hann (Rígr) mifra fletja, en á hlif hvára hjón salkynna Rß 3* 17⁸ 29% meirr lagfesk hann (Rigr) mifrar rekkjo, en á hlif hvára bjón salkynna Rß 5* 19⁴ 32*; n. sg.nom. vefr ræfr akre, en vit syne, hætt es feira hvárt Hqv 87*; dat. Týr leitafe tysvar hrøra, stóf at hvQro hverr kyrr fyrer (s. sp. 59") Hym 34⁴ orfs fykker enn vant ykro hvQro Hm9*R; m.pl. nom. hvárer ,beideparteien': ófrifr ok dylgjur váru á milli feira Hundings konungs ok Sigmundar konungs: drápu hvárir annarra frændr HHH7; hvárz (d. i. hvárt es) .. ef a (im concess. doppel-satze) sei es dass .. oder: þat ræfk |>ér et nionda: at fu nQom bjarger, hvars fu á foldo fif r, hvárz ero sótdaufer efa ero sædaufer efa ero vápndaufer verar Sd 33*. — NB. Die ältere, vom her ausg. nur Vm 9³ hergestellte form ist hvaf arr, s. d.

Composita: hvár-ge, hvár-tveggja.

hvár-tveggja, pron. jeder von beiden: n. pl. acc. segþu mér fat, Hnikarr! alz fu hvqrtveggja veizt gofa heill ok guma Bml9*.

hvass, adj. (norw. kvass, fær. hvassur, aschwed. adän. hvas; ags. hwæs, ahd. hwas, vgl. got. frassei, hassaba) 1) scharf (beiwort von waffen): m. sg. nom. (sw.) minn enn hvasse hjQrr Fm 6²; gen. (sw.) fins ens hvassa hjQrs Fm 27*; acc. (sw.) minn enn hvassa hjQr Fm 26²; n. sg. nom. fat (sverþit) var svá hvast, at hann (SigvQrþr) brá því ofan i Rin ok lét reka ullarlagþ fyr straumi, ok tók i sundr lagþinn sem vatnit Rm 14 pr 4; dat. hvQSSO sverþe Orp 15³ Ort6³, sverþe hvQSSO Akv 20*; pl. gen. hvassa våpna Sd 20²; superl. m. sg. acc. (minn veitk) mæke hvassastan Aho7³; 2) scharf, durchdringend: n. pl. nom. hvQSS ero augo i Hagals þýjo HHH2²; 3) schmerzlich: superl. m. sg. nom. så (vas harmr) hvassastr, es hjarta, til konung óblauþan kvikvan skQro Ohv 18*; 4) wild, mutig: m.pl. nom. marger 'o hvasser hildings syner HHII 10³; acc. húna hvassa hétk mér at runom Ohv 12²; n. pl. dat. svá vas SigvQrþr of sunom Gjuka, sem være . . hjQrtr hQbeinn of hvQSSom dýrom OþrII2³ (vgl. jedoch S %. st.); 5) gierig: compa/r.n. sg. acc. (adv.) hvar sátt brúþer bita hvassara? Þrk25².

Compositum: egg-hvass.

hvatlega, adv. (vgl. fær. hvatligur, adj.) hurtig: þeir (ærer Atla) hvatlega heim skundoþo Od24³. hvatr, adj. (norw. kvat; alts. hwat in: 5 mén-hwat, nid-hwat, ags. hwæt, ahd. hwaz) 1) hurtig, schnell: m. sg. dat. half r es auþr und hvQtom Hqv 59*; n. sg. acc. (adv.) vél gørj>e hann (Yølundr) heldr hvatt (gar schnell) Níþaþe Vkv 20²; 10 2) kühn, tapfer: m. sg. nom. hyggsk vætr hvatr fyrer Ls 15% får es hvatr es hrøf>ask tekr, ef i barnøsko es blauþr Fm 6% margr es så hvatr, es hjQr né rýþr annars brjóstom i Fm24³; gen. fee ok fjQrve 15 réþe sá enn fráne ormr, nema fm fryder mér hvats hugar Fm 30*; dat. hvQtom 's betra an sé óhvQtom i hildeleik hafask Fm29^l; acc. hvatan mann sák harþla vega meþ slævo sverþe sigr Fm 28*; 20 pl. nom. feir sigr hafa es sea kunno hjQr-leiks hvater eþa hamalt fylkja Rm 23% gumar gransiþer gengo inn hvater Akv 37% inn kvam andspille, hvat ute drýgþo hvater fyr hQÜo Am 43²; superl. m. sg. 25 nom. enge es einna hvatastr Hqv 64* Fm 17*.

Composita: gunn - hvatr, lifs - hvatr,

o-hvatr, ógn-hvatr. hvaþan, adv. {norw. kvadan, fær. hvaðan, 30 aschived. hvaþan, adän. hvæthæn, hveden; vgl. got. lvaf), ly afro, hadré) 1) interrog. woher (ursprl. lokal, dann aber*auch in fragen nach dem ursprunge eines dinges od. der Ursache einer begebenheit): livaþan 35 {m fort? hvafan fu fQr gørfer? Fj 46*; hvafan jQrf of kvam efa uphimenn fyrst? Vm20*, hvafan måne of kvam sås ferr menn yfer efa sól et sama? Vm 22% hvafan dagr of kvam sås ferr drott yfer 40 eþa nQtt mef nifom? Vm 24% hvafan vetr of kvam ef a varmr sumarr fyrst mef fróf regen? Vm26% hvafan Aurgelmer kvam mef jQtna sunom fyrst? Vm30*, hvafan vindr of kømr sås ferr våg yfer? Vm 36³, 45 hvafan NjQrfr of kvam mef åsa sunom? Vm 38 *, hvafan kømr sol á enn slétta himen fas fesse hefr Fenrer faret? Vm 46*, nu es sagt, mær! hvafan serkr gurfesk HHII8⁶, ek veit gQiia, hvafan 50 veger standa Sg 19*; 2) indefin. woher es auch sei, von jedem orte: koma feir (langviner) beiler hvafan Hqv 156*.