2. i-, praefix mit verstärkender kraft (norw. i- in: i-blaa, i-grøn, i-graa, i-ljos u.a.; ags. in in: in-frod, in-fléde; mhd. in- in: in-griiene, in-guot u.a.) sehr, überaus, durch und durch; in: i-grønn, í-viþ, í-þrótte.

if, n. (norw. ev; vgl. got. ibai _twenn', ahd. iba, f. ₍bedingung') xweifel: sg. nom. eromk if á f) vi, at aptr komak HHv 33⁵.

— Vgl. ef.

ife, m. (feer. ivi, ivur) dass.: sg.nom. ife es mér å, at værak enn komenn jQtna gQrþom ór, ef ek Gunnlaþar ne nytak Hqv107*.

í-frá, adv. (norw. aschwed. i-fraa, fœr. í-frá) davon herab: bjQrg ok brim veitk at brinna skolo, ef hann (Svalenn skjQldr) fellr ifrå (d. i. frá sólo) Orm 38*.

*i-grøn,f(vgl. norw. i-grøn, adj. grünlich', mhd. in-grüene) ₍die herrlich grünende', poet. bexeichnung der erde: sg. acc. (kalla jQrþ) igrøn jQtnar Alv 10³.

^igþa, f. (norw. igda, feer. ígða) ein vogel (die spechtmeise — sitta europaea

— oder die bachstelxe — motacilla alba

— ? letxtere bexeichnet das wort jetxt im norw.: Bugge, Nor r. skr. 195; Aasen 321*; FJ, Ark. 14,201; vgl. auch Mhff, Anx. f. d. alt. 4,116): sg. nom. (mit suffig. art.) igf>an kvaf) Fm 31 pr 6; pl. nom. hann (Sigurþr) heyrþi at igfmr klQkuþu á hrísinu Fm 31 pr 6, heyrþi Signrþr hvar igfmr mæltu Fm 39 pr 3. — Zur etymol. vgl. E. Héllquist, Ark. 13, 231 ff.

íkorne, m. (norw. ikorn, m. n., aschwed. ikorne, adän. egerne; ags. ácweorna, ácwern, ahd. eihhorn) eichhörnchen: sg. nom. Ratatoskr heiter ikorne es rinna skal at aske Yggdrasels Orm 32*. — Zur etymol. vgl. E. Hellquist, Etymol. bemerkungen (Oefle 1893) s. VIII.

il, f. (norw. fær. aschwed. il, adän. ilje; ags. ile, m., afris. ili ₍schwiele') fusssohle: pl. dat. aurr vas á iljom Rp IO³; acc. aurr etr iljar Ort 16³. Compositum: il - kvistr. *il-kvistr, m. ₍xweig der fusssohle', poet. bexeichnung der xehe: pl. dat. hQrpo tok Gunnarr, hrárþe ilkvistom Am62¹.

illa, adv. (norw. fær. aschwed. illa, adän. illæ) 1) übel, böse, schlimm, schlecht: vesall maþr ok illa skape hlær at hvivætna Hqv 22* (s. Bugge %. st.), (jór)

tamr illa Hqv 89³, skor es skapaþr illa Hqv 125*, ofrmælge mikel hykk at illa gete hveims vif> kaldrifjaþan køip Vm IO³, (Agnarr) sagþi, at konungr gørfn illa, er 5 hann lét pina hann (Grimni) saklausan Orm 33, orþkringe f)in mon þér illa koma Hrbl 118, illa rézk Atla Am 2², hugat vas því illa Am 27*, gof>om þat þakkak, es þér gengsk illa Am 53⁵; i. trua ehm jmd 10 misstrauen: ef fm ått annan þanns Jm illa truer Hqv 45*, J)at's enn of J>ann es J)ú illa truer Hqv 46*; esat maj)r alz vesall, þót hann sé illa heill ₍von ange- ■ griff ener gesundheit' Hqv 69 *; 2) kaum: 15 á sér þat illa , das ist kaum an euch xu merken' Am 41².

Compositum: full-illa. illr, adj. (norw. ill, fær. illur, aschived. ilder, adän. ild; vgl. got. ubils, alts. ubil, 20 ahd. ubil, ags. yfel, s. Kock, Hx40,199 ff.; anders Kluge, Beitr. 8, 525 und Sievers, IF4, 339) schlecht, schlimm, übel, böse: m. sg. nom. (esat maþr) svá illr, at einoge duge Hqv 132*, ulfa J>ytr þóttomk illr vesa 25 hjå SQngve svana FM2 *³, átte (Guþrúno) áj>r kappe, illr vas sá misser Am 94*; gen. afhvarf miket es til ilz vinar Hqv 34 \ es minn frie niQi'go sinne gløggr vij> geste, gQrr ilz hugar Hym 9*, vesa J)ótt-30 omk full ilz hugar at frændr dauþa Oþr II 38*; dat. af illom manne fær Jm aldrege gjQld ens gó{>a hugar Hqv 116⁶, af illom manne mondu aldrege gófjs laun of geta Hqv 122*, illom huga launaj>er 35 Jm J)á gójjar gjafar Hrbl 61; acc. illan mann láttu aldrege óhQpp at J)ér vita Hqv 116*, hirf) eige J)ú HQgna reij>e né illan hiig ættar J>ínnar HHII 16²; pl.idat. elde heitare brinnr meþ illom vinom frij>r fimm á0 daga Hqv 51*; f. sg. gen. æ vas (Heiþr) angan illrar brúþar Vsp 22*, ofarla bita ek sá einom hal orJ> illrar kono Hqv 117², rekr þik älda hver illrar skepno Oþr 123*; dat. varj) Loptr kviþogr af kono illre Hdl 46 43³; n. sg. nom. ilt's mef) Qsom, 'ilt's mej) Qlfom ßrk 6³, ilt's fyr heill at hrapa Bm 25*, ilt es svefn slikan at segja nauj)-manne Am 22², ilt es umb litask Am 50², ilt es vin véla fmnns þér vel truer Am 50 86⁵, ilt's blauþom hal brauter kenna Hm 14³; gen. ilz gengsk J)ér aldre, nema ek ok deyja Am 65*; dat. illo fegenn ves fm aldrege Hqv 127*, ber Óttare bjór at ;