himenn, m. (norw. — in Guldalen und m. sg. nom. sjå mon i heime hinztr fundr
Österdalen — hem, heem, vgl. himme- vesa HHv 402; f. sg.nom. sú mon i
rike, himna-leite, fær. aschwed. himin, heime hinzt høn vesa Sg 642, sú vas hinzt
adän. nur im compos. himme-rige; got. kveþja Am 44*.
himins) himmel: sg.nom. himenn kl ofnar 5 hin gat, adv. (norw. hegat, aschwed.
Vsp 52% or Ymes holde vas jQrþ of hi agat; %ur etym. vgl. Noreen, Ark. 6,
skQpoþ .. himenn or hause (en or hause 374) hierher: stýrfm hingat eikjonne
himenn) Vm213 Grm 40% segfm mér f>at, Hrbl 13, ek vask i hernom es hingat
Alviss! .. hvé så himenn heiter .. heime gørfesk gnæfa gunnfana Hrbl 106, ro þú
hveijom i? Alv 113, himenn heiter mej) 10 hingat bátenom Hrbl 131, mik hefr Helge
mQnnom Alv 12% vex mér ásmegen jafn- hingat sendan HHv 37% komenn es hingat
hqtt upp sem himenn FM 610; gen. konr Sigmundar Rml3l, Atle mik hingat
Hræsvelgr heiter es sitr á himens enda sende ríþa eyrinde Akv 3% konor hugþak
jqtonn i arnar ham Vm37% Hate HróJ)- dau{)ar koma i nQtt hingat Am 251, fórtu
vitnes sunr, så skal fyr heiþa^ brúþe 15 heim hingat Am 87*. r
himens Grm 39% býr fyr austan Élevága hinig (d. i. hinn veg) adv. (aschwed.
hundviss Hymer at himens enda Hym52, hinnugh, adv., hinvägh, präpos.) 1) hier-
hvQrfloþo hans (Halfdanar) verk mej) her: hinig (i Niflhel?) deyja ór heljo haler
himens skautom Hdl 14% døtr Geirrøf)ar Vm43% fm því rétt, es ek riþa skyldak
vildo hefja mik til himens FM 627, sér 20 heilog íj'qII hinig Mn 30% hest enn hraf)-
SigvarJ)ar snQr brQgþ fyrer þaus hæst fara føra låt hinig rinna Ghv 19 % mon herr
und himens skautom? Grp 10% ljómaþe koma hinig af bragþe Grt 193; 2) in
af (ljose) til himens Sd 3; dat. hverfa beziehung hierauf: hétk ok efndak es
af himne heiþar stjQrnor Vsp 572, kvQmo hinig mæltak, at hvivetna hjalpa skyldak
or himne hjalmvitr ofan HHI561; acc. 26 Od 9*.
leikr hQr hite vij) himen sjalfan Vsp 57% hinn, pron. demonstr. {norw. fær.
himen hverfa Jmu (Måne ok Sól) skolo aschwed. adän. hin; got. nur im dat. acc.
hverjan dag Qldom at ártale Vm 23% m. und n. himma, hina, hita; vgl. ahd.
hvaþan kømr sól á enn slétta himen J)ás hiuru, hiutu, alts. hindag, hiudu, hudigu,
J)esse hefr Fenrer faret? Vm 463, upp ek 30 hodigo, ags. héodæg) jener, dieser, der;
varp augom Alvalda sunar á þann enn m. sg. nom. hinn es sæll es sér of getr lof
heiþa» himen Hrbl 52, hverjar '0 meyjar ok liknstafe Hqv 8% HQgne því hlítte es
es at mune gråta ok á himen verpa halsa hinn (Gunnarr) of réj)e Am 7% (mit suffig.
skautom? Bdr 12*, haf gengr hríþom viþ relat.part.) veita maj)r hinns vætke veit,
himen sjalfan Hdl 44% horn (dýrkalfs) 35 J)ót hann mæle til mart Hqv 27% veita
gloa vif) himen sjalfan HHII37b, (nam) hQr maf>r hinns vætke veit Hqv 74L; f. sg.
loge viþ himen (himne cod.) gnæfa FH29. nom. (mit suff. relat.part.) inn kvam en
Composita: himen-jQþorr (himen-jó- arma jQtna syster hins brúf)fear biþja þorþe
dyrr), himen-vangar; up-himenn. Þrk 292; gen. haudar ennar høgre monk
himen-vangar, m.pl. (vgl. alts. heban- 40 hinnar geta es f)ér sleit Fenrer frå Ls 388/
wsLRg) himmelsauen, himmel (vgl. Sijmons, acc. hina vilt heidr, Helge! es réþ haf ner
Zx 18, 113 anm. 1; Bugge, Helgedigt. skoþa fyrre nQtt mef) firom HHv 26%
31 fg.): acc. himenvanga HHI162. — (mit suffig. relat. part.) drap (Þórr) ena
Als ortsname HHI8% Qldno jQtna systor hinas brúþfear of beþet
hindre, adj. compar. (aschwed. adän. 45 hafþe ßrk 322; n. sg. nom. hitt es undr,
nur in dem compos. hindra - dagher, es qss ragr es hér inn of komenn Ls
hinder-dag {tag nach der hochxeit'; ahd. 333B, hitt munde éþra jQrlom þykkja, at
hintaro; vgl. ^oí.hindar, hindana, hindumists, viþ menn mælter Gpr IUI3; gen. ek
ags. hindema, hinder, alts. bi hindan, hins get, ef it Gymer finnesk . . at ykr
afris. hindera) der spätere, folgende: 50 tif>e vega Skm 24% hins viljak nu spyrja,
m.sg.gen. ens hindra dags gengo hrim- hvat fm heiter Hrbl 24, hins vildu nu
fmrsar HQva ráf>s at fregna HQva hQllo i geta, es vit Hrungner deildom Hrbl 33;
Hqv 1081; superl. hinztr der letzte: acc. hitt ek hugþa, at ek hafa mynda gef)