frette Atle, hvert farner være sveinar þeir (Svarangs syner) mik fyrre friþar at
hans leika Am 743; pl. 3. (sveinar) frétto biþja Hrbl 88; acc. elle gefr hQnom
hvat skylde Am 725; 2) von etiv. (eht) (ósnjQllom maune) enge friþ, þót hQnom
hören, etiu. erfahren: inf. ått slikt at geirar gefe Hqv 16gefat þínom fiQndom
fretta Am. 764; part. prt. n. sg. acc. frétt 5 frif>! Hqv 1266, þér es sømra sverþ at
hefr Qld ófQ f>ás endr of gørjo segger rjóþa an friþ gefa fiQndom fnnom HHv
samkundo zahlreiche leute haben von der 344, sleit Fróþa frijþ fianda á mille HH
Zusammenkunft gehört die ..' Aml1. I133, Augustus keisari lagþi friþ of heim
f- (fær• frugv; ahd. frourøa, allan Grt 7, kalla menn þat Fróþa friþ
afris. frowa; vgl. got. frauja (herr') 10 Grt 10, (Fróþi) baþ þær (amháttir) mala
herr in, in: hus-freyja. — .áZs name gull ok friþ ok sælu Grt 22.
einer astn Ak 31 u. ö. Composita: friþ-drjúgr; ó-friþr.
freyþa (dd; norw. frøyda, vgl. fær. 2. fríþr, adj. (norw. frid, fær. fríður,
froyÖur, m., aschived. frödha, eschäum') aschived. friþer) trefflich, gut, schön:
schäumen: prt. ind. sg. 3. freyddi sveitinn 15 m. sg. nom. tóko þeir (Gjúkungar) fórner
ór hjartanu Fm 31 pr 2. es þeim fríþr (Atle) sende Am 53; pl. gen.
fría (aþ; norw. aschwed. fria, adän. fær fått af mér fríþra kosta Hdl 472;
fri; got. frijon, ags. fréon) 1) lieben: f. sg.nom. (sw.) en fríþa frilla Hym 31*;
prs. ind. pl. 3. hann (Loka) fjQrg q11 fria compar. m. sg. acc. fríþra vilk dauþa fara
Lsl94R; 2) liebkosen: inf. kvQn fria 20 í ljos annat Am 824; f. sg. acc. fljott
sina 3) schmeicheln, sich liebens- "mynder þú fríþre segja mina æve, ef
würdig machen: prs. ind. sg. 3. sá fær es mætter þat Grp 52s.
friar Hqv 914. frjósa (fraus; norw. frjosa, aschwed.
frie, w. (?) geliebter; sg.nom. es minn frysa, adän. fryse, vgl. fær. frosin (ge-
frie mQrgo sinne gløggr viþ gesteHym.93. 25 froren, erfroren'; ags. fréosan, ahd.
frilla, f. (älter friþla; norw. fær. frilla, friosan; vgl. got. frius) frieren: part.prt.
aschwed. friþla, frilla, adän. fridle, frille) m. sg.nom. vas karis es kvam kinnskógr
geliebte, beischläferin: sg. nom. frilla frørenn Hym 104.
kvaþ Hym 11 üb., en fríþa frilla Hym 311, frost, n. (norw. fær. aschwed. adän.
Herkja hét ambótt Atla, hon hafþi verit 30 frost; alts. ahd. frost, ags. afris. forst)
frilla hans Gßr III 1. frost, kälte: sg.nom. þann (galdr) gelk
friþ-drjúgr, adj. friedevoll, friedlich: þér enn sjaunda, ef þik søkja kømr frost
f. sg. gen. (lopt ok l<?gr) lé þér æ friþ- á fjalle hQ Gg 122.
drjúgrar farar Gg li4. fróþ-geþjaþr, adj. klug, verständig:
friþell, m. (ahd. hixiåil) geliebter, buhle: 35 f pl nom. hverjar 'o þær meyjar es líþa
sg. nom. Yilmundr hét sa er var friþill mar yfer fróþgeþjaþar fara? Vm 484.
hennar (Borgnýjar) Od2; gen. (Bqþvildr) fróþ-hugaþr, adj. dass.: m. sg. voc.
tregþe fQr friþels Vkv 313. fogl f róþhugaþr! HHv 22.
1. friþr, m. (norw. adän. frid, fred, fær. fróþlegr, adj. nach art eines verstän-
friöur, aschwed. friþer; alts. frithu, ags. 40 digen: n. sg. acc. (adv.) mælte Míms
friðu, afris. fretho, ahd. fridu, tgl. got. hQfoþ .. fróþlekt et fyrsta orþ Sd 144.
ga-friþon, Friþa-reiks) 1) freundschaft, fróþr, adj. (norw. frod, fær. fróöur,
liebe: sg. nom. elde heitare brinnr meþ aschwed. froþer; got. froþs, alts. ags.
illom vinom friþr fimm daga Hqv 512, afris. frod, ahd. fruot) klug, verständig,
svá's friþr kvenna þeira es flått hyggja, 45 weise: m. sg. nom. fróþr sá þykkesk es
sem ake jó óbryddom á ise hqlðm Hqv fregna kann ok segja et sama Hqv 28*,
89l; acc. (eple ellifo) monk þér, Gerþr! margr þá fróþr þykkesk, ef hann fregenn gefa, friþ at kaupa, at þúþór Frey kveþer esat Hqv 303, fróþr þykkesk sás flótta
óleiþastan lifa Skm 193; 2) friede: sg. tekr gestr at gest hæþenn Hqv 31*, namk nom., þykkjomka friþr i farar brodde HH 50 frævask ok fróþr vesa Hqv 141 *, hitt
II223, þá lagþiz Fróþa friþr Grt 28, (mit viljak fyrst vita, ef |m fróþr sér Vm63,
suff. art.) var honum (Fróþa) kendr friþrinn fróþr estu nu, gestr! Vm 19*, (sw.) så enn
um alla danska tungu Ort 9; gen. urþo fróþe jQtonn Vm 353, enn fróþe . . afe