hjQrleiks hvater, eþa hamalt fylkja Rm 23⁴, ef fm viþ þeger, þá þykker fm meþ bleyþe borenn eþa sqnno sagþr Sd 25³, þat ræþk þér et tionda, at þú truer aldre vqrom vargdropa hverstu est bróþorbáne eþa hafer fm feldan fqþor Sd35⁴, hveteþ eþa letef) mik . . sorg at segja eþa sva låta Br 14^3,4, svá vas minn Sigvqrþr hjå sunom Gjuka, sem være geirlaukr or grase vaxenn, ef>a være bjartr steinn á band dregenn Gpr 117³, hon ser at life Igst né visse, ... vamm þats være eþa vesa hygþe Sg 5³, hafa skalk SigvQrþ eþa þó svelte Sg 6³, sémre være syster ykkor frumver sinom at fylgja dauþom, ef henne gæfe góþra ráþa eþa ætte hug ossom glikan Sg 60⁴, svá vas SigvQrþr of sunom Gjuka, sem være grønn laukr ór grase vaxenn eþa hjqrtr hQbeinn of hvQSSom dýrom ef>a goll glóþrautt of grqo silfre Gpr II2^3,4 þóttomk qIIo betra, ef léte mik life tyna eþa brende mik sem birkenn vif) Gþr II

13⁴, vant es stafs vife eþa valda abrer Am 12⁵, gaf hann (Frófn) þeim (ambáttum) eigi lengri hvild né svefn, en meþan gaukrinn þagþi eþa ljóf> mátti kveþa Grt 23, 5 sofeþ eige lengr an of sal gaukar eþa lengr an svá ljóþ eitt kveþak Grt 7⁴; eþa durch ella verstärkt (oder aber): ganga mon ykr andæres eþa ella hræþomk Am 14⁴; B. sonst, im anderen falle: baug þú 10 gef, eþa þat (tre) biþja mon þér læs hvers á liþo Hqv 135³, mondu of vinna verk halft viþ mik, at flotbriisa fester okkarn? eþa heim hvale haf til bøjar Hym 27³; G. übrigens (als formel beim Übergang 15 %u einem anderen gesprächsthema) : stýr þú hingat eikjonne, ek mon þér stQþna kenna; eþa hverr á skipet es þú heidr viþ landet? Hrbl 14.

eþl (?); in: eþl - vin a. 20 eþl-vina, f. ₍edle freundin'(?): sg. voc. hleypr, eþlvina! ute á nQttom, sem meþ hQfrom Heiþrún fare Hdl 47* (s. %. st.).

1. fá (fekk; norw. faa, feer. fáa, adän. aschived. fa; got. alts. ahd. fahan, ags. fón, afris. fån) 1) fangen, ergreifen (ehn): prt. ind. pl. 3. fengo þeir Gunnar ok i fjqtor setto Akv 19³; 2) nehmen (ehs): inf. árlega verþar skyle maþr opt fá

_{morgens soll man eine reichliche mahl-xeit zu sich nehmen' Hqv 33prs. opt.pl. 3. þat's VQ litel, þót sér vers fae varþer, hóss eþa hvárs Ls 33¹; få einerne frau zur gemahlin nehmen: prt. ind. sg. 3. fekk Egill Olmnar, en Slagfiþr Svanhvitrar, en Yælundr Ål vitrar Vkv 10, HjQrvarþr konungr fekk Sigrlinnar, en Atli ÁlQfar HHv 5 pr 12, Helgi fekk Sigmnar HH II 27 pr 1, Sigmundr . . dvalþiz lengi .. i riki Borghildar síþan er hann fekk hennar Sf25, þá fekk hann Hjordisar Sf26, þá fekk hann (Gunnarr) Glaumvarar Dr 11, hann (Jónakr) fekk hennar (Guþrúnar) Ghv 4; 3) jmd (ehm) etw. (ehs) erwirken, erwerben, verschaffen: prs. ind. sg. 3. opt fær hløges, es meþ horskoni kømr, manne heimskom mage Hqv 20³; prt. ind. sg. 1. meþ hglfom hleife ok mef) hqllo kere fekk ek mér félaga

F.

Hqv 52⁴; sg. 3. (Andvari) fekk sér þar (i forsinum) matar Rm 9; pl. 1. góþs, 25 fengom tirar Hm 30 *; part. prt. n. sg. acc. fear sins es fenget hefr skylet maþr f)orf þola Hqv 39¹, góf)S hQfom tirar fenget Hm 30 *R; 4) etw. (eht od. ehs) erlangen, bekommen, empfangen, erhalten: inf. 80 fagrt skai mæla ok fé bjóþa sås vill fljóþs Qst få Hqv 91 ef þú vilt þér gof)a kono kvef)ja at gamanrunom ok fá fQgnof) af, fogro skaltu heita ok låta fast vesa Hqv 129^b, rifja rétte es þú mont, rekr! faa, 35 ef fm mér i krymmor kømr HHv 22 *, létat buþlungr boter uppe né niþja in heidr nefgjQld faa HHI 12², lqtom Yplsunga viþrnám faa HH 154⁴, vits ok våpna vant's jqfre at faa þeims skal fremstr 40 mef) firom Sd 36*; rata munn létomk rúms of få _traum erlangen (platz schaffen) Hess ich des bohr er s spitze' Hqvl04¹; faa tvær leiþer verschiedenen ausgang nehmen (gut oder übel ablaufen)'(?) Am 45 20⁴ (vgl. FJ z. st.); prs. ind. sg. 2. af illom manne fær f)ú aldrege gjold ens góþa hugar Hqv 116*, fær fått af^mér fríþra kosta Hdl 47², (mit suff. negat.)