gr^þogr, adj. (norw. graadug, aschwed. gradhoger, dän. grådig; got. grédags, alts. grådag, ags. grædig, ahd. grätag) gierig: m. sg.nom. grqþogr hair, nema geþs vite, etr sér aldrtrega Hqv 201, mont einn vega orm enn frána þanns grqþogr liggr á Gnita-heiþe Grp IV; n.pl.nont. grey norna þaus grqþog ero í aufm of alen Hm293.

Compositum: ná - grqþogr.

gull, s. goll.

gume, m. (norw. gnme, aschwed. gumi; got. ags. guma, alts. gumo, afris. gorna in: breid-goma, ahd. gomo)mann, mensch: sg. nom. f æra veit, es fleira drekr, sins til gef>s gume Hqv 12*, þvi es Qlþr bazt, at aptr of heimter hverr sitt gef) gume Hqv 14*, heima glaþr gume ok vif) geste reifr sviþr skal of sik vesa Hqv 102svá ek rist ok i rúnom fák, at sá gengr gume ok mæler viþ mik Hqv 157B, gume enn gunnhelge (Erpr) Hm 28*; gen. alt es senn, ef hann sylg of getr: uppe es f>á gej) guma Hqv 17*, i guma holde Sd 172 Vs; dat. óvist es at vita, nær verjjr á vegom úte geirs of f)qi*f guma Hqv 38*, hugmnar skaltu kunna, ef fm vill hverjom vesa geþ-svinnare guma Sd 122; acc. sunr es betre, J)ót sé sij) of alenn ept gengenn guma Hqv 722, ey vitar firna es maþr annan skal þess es of margan gengr guma Hqv 932; pl. nom. mik bráj>an kvej>a gof) q11 ok gumar Ls 452, m<?rg ero góf), ef gumar (gumnar Nß) visse, heill at sverþa svipon Rm 201, gumar gransiþer gengo inn h vater Akv 373; gumnar marger erosk gagn-holler, en at virþe vrekask Hqv 32 \ Jjeir VQro gumnar goþom signaj)er Hdl 251, monkak ganga áf>r gumnar vakna HHv 231; gen. litel ero gef) guma Hqv 532, SkaJ)e skir brúþr guma Grm 113 U, goþa heill ok guma Rm 192; glaj)r ok reifr skyle gumna hverr, unz sinn biþr bana Hqv 153, så einn veit, es vifm ratar . . hverjo gej)e styrer gumna hverr sås vitande es vits Hqv 183, gætenn ok geymenn skyle gumna hverr ok varr at vintrauste Hqv 651 (papierhss.), gjalte gliker verþa gumna syner Hqv 1285, f)ar skaltu ganga, es fnk gumna syner síþan æva sea Skm 26 gumna þeira es frå gof)om kvQmo Hdl 8B, ef hann (Helga) sær of lék ef>a sverf) of beit, feim skalk gumna grand of vinna HHv 38*, Griper heiter gumna stjóre

Grpls, hver gjQld faa gumna syner, ef þeir hQggvask orþom å? Rm3B, ofrgjQld faa gumna syner þeirs Yaf)gelme vaþa Rm41, engr skal gumna i gøgn vega sif) 5 skinande sy stor Mana Rm 23 \ (rúnar kvaf) ristnar) á gumna heillom Sd 17 \ láttu á flet vaþa greppa gollskáler meþ gumna hQndom Akv IO2, Gunnarr gumna dróttenn Akv 241; dat. þær (ár) falla 10 gumnom nær Grm 286, haglegar HjQrvarþs konor gumnom þykkja HHv 1*, kvQþo meþ gumnom góf) qr komen HHI72; acc. hann (óminnes hegre) stell* gef>e guma Hqv 132, eyvito levna mego yta syner þvis 15 gengr of guma Hqv 28*, hann (Þórr) ræfn* ró þeims réger hér gof) q11 ok guma Ls 55*; grýteþ ér á gumna Hm263. Compositum: hús - gume. gunnar-fúss, adj. kämpf begierig: m. 20 sg. dat. ganga nam gunnarfúsom (Sig-verþe) sundr of síþor serkr iarnofenn FH4*; pl. acc. fimm suno .. gunnar-fusa Br 9*.

gunnar-gjarn, adj. dass.: m.pl. nom. 25 seg f)at i aptan .. at sé Ylfingar austan komner gunnargjarner HHI35*.

gnnn-fane, m. (ags. gúö-fana, ahd. gund - fano) kriegsbanner, sturmfahne : sg. acc. ek vask i hernom es hingat gørfjesk 30 gnæfa gunnfana, geir at rjóþa Hrbl 107, hverr es skjQldungr sås skipom styrer, lætr gunnfana gollenn fyr stafne? HR II222

gunn-heilagr, adj. jmd den man im 35 kämpfe %u schonen verpflichtet ist, den man nicht verletzen darf: m. sg. nom. (sw.) gume enn gunnhelge (Erpr) Hm 28*.

gunn-hvatr, adj. (ags. gúð-hwæt) kühn im kämpfe: m. sg. acc. landi'Qgne .. gunn-40 hvatan (Gunnar) Akv 122.

gunn-tamef>r, adj. kamp f gewohnt: m. sg. nom. gunntameþr hróf)0gr Herjafaþer Grm 19 \

guþr, f. (alts. gudea, ags. gúð, ahd. 45 gund- in: gund-fano) kämpf: sg. acc. ykr's (þér's) SinfjQtle! sømra miklo gunne at heyja ok glaþa Qrno, an ónýtom orþom at bregþask (bregþa) HHI472II262, þeir 'o gjarner gunne at heyja HHI543. — Als 50 walkürenname Vsp 31* HHH72.

Composita: gunn-fane, gunn-heilagr, gunn-hvatr, gunn-tamef>r; gunnar-fúss, gunnar-gjarn.