fm hefþer hyggjande Hm 27*; sg. 3. suffig. pron.) hQþungar hverrar leitaþe hugþe hann (Yølundr) at hefþe (hring) mer et horska man ok hafþak þess vætke Hlqþvés dótter Vkv 123; part. prt. f. pl. vlfs Hqv 101*; sg. 2. qln né penning acc. f>rár hafþar es ek hef til J)íns gamans, hafþer fm þess aldrege vanréttes, vesall! en fm til mins munar Fj 50*; 5 Ls 403;
2) jmd %ur ehe haben oder erhalten 5) annehmen: inf. horskr þétte mér, (vom manne wie vom weibe): inf. Hrírn- ef hafa kynne ástráþ miket yf>var systra grimner heiter fmrs es f>ik hafa skal fyr Fm 35*;
nágrindr neþan Skm 35*, at ósQtt minne 6) verwenden, benutzen (ehn, eht at skaltu þat et unga man hafa ok þat gjaforþ 10 eho): inf. at augabragþe skala maþr annan geta Alv 63, vas oss synjat Svafnes dóttor hafa Hqv 30*, (f>at ero) mætar megen-.. es hafa vildom HHv 5% þann monk rúnar hveims þær kná óviltar ok óspiltar kjósa af konungom ok þó af niþjom nauþog sér at heillom hafa Sdl95; prs.ind.pl.3. hafa Gßr II 342; prs. opt. sg. 1. (mit morgendqggvar f>au (Líf ok Lífþraser) sér suffig. pron.) þikk eige f>at (nafn), nema 15 at mat hafa Vm 453, segþu þat, Elder! f>ik hafak HHv 7*; .. hvat hér inne hafa at Qlmqlom sigtíva
3) tragen (von kleidungsstücken oder syner Ls 1*; imper. sg. 2. (mit suffig. waffen): inf. (mont) hafa fer i hende pron.) at háf>e né hlátre haffm aldrege heslekylfo HHII258; prs. ind. sg. 1. sér ganganda né gest Hqv 131*; prt. ind. fm þenna mæke, mær! . . es ek hef i 20 sg. 3. su (trollkona) rei|> vargi ok hafþi hende hér? Skm 232 252; sg. 3. síþan orma at taumum HHv 30 pr 7; pl. 3. riþr Sigurþr ok hefir Gram i hendi FH21; Hymes meyjar hQfþo þik at hlandtroge prt. ind. sg. 3. (Hroptr) hafþe sér á hQfþe Ls 348; part. prt. m. pl. acc. hausa veizt hjalm Sd 142; pl. 3. (liþar) hQfþo loþa þeira (maga) hafþa at Qlskqlom Am 778; rauþa Gpr II 20*; 25 f pl. nom. þær 'o at Fróþa .. mQtkar
4) erhalten, erlangen, in se gewalt meyjar at mane hafþar Grt 1*, nú erom bekommen: inf. ár skal risa sas annars komnar til konungs husa miskunnlausar vill fé eþa fjgr hafa Hqv 58 2} hitt ek ok at mane hafþar Grt 162; etw. (eht) an hugþa, at ek hafa mynda geþ hennar stelle von etw. (fyr eht) anwenden: part. (Billings meyjar) alt ok gaman Hqv 983, 30 prt. n. sg. nom. var lýsigull haft fyrir þat kann ek et sextánda, ef ek vil ens elds ljós Ls 11; etw. (eht) gegen jmd (viþ svinná manz hafa geþ alt ok gaman Hqv ehn) anwenden: prt. ind. sg. 1. miklar 1612, gråt at gamne skaltu i gøgn hafa manvélar ek hafþa vi]> myrkriþor Hrbl 56; Skm 30% sátter þinar es viljak snimma 7) gebrauchen: inf. rike sitt skyle hafa Alv 7\ hafa kvazk (Sigrun) Helga 35 ráþsnotra hverr i hófe hafa Hqv 64*; hylle skyldo HHII 142, hér's maþ ute 8) etw. fortbewegen, wohin bringen: ókuþr komenn .. sá vill, fylker! fund imper. sg. 2. heim hvale haf til bøjar ok J)inn hafa Grp 4*, mont sigr hafa Grp 9*, holtriþa hver i gøgnom Hym 278; prt. norna dóm þú mont fyr nesjom hafa ok ind. sg. 3. i heljo (Guþrun) þann hafþe ørlQg ósvinz apa Fm 11*, sigrúnar þú 40 Am 47Mýsingr hafþi mef) sér Grótta ok skalt kunna, ef fm vill sigr hafa Sd 6*; svå Fenju ok Menju Grt 28; opt. sg. 3. prs. ind. sg. 3. Ullar hylle hefr ok allra (bjqrn) munne oss mQrg hefþe t schleppte gof>a hverrs tekr fyrstr á f una Grm 42*, uns im maule fort (?) Am 168;
þat hefr eik es af annarre skefr Hrbl 62; 9) zulassen: inf. af>ra feide hqrgefn pl. 3. þeir sigr hafa es sea kunno hjqr- 45 hale an (Yggr) hafa vilde Fm 43*; leiks hvater ef>a hamalt fylkja Hm 238; 10) in der lage sein (mit nachfolg, at opt. sg. 3. skylt's at veita, svát skate enn c. inf.) prs. ind. sg.l. (mit suffig. pron.) unge fyþorleifþ hafe ept frændr sina Hdl hefk harþara harm at segja Gpr 16*; 9*, fm, Fáfner! ligg i fjprbrotom þars þik 11) betreiben, ausführen: prt. ind.sg.3. Hel hafe Fm 21*; pl. 3. farfm niifjarer 50 hann (Helgi) la meþ her sinn i Bruna-smyl hafi þik Grm 12, farfm nu fjars vágum ok hafþi þar strandhegg HHII4 þik hafe all an gramer Hrbl 145, granier pr 3; zustande bringen: inf. brimrúnar hafe Gunnar Br li3; prt. ind. sg. 1. (mit skaltu kunna, ef fm vill borget hafa á