bíþa Hrbl 31, sessa ok staþe veleþ mér sumble at ef>a heitef) mik heþan Ls 7% þú (NjQrþr) vast austr heþan gisl of sendr at goþom Ls 34% ek yask langt heþan gisl of sendr at goþom Ls 35% snufm braut heþan Hdl 471, ek slæ elde of íviþjo, svát eige kømsk óbrend heþan Hdl 492, Horn ok Ruþr snuesk til heljar heþan Og 8% móþor orþ ber þú, mQgr! heþan Og 16% úrgar brauter árnafm aptr heþan! Fj 2% haltuheim heþan! Fj3*, haldeþ heim hef>an! Rm 9% eino sinne skal alda hverr fara til heljar heþan Fm 10*, ríþ heim heþan! Fm 202, h<jff>e skemra låte hann (SigvQrþr) enn håra þul fara til heljar heþan! Fm 34*, f>eir báþer bréþr skolo bráþlega fara til heljar heþan Fm 39*, hiynja hQnom (Sigverþe) á hæl þeyge hlunnblik hallar hringa litkoþ, ef hQnom fylger ferþ min he{>an Sg 68% fareþ firr huse . . ella heþan bíþeþ, meþan høkk yf>r galga Am 36*.
heþenn, m. zottiger pelzrock (von ziegenfeil? vgl. haþna, f. ziege): sg.acc. es mér í heþen hvem' handar væne Hqv 732. — Als männl. eigenname HHv 2 u. ö. (s. das register).
* hilde-leikr, m. {ahd. Hilti-leih, n. pr.) kämpf: sg. acc. hvQtom's betra an sé óhvQtom í hildeleik hafask Fm 292.
* hilde-meiþr, m. Jcampfbaum', poet. bezeichnung eines helden: sg. nom. esat svá horskr hildemeiþr (d. i. SigvQrþr), sem hers jaþar hyggja mundak, ef bróþor lætr á braut komask, en Qþrom hefr aldrs of synjat Fm 36*.
hilde-tqnn, f. (kampfzahn\ beiname des königs Haraldr: sg. nom. Haraldr hildetQnn borenn Hréreke Hdl 29*.
hildingr, m. held, kriegsfürst: sg. nom. hefr hQrþ døme hildingr þeget, es vise skal valbygg mala HHII3*; gen. hvars hatr vex meþ hildings sunom, þat måk bøta brått Hqv 1533, þú vast, håla! fyr hildings skipom HHv 181, marger 'o hvasser hildings syner HHII 10*; pl. nom. (burr Sigmundar) hvesser augo sem hildingar HHI6*, fara hildingar hjQrstefno til HHI 13*, þér's, SinfjQtle! sømra miklo gunne at heyja ok glaþa Qrno, an ónýtom orþom at bregþa, þót hildingar heipter deile HHII 26*, ero hildingar hølzte snjaller HHH276; dat. frå .. dQglingr at því diser su{>rønar, ef vilde heim mef)
hildingom þá nQtt fara HHI 17% fell .. buf)lungr sá's vas baztr i heime ok hilcU ingom á halse stóþ HHII28% svá baf Helge af hildingom sem ítrskapaþr askr 5 af þyrne HHII37% ero f>at svik ein es sea þykkjomk eþa ragna røk . . ef>a's hildingom heimfQr gefen? HHII39% esa f)at svik ein . . né aldar rof .. né's hildingom heimfQr gefen HHII40*. 10 hildr, f. (norw. schwed. dän. hild in weibl. eigennamen, fær. hildur in: hildar-maður; got. *hildi in eigennamen: Wrede 86, alts. ags. hild, ahd. hiltja) kämpf, krieg: sg.gen.dat. þeir (langviner miner) 15 meþ rike fara heiler hildar til, heiler hilde frå Hqv 156*-*; acc. hvar hefr, hilmer! hilde vakf>a ef>a gQgl alen Gunnar systra? HHII 7% mef) geire gjallanda at vekja gram hilde Akv 15*. — weibl. eigen-20 name Vsp 31* u. ö. (s. das register).
Composita: hilde - leikr, hilde - meiþr,
hilde -tQnn. hilmer, m. (fær. hilmir) herr scher, könig (KO, Efterl. skr. I, 76. 113): sg. 25 nom. f)ik kvazk hilmer hitta vilja HEv 37% sparþet hilmer hodd blóþrekna HH 19% haff)e hilmer (Helge) hart móþakarn EEI556; voc. síþ mont, Helge! hringom ráþa .. ef æ þeger, þótharþan hug, hilmer! 30 gjalder HEv 6% hvar hefr, hilmer! hilde vakþa? EEH7*; gen. HjQrdis es hilmes (d. i. Sigvarþar) móþer Orp 3% får vas fremre sås fold ryf>e, hilmes arfe, ok hugen gladde Rm 26% hQffjom á skriptom 35 þats skatar léko ok á hannyrþom hilmes þegna Opr 1115% hilmes fylgjo Opr II162; dat. varþ hil me hugr á vife EEII13*, gengr ór skåla skatna dróttenn ok heilsar vel hilme komnom Orp 52, enn skalt 40 hilme (d.i. mér) i hugaf)srøf)o, framlyndr jQforr! fleira segja Orp 14 % sagþe horsk hilme, f)egars hón réþ vakna Am 10% hlaþef) ér, jarlar! eikekeste, láteþ und hilme hæstan verf>a Ohv 219. 46 * himen-jÓ-dyrr, f.pl., tür der himmels-rosse': acc. sol varp sunnan . . hende høgre umb himenjódyrr Vsp 52R.
*himen-jQþorr, m. himmelska?ite, him-melsrand: sg. acc. sól varp sunnan, sinne 50 måna, hende høgre umb him enj q{) or Vsp 52 (Bugge, Fkv lh; Aarb. 1869 s. 247 fg.; JEoffory, Eddastud. s. 73 fg.; EWadstein, Ark. 15,158 fg.).