glaþr estu nú, SigvQrþr! ok gagne fegenn Fm 25 \
Compositum]: ó - gagn. 2. * gagn, adv. gegen, durch; in: gagn-hollr, gagn-vegr. — Vgl. gøgn, gøgnum.
gagn-hollr, adj. durchaus wolwol-lend: m. pl. nom. gumnar marger erosk gagnholler, en at virþe vrekask Hqv 32L.
gagn-vegr, m. richtweg: pl. nom. til góþs vinar liggja gagn veger, þót hann sé firr farenn Hqv 348.
gagr, adj. (norw. gag) zurückgebogen, in: gag-hals.
gala (gól; norw. feer. aschwed. gala, adän. gale; ags. ahd. galan) 1) krähen, krächzen, schreien (von hahn, krähe u. adler): prs. ind. sg. 3. geir fyr j<?rþ neþan sótrauþr hane at SQlom Heljar Vsp 43*; part. prs. f. sg. dat. galande krQko Hqv 842; prt. ind. sg. 3. gol of hqnom (Eggþé) i gaglviþe fagrrauþr hane sås Fjalarr heiter Vsp 423, gol of Qsom Gollenkambe Vsp 43L, Qrn gol árla (der adler pflegt zeitig zu kreischen' (gnom. praet.: Nygaard II § 6h) HHv 6*; 2) singen, bes. vom 25 singen von zauberliedern: inf. þann kannk galdr at gala Hqv 152*; prs. ind. sg. 1. svá ek gel, at ek ganga má Hqv 149*, und rander ek gel Hqv 156 *, (mit suffig. pron.) þann (galdr) gelk þér fyrstan (annan 30 usw.) Ogö1 71 81 91101 111 121 131 141; imper. sg. 2. galdra þú mér gal þás góþer 'o Og 51; prt. ind. sg. 1. á jarþ-fQstom steine stóþk innan dura, meþan ek þér galdra gól Og 15*; sg.3. J>at (Ijóþ) 35 kann ek et fimtánda es gol fjofjrører dvergr fyr Dellings durom Hqv 1601, þann (galdr) gol Eindr Kane Og 62, rikt gol Odrun, ramt gól Odmn bitra galdra at Borgnýjo Od 6*; g. ehm eht jmd etw. 40 (ansingen', ihm durch anwendung von zauberliedern etw. verschaffen: prt. ind. sg.3. afl gól hann (fjojbrører) Qsom, en Qlfom frama, hyggjo Hroptaty Hqv 160*; g. sér eht sich durch geschwätz etwas 45 zuziehen: inf. Aq 's þér tunga, hykk at þér fremr myne ógótt of gala Ls 312; prs. ind. sg. 3. hraþmælt tunga, nema haldendr eige, opt sér ógótt of geir Hqv 29*; 3) g. of ehn jmd anheulen: (hvelpr) 50 galdrs fQþor gól of lenge Bdr 32 (so mehrere ausgg. nach der lesart von A: golv; vgl. aber geyja).
galdr, m. (norw. aschived. galder, fær. galdur; ags. gal dor, gealdor, n., vgl. ahd. galstar, n.) zaubergesang, zauberlied: sg. gen. galdrs fQþor (d. i. Oþen) Bdr 32; 5 acc. þann kannk galdr at gala Hqv 152*; pl. gen. fullr es (bjórr) ljóþa ok liknstafa, góþra galdra ok gamanrúna Sd 5*; acc. galdra þú mér gal þás góþer 'o Og 51, ek þér galdra gól Og 15*, rikt gól Odrun, 10 ramt gól Odrún bitra galdra at Borgnýjo Od 6*.
Composita: Heimdallar - galdr, Gróo -galdr, leyse- galdr, liknar-galdr, val-galdr.
15 gálegr, adj. (norw. gaaleg) überlegt, besonnen: f. sg. nom. kona kapps gáleg (Kostbera) Am 62.
galge, m. (norw. galge, fær. gálgi, aschwed. galghe, adän. galje; got. ags. 20 afris. galga, alts. ahd. galgo) galgen: sg. nom. (eige hann) galge gQrvallan, ef á griþ hygþe Am 30*; dat. hrafnar skolo þér á hQm galga sKta sjóner ór Fj451; acc. gQrvan hugþak þer galga Am 211, biþeþ meþan høkk yþr galga Am 36*, Gunnar grimmúþgan á galga festeþ Am 55 *, mundak .. góþ bQrn Guþrúnar f'esta á galga Hm21*.
Compositum.: galg-vegr. galg-vegr, m. (weg zum galgen'; gefährlicher weg (?): sg. dat. þann (galdr) gelk þér enn fjórþa, ef þik fiandr standa gQrver á galgvege Og 92.
galkn, n. raubtier, ungeheuer, in: hrein-galkn; zur etymol. vgl. Bugge, Aarb. 1895 s. 133.
galle, m. (aschwed. adän. galle) fehlér : sg. nom. esat maþr svá góþr at galle né fylge (s. 2. fylgja) Hqv 132*.
gallr, adj. tönend: n. sg. dat. (sw.) mjQtoþr kyndesk at eno galla Gjallarhorne Vsp 462B; doch ist galla nach Mhff, DA V, 143 nur schreib- oder lesefehler st. gamla (so FJ und S mit H, während neuerdings E. Wadstein, Ark. 15,161 die lesart von B verteidigt). Das adj. ist sonst nirgends belegt; auch in Þjóþolfs Haustlqng (Sn.E. 1,306) muss galla in gjalda emendiert werden (Ark. 7, 64 ff.).
gamall (d. i. ga-máll: Kluge, Kz 26, 70; norw. aschwed. gamal, fær. gamal, gamalur, adän. gammel; ags. gamol, gomol, ahd. gamal- in eigennamen; vgl.