hvite þór sigle gaf ok fm lagþer lær yfer Ls 20³; dat. (sw.) hqr baþmr ausenn hvita aure Vsp 19², hvi hafnar fm enom hvita lit? Sg 31% eiþa vinna at enom hvita helga steine GþrIII3²; acc. tok Mofjer merkþan dúk hvi tan af hqrve Bþ 30², en f>rif)ja (dros) .. varf)e hvitan hals Vølundar Vkv 3*, (JQrmonrekr) sá á skjQld hvitan Hm 20³, (sw.) þann enn hvita hådd Svanhildar ₍das^ weissblonde haar' Ohv 16⁴; pl. dat. (Of>enn) lauk mik skjQldom .. rauþom ok hvitom Hir 9², JQrmonrekr yf)ra systor .. joom of trådde hvitom ok svQrtom Ohv 2 % Svanhildr .. sus JQrmonrekr joom of trådde hvitom ok svQrtom Hm 3³; acc. hón (Móþer) tók at þat hleifa fmnna hvita af hveite Rp 30*; f. sg. nom. reif) ein fyrer hvit und hjalme mær HHv 28 % fm á arme ólifþom sefr hvit i hauge, HQgna dotter! HH1I47*; acc. mey åtte hann (Herser) mjófingraþa, hvita ok horska (hvitre ok horskre W) Rp 40⁴; compar. m. sg. nom. hals hvitare hreinne mjQllo Rp 28^G; f. sg. nom. su (mær) mon hvitare an enn heiþe dagr Svanhildr vesa, solar geisla Sg 54*; superl. m. sg. nom. Heimdallr hvitastr åsa ßrk 14¹; acc. (minn veitk) hjalm ok skjold hvitastan Akv 7⁵.

Composita: hvit-armr, hvita-bj Qrn; blå - h vitr, bra - hvitr, brun - hvitr, goll - h vitr, lin - hvitr, mj all - hvitr, snæ-hvitr, sól-hvitr, svan-hvitr. livi-vetna, s. hot-vetna. *hvil)0j)i*, m. ₍der stürmische' {vgl. hviþa, f. ₍windstoss'), poet. bezeichnung des windes: sg. acc. kalla (vind) i heljo hviþof) Alv 20⁴.

*kv<>rfon, f. schwanken, zweifei: sg. dat. vas á hvQrfon hugr minn of f>at, hvárt skyldak vega eþa val fella Sg 38¹.

hvQt, f. {norw. kvot, n. _tschärfung') aufreizung; lockspeise (?): sg.nom. trqno hvQt ₍die lockspeise des kranichs', d.i. die schlänge (?) Hm 17⁴ (s. jedoch S z. st.). Compositum: Guþrúnar - hvQt. *kvQton, f. aufreizung: sg. dat. mon horskr Gunnarr at hvQton hennar (Bryn-hildar), Gotþormr ok HQgne, ganga síþan? Grp 50*.

liVQtoþr, m. anstifter: sg. acc. monkak létta áþr lifshvatan eggleiks hvQtof) (_t streit-stifter'y d. i. Atle) aldre næmek Oþr II35*.

hý (?) in: hý-roge.

1- hygg-ja (hugfja; norw. fær. hyggja, aschwed. hyggia, adän. hygge; got. hugjan, alts. huggian, ags. hycgan, afris. hugia, 5 ahd. hukkan) 1) meinen, glauben, wähnen, vermuten; a) absolut: prt. ind. sg. 1. estat Yegtamr, sem ek hugþa Bdr 13¹; b) mit acc. c. inf.: prs. ind. sg. 1. (mit suffig. pron.) fimm hundroj) dura ok of fjórom 10 tegom sva hykk á ValhQllo vesa Orm 23², fimm hundrof) golfa ok of fjórom tegom svá hykk Bilskirne mef) bugom (seil. eiga) Orm24², ulfe hæra hykk þik øpa mono Hrbl 120, satt hykk mik segja 15 Hrbl 126, hykk á fQr vesa heiman Hlór-rif)a Ls 55% fjarre hykk (hugþa ek B) vårt land (seil. vesa) fjQllom Einar Vkv 15², fått hykk yj>r seask HHv 12% jQfra óborna hykk f)á enn vesa Bm 8rauþo 20 golle hykk mik ráþa mono Bm 9% dyggva fylgjo hykk ens døkkva vesa at hrotta-meiþe hrafns Bm 20³, þær hykk mælto þviget fleira Od 6 % f>a hykk skQp skipto Am 33², (mit suffig. pron. u.negat.) mune 25 f)ina hykkak svá mikla vesa Skm 5 % ulfa døme hykkak okr vesa Hm 29¹; sg. 2. hvat hyggr fm brúþe bendo? Akv 8¹; sg. 3. ósnotr maþr hyggr sér alla vesa viþhlæjendr vine Hqv 24¹ 25*; imper. 30 sg. 2. (mit suffig. negat.) sakar ok heipter hyggja svefngar vesa Sd 36*; prt. ind. sg. 1. enge jQton ek hugþa jafnramman sem Vafþrúfme vesa Vm2% (mit suffig. pron.) harþan jQton hugþak Hlébarf) vesa 35 Hrbl 58, Asaþóre hugþak aldrege mundo glepja farhirþe farar Hrbl 129; pl. 3. (mit suffig. negat.) hugþot f)at varf)a Am 5*; opt. sg. 3. hón (Brynhildr) ser at life lQst né visse ok at aldrlage etke grand, vamm 40 þats være ef)a vesa hygf)e Sg 5³; c) mit at c. opt. : prs. ind. sg. 1. (mit suffig. pron.) baugeif) Oþenn hykk at unnet hafe Hqv 109*, ofrmælge mikel hykk at illa gete hveims viþ kaldrifjaþan kømr Vm lO³, 45 Ofner ok Svafner hykk at æ skyle meiþs kvisto maa Grm 34⁵, hykk at orfmer sé aller at einom mér Grm 54⁵, dauf) hykk at þín móþer sé Hrbl 8, hykk at fm ljuger Hrbl 125, aldar ørlQg hykk at hón (Gefjon) 50 q11 of vite Ls 21³, ørlQg Frigg hykk at q11 vite Ls 29³, hykk at f)ér fremr myne (tunga) ógótt of gala Ls 31% hykk at (bQrn) héte Hreimr ok Fjósner Bp 12²,