sins ons heila hugar, sins ens svára sefa Hqv 105*, skalk vif) mey þá mqlom slita es alz hugar unna þóttomk? Orp 32*, heiptgjarns hugar hefnt skal verþa Br 11*; dat. fyrr lézk (Sigrun) unna af Qllom hug 5 syne Sigmundar an sét hafþe HHII14³, itr konungr af gliom hug .. á gram (Sig-vQrþ) trúþe Orp 47³, hló fm Brynhildr.. eino sinne af Qllom hug Br 10² Sg 30², gjafar fm gaft, gaftattu ástgjafar, gaftattu 10 af heilom hug Bm 7², gengo aller, ok þó ýmser af heilom hug, hana (Brynhilde) at letja Sg 44², fannkak i hug heilom hjona vætr síþan Am 90 ⁵; gollbrynjo smó (Brynhildr), vasa gótt i hug, áj>r miþlaþesk 15 mækes eggjom Sg 47% hQnom (Atla) Guþrún grýmer á beþ snQrpom eggjom af SQrom hug Sg 59⁵, es þér lirygt i hug Opr lill ²j Bera kvaf) at orþe blíþ i hug sinom Am 31¹; acc. hlæja skaltu vif) 20 þeim (es þú illa truer) ok of hug mæla (wider deine Überzeugung sprechen, deine 'wahre gesinnung im gespräche verleugnen) Hqv46³} nama HQgna mær of hug mæla HHII14\ ki-Qpp vas þá Guþrún, kunne 25 of hug mæla Am 70³, sorg etr hjarta, ef fm segja né naer einhverjom allan hug Hqv 120¹) sifjom's f)á blandat, hverr es segja ræþr einom allan hug Hqv 123², heil ves, Sváva! hug skalt deila (₍be- 30 herrsche dein gemüt') HHv 40 \ sømre være syster ykkor frumver sinom at fylgja dauJ)om, ef henne gæfe góþra ráþa, ef>a ætte hug ossom glikan Sg 60*; pl. dat. biþjom HejjafQþor i hugom sitja (₍sich 35 tvolwollend zu verhalten') Hdl2^L; acc. huge ek hverfe hvitarmre kono ok snýk hennar Qllom sefa Hqv 161³; góþr h. wolwollen: sg. gen. af illom manne fær fm aldrege gjQld ens góþa hugar Hqv 116⁷; 40 pl. dat. ves heill, Hymer! i hugom góþom Hym 11¹; frohsinn: sg. gen. svaraþe HQgne sinne eino, trauþr góf>s hugar (₍unmutsvoir) af trega stórom OþrlIlO²; grimmr h. %orn: sg. dat. verþk mik gøla af 45 grimmom hug Sg 9*; harþr h. betäubung (trähnenloser schmerz): sg. gen. gengo jarlar alsnotrer fram þeirs liarþs hugar håna (Guþrúno) lQtto OprI2²; hverfrh. ivan-Jcelmut: sg. acc. bjóat of hverfan hug men- 50 skQgol (d. i. Brynhildr) Sg 40²; illr h. feindseligheit: sg. gen. es minn frie mQrgo sinne gløggr vif) geste, gQrr ilz hugar

Hym 9*, vesa þóttomk full ilz hugar at frændr dauþa Opr II38*; acc. hirþ eige fm HQgna reiþe né illan hug settar þinnar HE II16²; øf>re h. günstigere gesinnung: sg. gen. bróþor kveþja skaltu bliþlega arfs ok øf>ra hugar Bm 12² ;

2) sinn, gedanke, verstand, Überlegung: sg. nom. sagþet hQnom (Hyme) hugr vel (. sein sinn weissagte ihm nichts gutes'), f)ás sá gýgjar grøte á golf komenn Hym 14\ vas á hvQrfon hugr minn of þat, hvárt skyldak vega ef)a val fella Sg38^l; dat. SQgn ef)a f)Qgn haff)u þér sjalfr i hug ₍überlege ob ich sprechen oder schiveigen soll' Sd 20³t (Gunnarr) sveip sinom hug ₍bewegte seine gedanlcen hin und her' Sg 13²; acc. kvQmo i hug henno (Guþruno) HQgna viþfarar Am 84pl. nom. lenge hvarfaþak, lenge huger deildosk (₍mein sinn luar schwankend^%) Opr II 6^l; acc. f)á vér fegrst mælom es vér flåst hyggjom, þat tæler horska huge Hqv 90*;

3) mut, tapferkeit: sg.nom. hugr's i mif)jo (sverþe) ₍mut verleihender zauber' HHv 9 S hugr mik hvatte Fm 6hugr es betre an sé hjQrs megen, hvars skolo vreiþer vega Fm28^l, (kvQþo Niflunga) . . liQggva svá bjalma, sem þeim hugr dygþe A?n48⁵; gen. fee ok fjQrve réþe sá enn fráne ormr, nema þú frýþer mer hvats hugar Fm 30*; dat. hverf til hjarþar, of hug truer, brjótr bergdaua! beitor søkja Hym 18¹; acc. sif) mont, Helge! hringom ráþa .. ef æ þeger, þót harþan hug, hilmer! gj alder HHv 6*, enn f råne ormr! þii g0rþer fræs mikla ok galzt harþan hug >Fm 19², hennar (Svanhildar) mundof) hefna leita, ef móþ ætteþ minna bróþra eþa harþan hug Húnkonunga Ohv 3^b, þ'eir (Granmars syner) hafa markat (merkt hafa) á Moens-heimom, at hug hafa hjQrom at bregþa HHI48* II27*_} Sigmundr ok allir synir hans váru langt umfram alla menn aþra um afl ok VQxt ok hug ok alla atgervi Sf31, hug hefr fm, Hamþér! ef þú hefþer hyggjande Hm 27*. ₍ ^

Composita: hug - blauþr, hug - bleyþe, hug - borg, hug - brigþr, hug - fullr, hug - leikenn, hug - runar, hug - sott, hug-steinn, hugom-storr; får-hugr, hermþar-hugr.

*hug'-rúnar, f. pl. Weisheit verleihende rimen: acc. hugrúnar skaltu kunna, ef