*ítr-laukr, m. edler lauch: sg. acc. sjalfr gekk víse ór vígþrimo . ungom føra ítrlauk grame RH17*.
*ítr-skapaþr, part.prt. von stattlichem wuchs: m.sg.nom. itrskapaþr askr RH II3 72.
* ítr-þ vegeim, part. prt. durch waschen glänzend getvorden: m.pl.acc. arma... itrþ vegna Ls 17*.
í-viþ, n. (? alts. in-wid, ags. in-wid, in-wit; vgl. got. in-windiþa) bosheit; in: iviþ-gjarn.
*í-viþe, n. räum im weltbaum (? Mhff, DA V, 89): pl. acc. nio mähk lieima, nio iviþe (iuidiur H) Vsp 2*.
*íviþ-gjarn, adj. (vgl. alts. inwiddeas gern Hei. 4628) auf bosheit sinnend, boshaft: f. sg. dat. nú hefk hefnder harma minna allra nema einna iviþgjarnre (iviþ gianra R) Vkv 29*.
í-viþja, f. waldbewohnerin, riesin: sg.acc. ek slæ elde of ivifvjo Hdl 49 K
1. íþ, f. (norw. adän. id, aschtoed. idh, vgl. fœr. íðin (fleissig, strebsam', idni, f. (fleiss') werk, tat: pl.nom. sprutto á tae tregnar iþer Hml1.
2. ij>praefix (got. id-, ags. ed-, ahd. it-, ita-) a) zurück, in: iþ-gjQld; b) sehr, überaus, in: iþ-gnógr. — Vgl. iþja-.
iþ-gjqld, n. pl. er satz, Vergeltung, busse: acc. ill iþgjQld lótk hana (Gunn-
lQþo) optor hafa sins ens heila hugar Hqv 105*.
ij)-gnógr, adj. reichlich: m. sg. acc. sonde Qro allvaldr . . iþgnógan ógnai ljóma 6 brQgnom bjóþa ok burom þeira HHI22*; f. sg. acc. iþgnóga heill skaltu of aldr hafa Og 16*.
il>ja-,praefix, widerum; in: ifyja-grønn.
- Vgl. iþ-.
10 * iJ) j a - grønn, adj. von n euem grünend: sg. acc. (vQlva) sér upp koma Qþro sinne ÍQrþ ór æge iþjagróna Vsp 592.
iþrar, f. pl. (aschwed. idhrar; vgl. got. idreiga) 1) eingeweide: nom. iþrar blotnar 16 QþrII24*; 2) reue: nom. á mono þér iþrar, ef þú alt reyner Am 652. — Zur bedeu-tungsentwicklung vgl. griech. anXáyyya.
iþrask (aþ; norw. irast, fær. iðra seg, aschwed. iþras; vgl. got. idreigon) etw. (ehs) 20 bereuen: prs. ind. sg. 1. orþ mæltak nú, iþromk epter þess Sg 71; prt. ind. sg. 3. Heþinn strengþi heit til Svávu, .. unnustu Helga brófmr sins, ok iþraþiz svá mjQk, at hann gekk .. ok fann Helga HHv 30 25 pr 13.
*i-])rotte, m. (aschwed. iþrat f., adän. idræt, n.) tüchtigkeit, heldentugend: sg. adt. (?) léto á leste lifa iþrótta Am 632.
— Altn. ist sonst nur das f. iþrótt nach-30 gewiesen.
jafn, adj. (norw. jamn, fær. javnur, jafnan, adv. (norw. jamnan, fær. javnan, aschwed. iamn, iämn, adän. javn, jamn, adän. jævne; vgl. alts. efno, ags. efne, jævn; got. ibns, alts. etan, ags. efen, ahd. ebano) gewöhnlich, beständig: Sigurþr afris. ivin, even, ahd. eban) eben, gleich, var þá jafnan meþ Regin Rm 14 prl. gleichartig, ebenso beschaffen; in: jafn- 35 jafnande, s. jafna. gQrla, jafn-liQfogr, jafn-hQr, jafn-langr, jafnaþr, m. (norw. jamnad, aschwed. jafn-mikell, jafn-rammr, jafn-riimr, jafn- iamnaþer, adän. jævned) richtiges ver-spakr; o-jafn. hältnis, billigkeit: sg.gen. þá's qIIo skipt
jafna (aþ; norw. jamna, fær. javna, til jafnaþar Sg 66*. aschwed. jämna, jamna, adän. jævne, 40 jafn-gqrla', adv. ebenso genau: aldar jæmne; ahd. ebanon, vgl. got. ibnjan in: ørlQg hykk at hón (Gefjon) q11 of vite ga-ibnjan, ags. ein an) ebnen, glatt machen, jafngQrla sem ek Ls 21*. schlichten: prt. ind. sg. 3. (Þrymr) mQrom jafn-liqfogr, adj. ebenso schwer: m.pl. sinom mQn jafnaþe Þrk 5G: part. prs. nom. baug ek þér þá gef þanns brendr vas (subst.) jafnande, m. (Schiedsrichter': 45 meþ ungom Oþens syne; åtta 'ro jafnhQfger pl. nom. bøta skal þér þat þá munda bauge, es af drjupa ena niondo hverjo nQtt Skm 21*. seni jafnendr unno þeirs okr vilja sætta jafn-hór, adj. ebenso hoch: n. sg.acc. Hrbl 110. (adv.) vex mér ásmegen jafnhQtt upp sem