* hefin gar (oder hæíingar?), f.pl. die Orm 17% HjQrvarþr svarar at hann oberen triebe od. sprossen eines baumesf?): mundi fá liþ Helga, ef hann vill hefna pl. ace, hirter 'o ok fjórer þeirs af hefingar mófmrfQþur sins HHv 11 pr 2, fyrst mont, á (d.i. á aske Yggdrasels) gaghalser gnaga fylker! ÍQþor of hefna ok Eylima Orp 9% Orm 33* (Bugge, Stud. 473 anm. 2). 5 hefna fQþor Bm 15*F, vill bQlvasmiþr

hefja (hof; norw. fær. hevja, aschwed. bróþor hefna Fm 33*, ferrat svá síþan häfia, adän. hæve; got. hafjan, alts. heffian, bráþr i hrynjo bréþra at hefna Akv 46², ags. hebban, afris. heva, ahd. heffan) hennar (Svanhildar) mundoj) hefna leita, 1) heben: inf. Gjqlp ok Greip, døtr Geir- ef nióþ ætteþ minna bréþra Ohv 3*, hvatte raþar, vildo hefja mik til himens FM 6²¹; 10 Guþrún .. suno sina unga at hefna Svaners. ind. sg. 3. fjQtorr fastr verþr viþ hildar Hm2⁶; prt. ind. sg. 3. Guþrún .. faranda hverjan, es hana (ÞrymgjQll) hefr hefndi brceþra sinna svá sem frægt er frå hliþe Fj 10*; prt. ind. sg. 3. (mit orþit Akvl; pl. 1. hvat visser fm_? at vér suffig.pron.) (Þórr) hófsk (d.i. hóf sér) seem, snót svinnhugoþ! es sefa hefndom af herþom hver standanda Hym 37*; 15 (hefndoþ B)? HHII10²; pl. 2. bar sókn part. prt. n. pl. nom. vif valnesk (vQro) saman es sefa hefndoþ HHII9*; part. hafeþ i vagna Opr 1136²; h. ehn sér at prt. n. sg. acc. kømk eige áþr Rogheims á arme jmd an die brust drücken, um- vit né RQþolsfjalla, áþr hefnt hefek HjQr-armen: inf. (mit suffig. pron) né hann varþs sonar HHv 43³; unpersönl. part. (SigVQrþr) konu kyssa gørf>e né húnskr 20 prt. n. sg. nom. þá's hefnt fQþor Vsp 54*; konungr hef jask (d. i. hefja sér) at arme räche nehmen an jmd (ehm) für jmd Sg 4*; h. a f abheben: prs. ind. pl. 3. (ehs): inf. knættem aller Jprmonrekke opner heimar verþa of åsa sunom, þás samhyggjendr systor hefna Ohv 5*; hefja af hvera(?) Orm 42*; h. upp 3) räche nehmen für etw. (ehs), etw. hinaufheben: prt. ind. sg. 3. (mit suffig. 25 rächen: inf. þess lézk Våle verþr at'hefna pron.) hofsk (d.i. hóf sér) k hqfoþ upp Hdl 30*, liþo þá unger úreg fjQll yfer hver Sifjar verr Hym 35³; beginnen: mQrom húnlenzkom morþs at hefna Hm prs. ind. sg. 3. hér hefr upp (unpersönl.) 11*; part. prt. n. sg. acc. nii hefk hefnt Hyndluhljóþ Hdl üb. (F); hefjask sich harma minna Vkv 29*B, hverr mon heiptar emporheben, auffliegen: prt. ind. sg. 3. 30 hefnt of vinna? ₍iuem tvird es gelingen hlæjande Vølundr hófsk at lopte Vkv 31* die Schreckenstat %u rächen?' Bdr 10*; 40¹; übertr. sich überheben (durch un- unpersönl. part. prt. n. sg. nom. /heipt-mässigen stolz): prt. ind. sg. 2. hófsk |m gjarns hugar hefnt skal verþa Br 11*; (hostv B) J)ó stórom Am 91²; 2) tragen: räche nehmen an jmd (ehm) für etw. inf. hana (Guþrúno) mono hefja hQvar 35 (ehs): inf. fQ mon syster, þót fQþor misse, bQror til Jónakrs óþaltorfo Sg 61*; prt. hefna hlyra harms Bm 10*, mon Yrso ind.pl. 3. (mit suffig. pron.) hófomk (d. i. sunr vigs Halfdanar hefna Eróþa Ort 22²; hófo mik), né drekþo, hQvar bQror Ohv unpersönl. part. prt. n. sg. nom. þá være 13*; h. út hinaustragen: prs. ind.pl. 3. hefnt þér Helga dauþa, ef værer vargr á gørfm nú, Guþrún! af gézko þinne okr til 40 viþom úte HHII32*. ^

ágætes, es mik út hefja Am 96*. hefnd, f. (norw. hemn, hemd, fær.

hefna (nd; norw. hemna, fær. hevna, hevnd, aschwed. hämd, adän. hævnd, aschwed. hämna, adän. hævne) rache hævn) rache: sg. nom. hveim verþr hQlþa nehmen, sich rächen: 1) absol.: prs. hefnd léttare siþan til sátta, at sunr lif et opt. sg. 2. þat ræþk þér et fyrsta, at þú 45 Sg 12*; acc. mál es, H<?f)brodr! ^hefnd viþ frændr þina vammalaust veser, siþr at vinna HH II 24 *, hQtt mono hlæja þú hefner þót þeir sakar gørve Sd 22*; Hundings syner .. ef meirr tyggja munar part. prt. n. sg. acc. (Guþrún) talþe happ at søkja hringa rauþa an hefnd fQþor Bm hQnom (Hniflunge) ef hann hefnt ynne 15*, Oþinn stakk hana (Sigrdrifu) svefn-₍wenn es ihm gelänge die rache ausxu- 50 þorni i hefnd þess Sd 4pr 8, svá få hefnd führen' Am84²; 2) rache nehmen für Guþrún harma sinna Opr III 10*; pl.nom. jmd (ehs), jmd rächen: inf. mQgr (Víþarr) urþo þér bráþla bréþra hefnder slíþrar ok of læzk af mars bake frøkn at hefna fQþor sårar, es suno myrjier Ohv5^l; gen. réj)