545 kalfr

kalfr, m. (norw. adän. kalv, fær. kálvur, aschived. kalver; ags. cealf, ahd. kalb, vgl. got. kalbo junge Jcuh') kalb: m.sg. noni. vas kalfr soþenn krasa baztr Ilp4^h 18*; gen. tokk þeira (maga) hjarto ok á teine steikþak, seldak þér síþan, sagþak atkalfs væro Am 78*; dat. sjúkom kalfe, sjalí'raþa þræle .. verþet maþr svá tryggr at þesso true Hqv 86^A. — Auch als männl. cigenname gebraucht ('s. den folg. art.).

Compositum: dýr - kalfr.

Kalfs-risa, f. das lied des Kalfr (FJ, Litt. hist. II, 1, 171): sg. dat. þessir hestar eru talfúr í Kálfsvísu FM12^lA.

kalkr, m. (nonv. adän. kalk, aschwed. kalker; alts. kelik, ags. calic, cælic, ahd. kelih, alle aus lat. calix) helch: sg.dat. drep vif) haus Hymes, hann's harþare .. kalke hverjom Hym 31*, niQrg veitk mæte mér gengen frå, os kalke sék ór kneom hrundet Hym 33 ², út gekk þá Guþrún Atla i gøgn mej) gyldom kalke at reiþa gjqld rQgne Akv 36-; acc. (Hymer) kvaj)at mann (Þór) rammau . . noma kalk bryte Hym 29*; pl. nom. vin vas i ItQnno, varþer kalkar BJj 31% svá sló (Guþrún) svaran sinar hendr, at kvQþo vi{} kalkar i vq Sg 29*.

Compositum: lirim - kalkr.

kalla (af>; nonv. fær. aschived. kalla, adän. kallæ; ags. ceallian, ahd. kallon)

1) rufen: prs. ind. sg. 1. (mit suffig. negat. u. pron.) kallegak fÍQgna Gþr III 6^l; sg. 2. fm þá móþor kallar es til moldar es komen Qg 2³, (mit suffig. negat.) kallara fm síþan til knea þinna Erp né Eitel Akv 40^l; sg. 3. hverr es så karl karla es kallar of vágenn? Hrbl 2; prt. ind. sg. 3. í³órr kallaþi Hrblliib., kallaþe nú JSTiþ^þr Vkv 14³, hrafn at meiþe hqtt kalla{)e Br 5 ², kallaþe þá Knefrøjn¹ kaldre r^ddo Akv 2*;

2) jmd (å ehn) anrufen: prt. ind. sg. 3. snimma kallaþe seggr á annan, bróþer á bróþor: gQngom baug sea! Vkv 23⁸, Hreiþ-marr kallaþi á dætr sinar Bm 9 pr 3;

3) nennen: inf. mik mono æser argan kalla, ef bindask lætk brúþar line ßrk 16², nu mått kalla karl af berge Feng eþa Fj^lne Bm 18³; prs. ind. sg. 2. þá gefr fm gott nafn dysjom, es fm kallar þær heimes hauga Hrbl 116; pl. 3. kalla (j<?rf>) vega vaner, .. kalla aur upregen Alv IO²'*, kalla (himen) vindofne vaner Alv 12'-, kalla (måna) hverfanda livél heljo

Gor ing, Edda-Wörterbuch.

kangenn 546

i, .. kalla alfar ártala Alv 14²-*, kalla (sol) dvergar leiko Dvalens Alv 16², kalla (ský) vindflot vaner, . . kalla i heljo hjalm huleþs Alv 18^2,*_} kalla (vind) gneggjoþ 5 ginnregen, . . kalla i heljo hviþoþ Alv 20'²'*, kalla (logn) vindslot vaner, .. kalla dvergar dags vero Alv 22^2A, kalla (sæ) våg vaner, .. kalla dvergar djúpan mar Alv 24²'*, kalla (eld) vægen vaner, .. kalla i heljo 10 lirQþoþ Alv 26°-*, kalla (viþ) hlif)f)ang haler, .. kalla vQnd vaner Alv 28'²'*, kalla (nQtt) grimo ginnregen, .. kalla dvergar draumnjoron Alv 30²'*, kalla (bygg) vQxt vaner, .. kalla i heljo hnipenn Alv 32^2m*, 15 kalla (q1) veig vaner, . . kalla sumbl Suttungs syner Alv 34²-*, hvé f)ik kalla koner? HHv 14², hann (Sigurþ) kalla allir menn i fornfrœþum um alla menn fram ok gQfgastan herkonunga Sf 32, bris þat et 20 mæra es meþr Myrkviþ kalla Akv 5*, var honum (Fróf>a) kendr friþrinn um alla danska tungu, ók kalla menn þat Fróþa-friþ Grt 10; prt. ind.pl. 3. jóþ ól Amma, jóso vatne, kQllo{)o Karl Bp 21², hans 25 (Atla) menn kQlluJm vænstar konur þær er HjQrvarþr konungr åtti HHv 13; part. prt. m. sg. nom. i Asgarþi .. stendr lun dr så er Glasir er kallaþr FM 7⁸ Wr, (Helgi) var síþan kallaþr Helgi Hundingsbani HH 30 114 pr 2, Sigurþr .. kaus sér .. liest einn er Grani var kallaþr siþan Bm 2, eld sék brinna .. þat mon vite kallaþr Grt 19²; pl. nom. kiptiz hann (Loki) svá hart vif), at þajoan af skalf jQrþ q11, þat eru nu 35 kallaþir landskjálptar Ls 65 pr 8; f. sg. nom. kQllof) es (nQtt) grima mej) goJ)om Alv 30² U, þat var trua i forneskju, at menn væri endrbornir, en J>at er nu kQlluf) kerlinga villa Hil II50 pr 2, 40 (SkjQldr) róþ lQndum þar sem nú er kQlluþ DanniQrk Grt 3; n. sg. nom. hvi er gull kallat barr Glasis ef>a lauf hans? FM7¹, hvi er gull kallat mjQl Fróþa? Grt 1, (DanmQrk) var kallat Gotland Grt 4, f)at 45 er sagt, at þá kvæþi fjær (Fenja ok Menja) ljóf) þau er kallat er GróttasQngr Grt 25; pl. nom. þetta eru kQlluþ Hamþismál in fornu Hm 31 prl; 4) erzählen: part. prt. n. sg. nom. Helgi ok Sigrun er kallat 50 (₍von II. und S. heisst es') at væri endr-borin HHII50 pr 3.

kangeiin, adj. (? vgl. schwed. dial. kangs mutwilligausgelassen', kångas