þverr

653

þyrst

blóö porns svíra pdr 7, (g) þverri fyr þér, om den aftagende vandmasse, Gróg 8; þóat skúrir skógs gýgjar þyrrit, ikke stansede, Sigv 7, 4; — upersonlig, boga þvarr Hl 20 b, glaum þverr við VGl 1, glœpi þ-i Lil 88; — part. þorrinn, stanset, hlust es þ-in, hørelsen er stanset, Eg Lv 44, sigri þorrinn, berøvet sejren, Rst 17.

2. þverra, (-ða, -ör), forminske, forringe, p. auð lit 40, p. máreitar dag Eg Lv 41, p. þrótt sinn at þriðjungi Hamð 15; vinna þ-ðan sult ylgjar vers Sigv 12, 27, p. odda Leiknar haukum hungr liallv 6, p. frið mgnnum Edáð 8, p. húskarla lið jarli PJóðA 1, 12; þ-endr háðs, som undgår hån (at håne andre), retskafne mænd, Pét 11.

3.  þverra, (-aða, -at), tage af, upers. mætti þ-ar Lil 58.

þverrir, m, forminsker, forringer, p. Engla, Anglers (fældende) fjende, Steinn 3, 15, p. Marnar barna (jætternes), Tor, pdr 7; p. ulfa sultar, kriger, Hfr 3, 27; seima þ., gavmild mand, GDropl 5, hauk-strandar hyrjar þ., d. s., GSvert 9, vggnu hrynslóðar elda p. Ud 7, p. hodda Ód 14, p. brimrgðuls Ód 25; p. malma hjgrva raddar, kriger, Sindr 8, lggðis eiðs lœ-brautar (skjoldets) p., d. s., Gldr 8; p. flærðar, retskaffen mand, PI 7, p. svika, d. s., Likn 11. — Jfr angr-, flug-, hring-, hungr-, men-, seim-, sól-, veg-.

þverúð, f, trodsigt sind, Hsv 49.

þvestslytta, /, afskårne stykker hvalkød, kasta þ-um Grettis 7.

þvinga, (-aða, -aðr), tvinge, pine, þving-uð með líkþrg Mey 55; ungt låneord.

Pvinnill, m, søkonge, pul IV a 4, p-s dýr, skib, Steinunn 1, p-s vigg, d. s., Háv 12, p-s fold, havet, PI 30.

þvílíkr, adj, deslige, slig, p. þengill ESk 6, 11, með þ-ri kveðju Lil 29, í þ-u móðurmáli Lil 4; þ-t som adv, og þ-t sem andinn segði, ret som, Lil 39.

þykkja, (þótta, þótt), synes, tykkes, anses, (for andre, i andres öjne), hverr pórfinnr þótti Arn 5, 23, þykkjum erróttr Korm Lv 51, reini munk þér þ. HHj 21, p. baztr (underforstået vesa) Hhund I 2, Vafpr 12, afkgr áðr þóttak Am 71, harm ljótan (o: vesa) mér þ-ir Hårb 13, þars forað þ-ir Gróg 15, hafnar mark þ-ir hlægligt vesa HHj 30, einum þ-ir dauf-ligt saman Mhkv 5, fullstrgng hefr sú mannraun þótt Mhkv 7, þeim þótti markar bgl sveima Bkrepp 4, kvgl þótti kvikri at koma Am 100, svát gaman þ-i, man skal finde det fornójeligt, Guör II 26, þeygi dylk nema p-i, at man vil finde, TorfE 3, langt þ-i mér Eg Lv 46 (mærk her conj.), þ-i mér Hfr Lv 24, þóttak seggjum hæfr HolmgB 6, geta p-jat mér glikligs Hfr 3, 23; þ-i mér trækkes ofte sammen til pykkjumk, /. eks. Hfl 19 (gótt þ-umk pat); — medium p-jask, synes (om sig selv), mene (om sig selv, at være), indbilde sig, rekkar þat þóttusk Hávm 49, auðigr þóttumk Hávm 47, þ-isk ér pjóð-

