(Sigvarþar) ofdolgr til hluta tyeggja ₍fiel in zwei hälften auseinander' Sg 23 2) ding, sache: pl. dat. var Gleipnir síþan gQrr or sex lilutum FM8^S; acc. báfm guþin alla hluti gråta Baldr ór helju FM55 þessa hluti sagþi Reginn Sigurþi Bm 12 prl, surner Gotþorme gqfo gera hold viþ mungáte ok marga hlute aþra í tyfrom Br 4b³ (s. 353 anm.).

Compositum: fóta-hlutr. 10

hluþr, m. (nomo. lunn, feer. Iunnur, aschwed. lunnar, m.pl., adän. lunde; ahd. lun) schiffsrolle, eines der walzenförmigen hölzer, auf denen die schiffe ans land gezogen und zu ivasser gebracht lourden, in: hlunn-blik, hlunn-gote, hlunn-vigg.

hlý, n. (aschwed. adän. ly, vgl. norw. lya, f.; ags. hléo, afris. hli, alts. hlea, f., vgl. got. hlija, f.) wärme, schwüle, in: of-hlý.

hl£ja (hlýþa; norw. lya, adän. ly; ags. hlýwan, hléowan) jmd (ehm) schütz gewähren: prs. ind. sg.3. (mit suffig. negat.) hrømar þ<?ll sús stendr þorpe á, hlýrat henne bQrkr ne barr Hqv 50².

lilymja (hlumþa) 1) ertönen, erklingen: inf. hvat's þat hlym hlymja, ek ek hlymja heyre nú til ossoin rQunom i? Skml4^lB; 2) heiden: prt. ind. pl. 3. hreiugQlkn hlumþo Hym 25¹ (doch ist des metrums wegen die lesart von A: hruto in den text zu setzen, vgl. Bugge, Aarb. 1895 s. 129 anm. 1).

hlymr, m. lärm, getöse (KG, Efterl. skr. 1,151): sg. nom. hlymr vas at heyra hófgollenna, þás í garþ riþo Gjúka arfar Od 26¹; pl. gen. hvat's f>at hlymja (hlym hlymja RA) es ek heyre til ossom rQnnom i? Skm 14¹.

lilynr, m. (norw. løn, aschwed. lön, adän. løn) ahorn; bäum im allgem.: sg. voc. hvassa våpna hlynr! ₍baum der scharfen ivaffen', d.i. held Sd 20².

hlýr, n. (alts. hleor, ags. hléor; vgl. norw. lyra, f.) wange: sg. nom. hlýr roþ-naþe Gþr 114². — Zur etym. vgl. Bugge, Ark. 2, 216.

-hlýra, adj. indecl. -wangig', in: tqrog-hlýra, úrog-hlýra.

hlýre, m. bruder: sg.nom. hlýre þíun hvárke þorþe eld at ríþa nó yfer stiga FH3⁵; dat. íq mon syster, þót foþor misse, hefna hlýra harms Rm 10⁴.

hlyrner, m. himmel: sg. nom. himenn heiter meþ mQnnom, en hlyrner meþ goþom Alv 12^l.

hlýþa (dd; norw. lyda, feer. lýöa, aschioed. lyþa, adän. ljude) 1) hören (auf etw.: eho oder á eht): inf. biþk þik, Sváva! . . ef vill míno måle hlýþa, at fm Heþne hvilo gørver HHv 41², vake þú, Fróþe! ef vill hlýþa SQngom okrom ok SQgom fornom Grt 18³; imper. sg. 2. hlýþ SQgo minne! Hdl 25³; prt. ind. sg. 1. (mit suffig. pron.) lilyddak á Hqva mql Hqv 110*; sg. 3. fuglinn kvakaf)i, en Atli hlýddi hvat hann sagþi HHv 14; pl. 3. heiler þeirs hlýddo! Hqv 137*; 2) horchen, lauschen: prs. ind. sg. 3. (enn vare gestr) eyrom hlýþer, en augom skoþar Hqv 7³; prt. ind. sg. 2. sazt okhlydder, mef>an sagþak f)ór niQi'g ill of skQp min ok þeira Od 32^L. 20 ^lilýþe, f. gehorsam (?): sg.nom. (mit suffig. negat.) þvíat þat heita at hlýþege myne (?) Hm23\

hlæja (hló; nonv. læja, feer. læa, læga, aschwed. leia, adän. le; hlahjan, alts. 25 hlahan, ags. hlehhan, ahd.hlMian)lachen: inf. Jþat's enn of þann es f)ú illa truer ok þér es grunr at hans gef>e: hlæja skaltu vif) f)eim ok of hug mæla Hqv 46³, h^tt mono hlæja Himdings syner þeirs Eylima 30 aldrs synjofjo, ef meirr tyggja munar at søkja hringa rauf>a an hef tid fQþor Rm 15¹; prs. ind. sg. 2. livi hlær æva? GþrlIIl², (mit suffig. negat.) hlærafm af f)vi, heipt-gjQrn kona! glQþ á golfe, at þór góf)S vite 85 Sg 31²; sg. 3. vesall maþr ok illa skape hlær at hvivætna Hqv 22²; imper. sg. 2. (mit suff.pron.) at hqrom fml hlæf>u aldrege Hqv 133*; part. prs. m. sg. nom. lilæjande Vølundr hófsk at lopte Vkv 31¹40^L; f. sg. 40 nom. får kunne þeim fljóþa lqtom, es gråtande gørfjesk at segja þats hlæjande hQlþa beidde Br 15*, hlæjande Guþrún hvarf til skemmo Ghv 7^L; prt. ind. sg. 3. hló Hlórriþa hugr i brjóste, es harþhugaþr hamar of þekþe 45 l^Jrk31^í, hló f)á Brynhildr .. eiho sinne af Qllom hug Br IO¹ Sg 30\ hló f)å Atla hugr i brjóste, es heilar så hendr Guþrúnar GþrUI9\ hló f>á H^gne, es til hjarta skQro kvikvan kumblasmiþ Akv 25 \ hló 50 f>á Hggne . . keppa svá lamne Am 61³, hló jþá jQrmonrekr, hende drap á kanpa Hm 20^l; pl. 3. banar lilogo Hm 6*. Compositumdespart.prs.: vif)-hlæjaude.