móþakarn HHI55*; compar. m. sg. acc. fantattu mann enn harþara at Hrungne dauþan Hrbl 32.

Composita: harþ-gQrr, harþ-hugaþr, harþ - móþogr, harf) - ráþr, harþ - ræþe, harþ - skafr, harþ - slegenn, harþ -úþegr; ber-harþr. liarþ-ráþr, adj. (ags. heard-ræd; vgl. norw. hard - raadug) rauh, streng: m. sg. nom. harþráþr Hymer Hym IO².

harþ-ræþe, n. 1) kühne tat: sg. acc. (Guþrún) hugþe á harþræþe Am 46²; 2) untat, verbrechen: sg. acc. drýgt fm fyrr liafþer þats døme yissot heimsko, harþræþe (-ræþes R) Am 81*.

*harþ - skafr, adj. (vgl. norw. hard-skaving, f. _tkraft - oder mutprobe') abgehärtet, in gefahren erprobt (anders FJ, Ark. 14, 203): m. sg. nom. (sw.) Grim r harþskafe Hdl 22 K

harþ-slegenn, part. prt. hartgehämmert, durch hämmern hart od. fest gemacht: m. sg. nom. hverr harþslegenn jHym 13².

harj)-úf>egr, adj. (d.i. harþ-hugþegr: Bugge, Beitr. 13, 508; vgl. norw. hard-ugen) von festem sinne, unerschrocken, kühn: n.sg. acc. harfmþekt man Heimer føf>er Orp 27*.

hasla (af>) den platz (vqII) auf dem ein Zweikampf stattfinden soll mit hasel-ruten abstecken (Kormakssaga ed. Möbius 20^2Sfg.); daher vqII hasla ehm jmd zum ztoeikampf herausfordern: part. prt. m. sg. acc. Álfr hét konungr . . er Helga haff)i vqII haslaþan á Sigarsvelli á þriggja nátta fresti HHv 34 pr 4.

hatr, n. (norw. feer. aschwed. hat, adän. had; got. hatis, alts. heti, ags. hete, afris. hat, ahd. haz) hass: sg.nom. hvars hatr vex mef) hildings sunom, þat måk bøta brått Hqv 153*; gen. jqfra óborna hykk f)á enn vesa es þat (stríþ) 's til hatrs hugat Rm 8*.

haugr, m. (norw. haug, feer. heygur, aschwed. högher, adän. høg) hügel, bes. grabhügel: sg.nom. haugr var gQrr eptir Helga HHII37 prl, upp's haugr lokenn HHI141*; gen. (mit suffig. art.) sá (ambótt) at Helgi reif) til haugsins mef) marga menn HHII38 pr 2, Sigrun kom til haugsins HHII48 pr 3; dat. sat f>ar å hauge ok sló hQrpo gýgjar hirþer Vsp 42¹, hann (Skirner) reif) at f>ar er féhirþir

sat á haugi Skm 10 pr 3, segfm þat, hirþer! es fm á hauge sitr ok varþar alla vega Skm li¹, Þrymr sat á hauge, f)ursa dróttenn Þrk 5* hann (sonr HjQrvarþs) 6 sat á haugi HHv 5 pr 14, ambótt Sigrunar gekk um aptan hjå haugi Helga HHH38 pr 1, nú 'ro brúþer byrgþar i hauge, lofþa diser hjå oss lifmom HHI145⁵, fm á arme ólifþom sefr, hvit, i hauge, HQgna 10 dotter! HHII47*, (mit suffig. art.) Sigrun bjó sæing i hauginum HHII45 prl, annan aptan lét Sigrun ambótt halda VQrf) á hauginum HH R 48 pr 2; acc. (mit suffig. art.) Sigrún gekk i hauginn til 16 Helga HHII41 prl; pl. dat. nam ek (en hnøfelego orþ) at mQnnom f)eim enom aldrønom es bua i heimes haugom Hrbl 114; acc. þá gefr fm gott nafn dysjum, es fm kallar þær heimes hauga Hrbl 116. 20 haukr, m. (norw. hauk, fær. heykur, aschwed. höker, adän. høg; ags. haf oe, ahd. habuh) habicht: sg. dat. hauke fleygja OþrII19⁵; pl.nom.mümk svaTfegen funde okrom, sem átfreker Oþens haukar es val 25 vito HHII42², brinne enom húnska á hlif) afjra .. tveir haukar Sg 66 *; gen. HQbrók (es øztr) hauka Orm 44⁶; acc. hugþak mér af hende hauka fljúga bráþa-lausa bQlranna til OþrII42¹. 30 liaull, m. brueh (hernia): sg. dat. vif) haulve (tekr) hýroge Hqv 136¹ (?).

hauss, m. (norw. haus, feer. heysur, aschwed. hös, adän. høs) schädel: sg. dat. ór Ymes holde vas jQrf) of skQpoþ . . 35 himenn or hause ens hrimkalda jQtons Vm 21*, ór Ymes holde vas jQrf) of skQpoþ .. en or hause himenn Grm 40*, þær (hugrúnar) of hugþe Hróptr af þeim lege es leket hafþe ór hause Heiþdraupnes Sd 40 13*; acc. drep (kalke) vif) haus Hymes! Hym 31 *; pl. acc. hausa veizt þeira (bréþra) hafþa at QlskQlom Am 77*.

haust, n.(norw. haust, f ær.as chived. höster, m., adän. høst; ags. hærfest, ahd. 45 herbist) herbst; in: haust-grima.

* haust-grima, f. herbstnacht: sg. nom. hverf es haustgrima Hqv 73⁵.

liauþr, n. erde: sg. acc. hyr sék brinna en hauf>r loga Hdl 50 K 50 háþ, n. (norw. haad, fær. háð, aschwed. haf), adän. håd) hohn, spott: sg. dat. at háþe né hlátre hafþu aldrege ganganda né gest Hqv 131*.