konungar Sigsk 39, vitr þóttisk valkyrja Harkv 2, þ-jask vita Lok 54, Reg 8, Mhkv 2, Harkv 18, jfr St 9, Eg Lv 43, Korm Lv 31, pmáhl 8, þ-jask verör (ved rettelse) Eg Lv 37; ek þykkjumk purfa Lil 79, bana þóttusk þeir bíða vel Mhkv 8; — om drømmesyn, VGl 5. — Jfr sundr-pykkiask. þykkjustórr, adj, stolt, overmodig, Mv

III 3.

pykkr, adj, tyk, tæt (jfr þjokkr), þ. hleifr Rp 4, þ-ir veggir Merl I 20, p-ar randir Ófeigr 3; p. runnr Rv 28; þ-t, adv, fljúga (svá) þ-t, (så) tæt, pjódA 1. 10, Arn 3, 14.

þylja, (þulða, þulit), tale, fremsige, digte, hvé ek p. fet Hfl 3, p. granstrauma Grimnis pdr 3, p. vers Snjólfr 3, p. of sigr pjóðA 1, 25, p. of glselju Jorns 4; fremsige visdomme, mål es at þ. þular stóli á Hávm 111; — medium þ-jask umb, snakke uafladelig, Hávm 17. Jfr Collinder Nord. tidsskr. IVR, 10. bd.

Þyn, /, 1) elv (egl 'den brusende', jfr punð), Grí 27, pul IV v 2, p-jar log, guld, Nj 17. — 2) brynje, som v. 1. pul

IV  t.

þyngja, (-ða, -ðr), göre tung, betynge, sannliga hverr at þ-ir annan, o: ved synd, Lil 21.

þyrja, (þurða, þurit), fare frem, afsted, rase, láta mara þ. Akv 13; veðr þyrr, raser, Ht 20, láta styrvind p. of sik Ht 59; hrgnn þurði pdr 8, þurði eldr hjaldrs of aldir pmáhl 10; svanr blóðs þyrr til benja Anon (XII) C 11; (sverð) þurði ór hendi HolmgB 5, vals ormr þyrr at vig-gjoll Ht 6; om skibe: kilir þurðu norðan Sigv 10, 4, veglig flaust þurðu Sturl 3, 15; — om mænd: p. und randir Arn 5,

15,   landrekar þurðu framm (á skiputn) Vell 23, austan þurðu teknir menn Arn 2,5.

þyrma, (-ða, -t), 1) skåne, mun engi maðr gðrum þ. Vsp 45, p. dolgi Haustl

16.   — 2) skåne, holde hånd over, overholde, p. véum Hák 18, p. eiðum Grip 47, p. griöum Ragn II 3, p. sifjum Sigsk 28, p. tíöum Leið 9; ef þ .valdi Gdfi 60 (usikkert).

þyrn, Sigv 10, 5 i en fuldkommen forvansket vershalvdel, som v. 1.

þyrna, (-ða, -ðr), omgive med torne, i alm. omgive (med noget beskyttende), p. jorð oddum Ht 79.

Þyrnifótr, m, (-ar), 'torn-fod', tilnavn til porgeirr (10. årh.), Eg Lv 17.

pyrnir, m. 1) tjørn, pul IV kk 3, sem askr berr af p-i Hhund II 38, maðr hiá þ-i Ragn XI 3, jorn flugu þykt sem þ. Arn 3, 14. — 2) om tornekronen, Lil 49. — 3) p. hjarna, hår, Árni 2, 1, p. gkla, ben, Grettis 22. — 4) torn, p. þjósts Pét 6, synða þ-ar Gd 1. — Jfr Eik-, hg-.

pyrsklingr, m, ung torsk, pul IV x 4.

pyrsta, (-ta, -t), tørste, være törstig,