem keltischen?), s. 0 V, Sturi. I, CLXXXVI; Bugge, Stud. 6.
kasta (af); norw. fær. aschwed. kasta, 30 adän. kastæ) 1) werfen: prt. ind. sg. 3. (Loki) kastaþi netinu fyr geddurø Bm 19; 2) abwerfen, ablegen (eho): prs. opt. sg. 2, fyrr vilk kyssa konung ólifþan, an blóþogre brynjo kaster HHII432. — Zur etymol. 35 vgl. Rugge, Kx 19, 429 fg.
kátr, adj. (norw. kaat, fær. kátur, aschwed. kater, adän. kåd) fröhlich, vergnügt; in: all-ó-kátr, ó-kátr.
kaupa (keypta; norw. kaupa, fær. keypa, 40 aschwed. köpa, adän. køpæ, købe; vgl. got. kaupon, alts. kopon, ags. céapian, afris. käpja, ahd. koufon) 1) kaufen, durch kauf erwerben: inf. (skal) magran mar kaupa, en mæke saurgan Hqv 822, 45 eple ellifo .. monkþér, Gerf>r! gefa, frij> at kaupa, at þú þér Frey kveþer óleiþ-astan lifa Skm 19 monk mey naa munde kaupa? Grp 30*, þá (dóttor Gjuka) mont, SigvQrþr! munde kaupa Fm 4Í*, frQgo 50 frøknan, ef fj^r vilde Gotna þjíþann golle kaupa Akv 21*, knQrr mon ek kaupa ok kisto steinda Am 972; prs. ind. sg. 3. opt kauper sér i litlo lof Hqv 522; prt. ind.