1) jmd (ehn) nach etw. (ehs od. at eho) fragen: inf. fróþr sá þykkesk es fregna kann ok segja et sama Hqv 28 % (maþr) kann fregna at fQ Hqv 334, fregna ok segja skal fróþra hverr sås vill hei tenn horskr Hqv 631, gengo hrímþursar ÜQva ráþs at fregna Hqv 1082, gakk (gengk) .. þess at fregna, hveim enn fróþe sé of-reiþe afe Skm 13 2*, þik vilk fregna nnz alkunna Bdr 81 IO1 12 \ segþu mér þat, Fj(?lsviþr! es ek þik fregna mon ok ek vilja vita Fj 71 91 li1 131 151 171 191 211 231 251 271 291 311 331 35L 371 391 411, skala fremr an svá fregna Gripe Grp 194; prs. ind. sg. 2. stattu fram meþan þú fregn FM 1*; pl. 2. hvers fregneþ mik? Vsp 285; prt. ind. sg. 1. (mit suff. pron.) úroghlýra jó frák spj alla Ghv 1152; sg. 3. frá árlega . . dQglingr at því diser suþrénar, ef vilde heim meþ hildingom þá nQtt fara HHI171, frá góþ-borenn Guþmundr at þvi: hverr's landreke sås liþe styrer? HH133frá Grímhildr .. hvar værak komen GþrH178; pl.3. frQgo frøknan ef fjQr vilde Gotna þjóþann golle kaupa Akv 21*; opt. sg. 1. (mit suff.-pron.) lenge huger deildosk, áþr of frægak folkvQrþ at gram Gßr II 62; part. prt. m. sg. nom. margr þá fróþr þykkesk, ef hann fregenn esat Hqv 30*; 2) erfragen; von etiv. (eht) hören, etw, erfahren: prs. ind. sg. 3. hann (Þórr) sjaldan sitr es slikt of fregn Vsp 262; opt.pl. 1. oomk ek aldrege, þót vér ógn fregnem Am 134; prt. ind. sg. 1. (mit suff. pron.) þá frák senno sliþrfenglegsta Ghv 1 ; sg. 3. þat frå Odrun .. at sú mær hafþe miklar sotter 0d2x; pl.l. nú hefr enn auket þats áþan frQgom Am 816; opt. pl. 1. kvamtat af þinge es vér þat frægem, at þú SQk søtter Am951; part. prt. n. sg. acc. gamalla øxna nQfn hefk gQrla freget FM 11*.

freista (aþ; norw. freista, fær. froysta, aschwed. fresta, adän. freste; vgl. got. fraisan, fraistubni, alts. fréson, ags. frá-sian, ahd. freison) 1) etw. (ehs) versuchen : inf. (vér knQttom) margs at freista Hrbl 40, freista máttu, Vingþórr! .. dvergs at reyna dug Alv 8a2 (S. s. 152 anm.); prt. ind. sg. 1. (mit suff. pron.) fjQlþ ek freistaþak Vm 5144146í 481 501 52154í; 2) etiv. (ehs) erproben, jmd (ehs) auf die probe stellen: inf. mjQk es bráþr sás á brQndom

skal sins of freista f rama Hqv 24, veiztu hvé freista skal? Hqv 1442, fór þá Óþenn at freista orþspeke þess ens alsvinna jQtons Vm 51, skal freista hvaþarr fleira vite 5 Vm9*, segfm mér, Gagnráþr! alz þú á golfe vill þins of freista frama Vm li2 132 152 172, sende Atle Qro sina of myrkvan viþ min at freista Od 232; prs. ind. sg. 2. üq est, Freyja! es freistar 10 min Hdl61; pl. 2. hvi freiste^ min? Vsp 28*; pl. 3. hitke hann (ósnotr maþr) veit, hvat hann skal viþ kveþa, ef hans freista firar Hqv 264; prt. ind. pl. 3. (æser) afis kostoþo, alz freistoþo Vsp 72H. 15 freke, m. (der gierige', 1) poet. be-xeichnung des wolfes: sg. nom. festr mon slitna en freke (d. i. Fenrer) rinna Vsp 442 492 582; dat. fara fiflmeger meþ freka aller Vsp 51 *; 2) poet. bexeichnung 20 des feuers: sg. acc. (kalla eld) freka jQtnar Alv 263. — Als eigenname des einen von Óþins wölfen Grm 191, als männl. eigenname Hdl 183. frekr, adj. (norw. frek, feer. frekur; got. 25 friks in: faihu-friks, ags. free, ahd. freh) gierig, begierig: m. sg. nom. freista máttu, Vingþórr! alz Jm frekr est, dvergs at reyna dug Alv 8a1 (S. s. 152 anm.); dat. es mér fangs vQn at frekom ulfe Bm 134. 30 Compositum: át-frekr.

fremja (framþa; norw. fær. fremja, aschwed. främia, adän. fremje; alts. frem-mian, ags. ahd. fremman, afris. frema) ausführen, verrichten, ausüben: inf. (Jarl 35 nam) sund at fremja Bþ35G, fyr kveþk mér minna at fremja leik þenna Am 60*.

fremr, adv. compar. (got. framis) 1) später: hykk at þér fremr myne (tunga) ógótt of gala Ls 311, fremr vas þat hQlfo 40 Hm24; 2) weiter, mehr: skala fremr an svá fregna Gripe Grp 194.

frest, n. (norw. fær. adän. frest, aschwed. fräst; ags. fierst, fyrst, ahd. frist) frist: sg. dat. Alfr hét konungr . . er Helga 45 hafþi vqII haslaþan á Sigarsvelli á þriggja nátta fresti HHv 34 pr 5.

frétt, f. (aschwed. f rät) kunde dúrch hörensagen: sg. acc. auþrans þess mono of aldr hafa frétt eina firar Fj 324. c 50 frétta (tt; norw. fretta, fær. frætta, dän.

fritte) 1) fragen nach etw. (at eho): prt. - ind. sg. 3. hón (Grimhildr) frette at ^því, hverr fara vilde vigg at SQþla Gßr II19 *,