*liríþ-gríl), f. stürmische wut, grimmiger hass: sg. dat. vildak lirinda hríþ-gríf) (stríþgríþ R) þeira (norna) Ohv 132 (conjectur von Bugge).

lirjóta (braut; norw. ljota, fær. rjóta, róta, aschwed. riuta) 1) brechen: prt. opt. sg. 3. hryte hør loge hus min i gøgnom (durchbräche mein haus' Am 152; 2) bersten: prt. ind. sg. 3. braut enn hQfge ballr sundr i tvau Ort 23 *; pl. 3. (Guþrún) sløngf)e svá silfre, at i sundr hruto baugar Am 435; 3) herabfallen: prt. ind. sg. 3. blés hann (Fáfnir) eitri ok braut f>at fyr ofan liQfuf) Sigurfn Fm 4; 4) losbrechen, auf brüllen: prt. ind. sg. 3. opt. 3. braut vif) ræser enn regenkunnge, ballr i brynjo, sem bjQrn bryte Hm 261,2; prt. ind.pl.3. hreingQlkn liruto Hgm25xA.

hrjóþa (hrauf); norw. rjoda) leer machen, frei machen; hrjóþask sich frei machen: yrt. ind. sg. 3. (Guþrún) hrauzk or skikkjo warf den mantel ab Am 462

lirolla (ld) zittern, wanken: prt. ind. sg. 3. hrolde hotvetna þats til hags skylde Am 915.

liróp, n. (norw. aschived. rop, feer. róp, dän. raab; got. hrops, m., ags. hróp, ahd. ruof) geschrei; tadel, Verleumdung: sg. dat. hrope ok róge ef fm eyss á holl regen, á þér mono f)au þerra f>at Ls 43.

liróptr, m. redner, Sprecher (?): sg. nom. runar mont fm finna .. es fáþe fimbolfmlr ok gørjw ginnregen ok reist røgna hróptr (d. i. Oþenn) Hqv 1425. — Als beiname Odins Vsp 623 u. ö. (s. das register).

lirósa (aþ; norw. aschwed. rosa, fær. rósa, dän. rose) loben, rühmen (eho): inf. nam Bq{) vildr bauge at brosa Vkv 26*; prs. ind. sg. 2. árlegom verkom hrósar fm verþenom Hrbl 7.

hross, n. (norw. hors, fær. hors, ross, aschwed. ros, dän. hors, ros; alts. ahd. hros, ags. afris. hors) ross: sg. dat. haltr rifjr hrosse Hqv 711; pl. gen. baþat hann (Hildolfr) hlennemenn flytja eþa hrossa þjófa Hrbl 17, konungr (jQrmunrekr) let hengja Randvé en troþa Svanhildi undir hrossa fótum Ohv 9; pl. dat. (JQrmonrekr Svanhilde) joom of trådde .. grQom, gang-tQmom Gotna hrossom Ghv 2* Hm 3*.

hrot, n. gebrüll, geheul (?); in: hrot-garmr.

hrot - gar mr, m. (heulender hund' (?) sg. acc. (Of>enn) lét of sal minn sunnan-verfjan liQvan brinna hrotgarm viþar (d. i. das feuer) Hir 102Np. Vgl. Fas II, 305: 5 viþ lopte létom leika hQvan ok rauþan hrotgarm vif>ar.

*hrotta-meiI)r, m. (schwertbaumpoet. bezeichnung eines kriegers: sg. dat. dyggva fylgjo hykk ens døkkva vesa at hrotta-10 meif)e hrafns Bm 20*.

hrotte, m. name von Fafners schwert (Fm 44 pr 5), dann schwert überhpt; in: hrotta-meif)r.

*hroI>eun, part. pr11. (ags. hroden) mit 15 metall überzogen: n. sg. acc. ek gef hverre of hroþet sigle Sg 48* (Bugge, Beitr. 22, 117).

Compositum: goll - hroþenn. liróþogr, adj. (got. hroþeigs, ags. hréðig) 20 1) ruhmvoll: m. sg. nom. gunntameþr hróþogr Herjafaþer Grm 192; 2) des ruhmes froh, stolz: m. sg.nom. því emk liér hróþogr, at drekka Hrópts meger aller q1 saman Ls 45*, heim ríf), Oþenn! ok 25 vos hróþogr Bdr 14*.

Compositum: o - hróþog r. hróþr, m. (ahd. hruod in eigennamen, ags. hréð) ehre, rühm; in: hróþr-baþmr, hróþr - fullr, hróþr - fúss, hróþr - glaþr. 80 *liról)r-haþmr, m. (baum des ruhmes', poet. bezeichnung eines helden: sg. acc. HQf)r berr hQvan hróþrbaþm (d. i. Baldr) þinig Bdr 9l [es ist aber wol mit Jp (brie fl.)\ zu lesen: HQva hróþrbarn]. 35 *hról>r-fullr, adj. ruhmvoll, berühmt: m. pl. acc. hróþrf ulla hale Rm 21 *EF.

* liróþr - fuss, adj. ruhmbegierig: m. pl. acc. tvaa fm litr á tae standa hróþrfúsa hale Rm 21*. 40 *liróþr-glal)r, adj. des ruhmes froh: f. sg. nom. hitt kvaf) þá hróþrglQf) (Guþrún) Hm 22*.

1. hryggr, m. (norw. adän. rygg, fær. ryggur, aschwed. rygger; ags. hrycg, ahd.

45 hrucki) rücken: sg. nom. lotenn hryggr Rp 8*; acc. (mit suffig. art.) hafþi verit undir stólinum dætr Geirrøfar .. ok hafþi hann (fórr) brotit hrygginn í þeim báþum FM 6 22; pl. dat. sá's uudenn salr (å 50 NástiQndo) orma hryggjom Vsp 38*.

2. hryggr, adj. (fær. ryggur, aschwed. rygh in: rygh-leker; vgl. norw. rygd, f. (grauen', ryggja (schaudern', ryggjeleg