vel eiþom þyrmþer Orp 472, hestrinn vildi eime, m. {tiebenformzu eimr, ni., norw. eigi fram ganga fyrr en Sigurþr steig á eim, fær. eimur, aschwed. em ber, dän. bak honum Fm 44 pr 6, sofeþ eige lengr em) dampf: sg. nom. geisar eime ok aldr-an of sal gaukar (?) Ort 7 3 (Sigmundr ok nare Vsp 57*. — Zur etymol. vgl. Bugge, SinfjQtli) létta eigi fyrr en lokit er at 5 Beitr. 24,442 fg.

rista FH13; einarþr, adj. (norw. einard) einfach;

NB. Das hsl. Überlieferte eige ist an beständig, treu: n. sg. acc. (adv.) þess folgenden stellen aus metrischen gründen mon (fór) biþja, at æ vif) J)ik einart låte beseitigt: gremþu eige (gremattu) goþ at (dass er sich treu gegen dich erweise' þér Ls 12*, sparte eige (spartet) hilmer 10 Hdl 4*.

hodd blóþrekna HHI 9*, þá være hefnt ein-bane, m. toer allein (ohne hilfe þér Helga dauþa, ef .. hefþer eige mat eines andern) jmd tötet: sg.nom. Mif>vitnes (hefþer matke) HH II 32*, ves þú eige vask ens mæra burar orþenn einbane Orm (vesattu) svá ør, at ein farer ,. draug- 50* (vgl. jedoch Bugge, Helgedigt. s. 16), husa til HHII501, Griper lýgr eige 15 orms einbane (Þórr) Hym 232. (lýgrat) Orp 37*. einga, adj. indecl. (norw. einga{feer.

eign, f. (nono. eign, fær. ógn, aschwed. onka- in: onka-barn, aschwed. enge, enga) eghn, adän. egn; vgl. got. aigin, n., ahd. einzig: m. sg. dat. hvat's nú ant minom eigan, alts. égan, afris. egin, ein, ain) einga syne Og 21; f. sg.nom. Bqþvildr eigentum, besitz, habe: sg. dat. hverr 20 . . einga dotter ykkor beggja Vkv 38*; (hon) hér ræþr .. eign ok auþsqlom Fj 7* dat. sende Helge Sigar at riþa ept Eylima 8*, unþak aldre ok eign fqþor Od 133; einga dóttor HHv 362. pl. dat. hverer ráþa æser eignom goþa þás ein-hendr, adj.(norw. ein-hendt, aschwed. sloknar Surta loge? Vm 503. en-händer; ahd. ein - hanti) einhändig: m.

eigna (aþ; norw. eigna, fær. ogna, 25 sg.nom.Tyr var þar, hann var einhendrLs 5. aschwed. eghna, adän. egne; got. aiginon ein-here, m. 1) einzelkämpf er, held: in: ga-aiginon, ags. ágnian, ahd. eiginen) sg.voc. i hanzka Jmmlunge hnúkþer þú, aneignen, zueignen; eignask (sich an- einhere! ok þótteska Jm J>á Þórr vesa Ls eignen', d. h. 1) in besitz nehmen: inf. 60*; pl. nom. tveir 'o einherjar czwei þann (Jarl) baþ (Rigr) eignask óþalvQllo 30 sind einzelkämpf er', d. h. zwei gehören Bþ36*; 2) erwerben: inf. ósnotr maþr zu einem Zweikampfe Hqv 731 (Mhff, ef eignask getr fé eþa fljóþs munugj), DAV, 258); 2) im plur. name der nach metnaþr hqnom þroask Hqv 79\ (Bryn- ihrem tode in Valhqll aufgenommenen hildr) mon rílqom þér ininar ken na allar helden: nom. aller einherjar Oþens túnom es alder eignask vildo Orp 17*. 35 i hqggvask hverjan dag Vm4V, þat faer

eik, f. (norw. fær. eik, aschwed. ek, vito, viþ hvat einherjar alask Orml8*1 adän. eg; ags. ác, æc, afris. ék, ahd. mundo einherjar aller berjask, svévis kona! eih) eiche: sg. nom. eik (tekr) viþ abbinde of sakar þinar HHI403; gen. åtta hundroþ Hqv 136G, þat hefr eik es af annarre einherja ganga or einom durom þás þeir skefr Hrbl 62; acc. lét hame våra hug- 40 fara viþ vitne at vega Orm 23*; dat. fullr konungr åtta systra und eik boret Randgriþ ok Ráþgríþ ok Regenleif, þær Hir 72. bera einherjom q1 Grm 36G, miklo estu

eike, n. eichenholz; in: hnuggenn, es þú'st míno genge, Qllom ein-

eike-kQStr, m. Scheiterhaufen aus herjom ok Oþens hylle Grm 51*. eichenholz: sg. dat. hlaþeþ ér, jarlar! eike- 45 ein-hverr, pron. (norw. ein-kvar, ein-keste (lies: -kQsto ?FJ, Ark. 14,201) Ghv 211. kver, fær. ein-hvör, aschwed. en-jhvar, ei kenn, adj. (røonø.eikjen (zanksüchtig', ennor, dän. en-hver; vgl. got. ainhrarjiz-schwed. dial. eken (widerlich') wütend, uh) irgendeiner, einer: m. sg. nom. ein-rasend: m.sg. acc. eikennfur Skm 173183. hverr af ásum, sá er Heimdallr hét, fór eilga, f. (norw. eikja, aschwed. ekia, 50 ferþar sinnar Bþ 1; dat. sorg etr hjarta, adän. ege) boot das aus einem ausgehöhlten ef þú segja né naer einhverjom allan hug bäume verfertigt ist: sg. dat. c. art. stýrþu Hqv 1207; f. sg. acc. ek vas austr ok viþ hingat eikjonne Hrbl 13. einhverja déinþak Hrbl 90.