1. hliþ, f- (norw. lid, led, fær. lið, aschwed. lidh) seite: sg. dat. (askr Yggdrasels) á hliþo fúnar Orm 35*; acc. meirr settesk hann (Rigr) miþra fletja, en á hliþ hvára hjón salkynna Rf 3317* 29*, meirr lagþesk hann (Rigr) miþrar rekkjo, en á hliþ hvára hjón salkynna Rß 5* 194 324, brenne mer enn liunska á hliþ aþra Sg 65*, brenne enom hun ska, á hliþ aþra mina þjóna menjom gQfga Sg 66*; pl. acc. tálardiser standa þér á tvær hliþar ok vilja þik såran sea Rm 243.

Compositum: hliþ - farmr.

2. lilil), n. (nomo. lid, fær. lið, aschwed. liþ, adän. lid, li; ags. afris. hlid, ahd. lit) toröffnung, tor: sg. dat. váru hundar ólmir ok bundnir fyr skíþsgarþs hliþi þess er um sal Gerþar var Slem 10 pr 2, fjøtorr fastr verþr viþ faranda hverjan, es hana (ÞrymgjQll) hefr frá hliþe Fj 10*; pl. acc. hrittu á hurþer, 1 åtta hliþ rúm! Fj 43i.

Composita: hliþ - skjølf, hlif> - vQrþr; tún-liliþ.

3. lilíþ, f. (norw. lid, fær. líð, aschwed. liþ, adän. lid, li; ags. hlið; vgl. got. hleid-uma, ahd. lita) abhang, berghalde: pl. acc. þeir (Granmars syner) af rike rin na léto Svipoþ ok Sveggjoþ Sólheima til dala doggótta, døkk var lilíþer HHI 49*.

Compositum: lilíþ - {>ang. * hlil) - farmr, m. seitenlast, last die an den seiten des pferdes herabhängt: sg. acc. hliþfarm Grana (die bürde Granes% d. i. gold Od 202.,

hliþ-skjqlf, f. fensterbank (BHenning, DLZ1890 sp. 229; anders Bugge, Erpr og Eitill s. 3): pl. acc. hliþskjalfar (liþ-skjalfar R) djupar Akv 14 V— Als name von Odins hochsitz Orm 15 Skm 1.

*lili{)-yqrþr, ni. torwächter: pl. nom. hliþverþer hørar borgar grind upp luko OþrII37K

*hlíþ-þang, n. etang der berghalde', poet. bezeichnung des waldes: sg. acc. kalla (viþ) hlíþþang haler Alv 282.

liljómr, m. (yiomv. ljom; vgl.got. hliuma, m. ,gehör') lärm, geräusch: sg. acc. (Fróþe) hot hváregre hvílþ né ynþe, áþr Jianu heyrþe hljóm ambátta Ort 2*.

liljóta (hlaut; noriv. ljota, fær. ljota, aschwed. liuta; alts. hliotan, ags. hléotan, ahd. hliozan) erlangen, erhalten: inf. strangt vas angr ungre (Guþrúno) ekkjo Grer ing, Edda-Wörterbuch.

nafn hljóta Am 942; prs. ind. sg. 2. ul fe hæra liykk þik øpa mono, ef {m hlýtr af hamre hQgg Hrbl 121; prt. ind. sg. 3. hon (jQtna syster) skell of hlaut fyr skill-5 inga Ak 32*.

liljóþ, n. (norw. liod, fær. Ijóð, aschwed. liuþ, adän. ljud, lyd; got. hliuþ? hliuþs?) 1) gehör, aufmerksamkeit, schweigen: sg. gen. hljóþs biþk allar helgar kinder 10 Vsp 1*; dat. enn vare gestr, es til verþar kømr, þunno hljóþe þeger Hqv 72; 2) tönendes instrument, horn (in dieser be-deutung sonst im altn. nicht, tvol aber im adän. nachgewiesen, s. Kalkar II, 816b): 15 sg. acc. veit Heimdallar hljóþ of folget und heiþvQnom helgom baþme Vsp 27*; 3) gesang; in: Hyndlo-hljóþ (F).

hljóþr, adj. (aschwed. liudher) schiveig-sam, ruhig: n. sg. acc. hljótt Qttom sjaldan, 20 siz kvamt i hendr ossär juhiges behagen hatten wir nie' Am 52*.

*lilóa (aþ ?) im siedezustande sein, kochen (KG, Efterl. skr. I, 123 anm.): prs. ind. pl. 3. heilQg vQtn hloa Orm 29*. 25 * hlunn-blik, n.pl. glänzende türflügel(?) die sich in rollen bewegen (vgl. jedoch Bugge, Beitr. 22,127): nom. hrynja hQnom (Sig-verþe) áhæl þeyge hlunnblik hallar hringa litkoj), ef hQnom fylger ferþ min heþan Sg682. 30 hlunn-gote, m. (rollenhengst', poet. bezeichnung des schiffes: sg. acc. baf) hlunngota hafra dróttenn átrunn apa útar føra Hym 21K lilunii-vigg, n. trollenross', poet. be-35 Zeichnung des schiffes: pl. nom. hlunn-vigg hrapa Bm 17*.

lilute, m. (norw. lute) los, schicksal: sg. nom. litt mon viþ bøtask hlute hváregra Am 962.

40 hlutr, m. (norw. lut, fær. lutur, aschwed. luter, adän. lod; ags. hlot, ahd. hluz) 1) teil: sg. dat. hlut veid ek minom (ich habe meinen teil daran' (habe anteil an dem verbrechen) Am 792; acc. Atli helt 45 vorþ inn fyrra hlut nætrinnar HHvllpr 7, mal es, HQþbrodr! hefnd at vinna, ef lægra hlut lenge bQrom ((wenn wir lange den kürzeren gezogen haben').. HH II 24*, á enge hlut in keiner weise, durchaus nicht 50 Sg 36*, enge hlut auþens fear nichts von dem mir zugefallenen vermögen Sg 37*, gørret hlut þiggja (nichts konnte man erhalten' Am 90*; pl. gen. hné hans 15